ส่วนตัวแล้วจะชอบคำตอบที่ค่อนข้างเฉพาะเจาะจงหน่อย อย่าไปตอบกว้างๆ แบบเป็นคนดี มีน้ำใจอะไรแบบนั้น  พยายามพูดถึงข้อดีที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเขา ไม่ใช่คำอธิบายกว้างๆ สำเร็จรูปที่สามารถเอาไปใช้กับใครก็ได้

คำตอบยิ่งเจาะจงยิ่งดี เพราะมันจะทำให้พ่อแม่ฝั่งนู้นรู้สึกว่าคุณรู้จักลูกเขาจริง ลูกเขาเป็นคนพิเศษของคุณ ไม่ใช่ Nobody ที่แค่เป็นคนดีมีน้ำใจคุณเลยรัก (คนดีมีน้ำใจในโลกนี้มีเป็นพันล้านคน ให้ข้อมูลเขาเพิ่มหน่อยว่าในหมู่คนหนึ่งพันล้านคนนั้น ทำไมถึงต้องเป็นลูกเขา)

ถ้าผมเป็นพ่อแม่คน คงดีใจกับคำตอบทำนองว่าลูกเราเป็นแรงผลักดันหรือเป็นแรงกระตุ้นอะไรให้คนที่เขารักได้บ้าง  เพราะพ่อแม่คงภูมิใจและอยากฟังว่าลูกของเขาสามารถใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมาหรือสิ่งที่มีอยู่เพื่อทำให้ชีวิตของคนที่เขารักดีขึ้นได้ยังไงบ้าง


แต่ถึงเวลาก็ตอบไปตามความจริงครับ มันไม่ใช่การสัมภาษณ์งานที่ต้องมาวัดไหวพริบอะไรกัน บางทีเขาก็ถามชวนคุยไปยังงั้น  ไม่ต้องพยายามคมหรือสวยเป็นนางงามอะไร (ยิ่งการจำคำตอบคนอื่นไปใช้ยิ่งไม่ควร เพราะมันจะยิ่งทำให้ดูเลอะแบบคนสัมภาษณ์งานที่บอกว่า "จุดอ่อนของฉันคือเอาจริงเอาจังมากเกินไป" น่ะครับ)