สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องประทับใจมาเล่าค่ะ
เมื่อ6ปีก่อน เราเพิ่งเรียนจบิ แล้วก็มาประกอบอาชีพเป็นครู พอปิดเทอมเราได้มีโอกาศไปปฏิธรรม ที่วัดในจังหวัดอุทัยธานี วัดนี้เป็นวัดในป่าค่ะ เราไปคนเดียวเลย ไปสองอาทิตย์เต็มๆ และเราก็ได้รู้จัก พี่ๆที่มาปฏิบัติธรรมด้วยกัน ส่วนมากมาจาก กทม และ จังหวัดต่างๆ
มีพี่ผู้หญิงคนนึง เขาถุกชะตากับเรา เขามาจาก กทม มาสี่คน พ่อ แม่ ลูก ซึ่งครอบครัวนี้น่ารักมาก ลูกเขาแค่ 2ขวบ แต่ไม่ดื้อเลย สงบ สำรวม ทุกกิริยา เกินเด็กปกติ พี่เขาเข้ามาคุยกับเรา และ เอ่ย ชื่อ หลวงพ่อสายทอง วัดป่าห้วยกุ่ม จ ชัยภูมิ ให้เราฟัง
เขาบอกเราว่า ถ้ามีโอกาศเจอกันอีกเขาอยากพาเราไปวัดนี้ ไปใส่บาตรหลวงพ่อสายทองร่วมกัน พี่เขาเล่าว่า การเดินทางตอนที่เขาไปกัน ต้องขับรถไปในป่า ทุรักทุเรมาก แต่เขาบอกว่า ยังไงก็ต้องไปใส่บาตรหลวงพ่อให้ได้สักครั้งนึง ท่านเป็นพระสายป่า นักปฏิบัติ พี่เขาเตรียมเตาแก๊ส หม้อ กะทะ ไปประกอบอาหารเพื่อใส่บาตท่านค่ะ เราฟังแล้วรุ้สึกเลื่อมใสท่านเป็นอย่างมาก ถึงกับตั้งปณิธานว่า ก่อนตาย เราต้องไปใส่บาตร และกราบพระองค์นี้ให้ได้ อยากไปมาก แต่เราไม่มีรถยนต์ส่วนตัว เลยมองไม่เห็นโอกาศ
เวลาผ่านไป 4ปี ซึ่ง ชีวิตเราก็ผ่านเรื่องราวเกี่ยวกับการย้ายงาน การเปลี่ยนงาน มาโดยตลอด จนเย็นวันนึง เราทำงานยุใน ออฟฟิช จู่ๆ เราก็อ อยากออกมาทิ้งขยะหน้า สนง ซึ่งขยะที่จาทิ้งคือ กระดาษใบเดียว ฮ่าๆๆ งงไหมคะ ใช่ค่ะ เราเดินออกมา หน้า สนง ตัวเอง และท้ิงขยะ พอทิ้งเสร๊จ เราก็เงยหน้าขึ้น เราเห็น ผช คนนึง เดินลงมาจากรถตู้ ฮุนได เพื่อไปเข้าห้องน้ำที่ปั้มน้ำมัน แต่เราไม่ได้สนใจผู้ชายคนนั้นเลย เราสนใจเสื้อที่เขาใส่ ข้างหลัง แสกนว่า "วัดป่าห้วยกุ่ม" เราอ่านและนึกอยู่นาน ว่าชื่อวัดคุ้นมาก เรายืนคิดอยู่พักนึง จนนึกออก ว่าเป็นวัดที่ หลวงพ่อสายทอง ที่เราอยากเจอ อยู่นี่นา เราเลยรีบวิ่งเข้า 7-11 เพื่อซื้อของ และในใจคิดอย่างเดียวว่า เอาวะ เจอลูกศิษย์หลวงพ่อก็ยังดี อยากฝากของไปใส่บาตรท่าน
พอเราซื้อของใส่บาตรเสร๊จ เรารีบออกมาจากเซเว่น เราเห็นรถกำลังถอยหลัง และกำลังจะไป เราตัดสินใจรวบรวมความกล้า ไปเคาะกระจกคนขับ พี่ ผชคนขับ งงใหญ่เลย เราเลยบอกว่า "พี่คะ หนูขอฝากของไปใส่บาตรหลวงพ่อหน่อยเถอะนะคะ" พี่เขาพยักหน้า พร้อม เปิดประตูรถตู้ ประตูค่อยๆเปิดออก มีหลวงพ่อแก่ๆท่านนึงนั่งอยู่ เราตกใจ เเละนิ่งไป เราเลยพูดว่า "หนูอยากฝากของไปใส่บาตรหลวงพ่อสายทองค่ะ" พระรูปนั้นพูดว่า "ก็นี่แหละหนู หลวงพ่อเอง" โห เราช๊อค และแทบกรี๊ดอ่ะ ปิติบุญกุศลมาก แบบไม่เคยเป็นมาก่อน เราได้ใส่บาตรท่านแล้ว ดีใจมาก พอท่านรับของจากเรา ท่านก็ให้พร และให้วัตถุมงคล เหตุการณ์ครั้งนั้นเราจำแบบไม่ลืมเลย
ผ่านมาเกือบปี เราก็ได้เจอท่านอีกโดยบังเอิญ เพราะเราปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้าน เจ้าของร้านโคมไฟนำเข้า เราเห็ท่านและญาติโยม นั่งกันเต็มร้าน เราจึงไปซื้อของมาใส่บาตรท่านอีก ท่านจำเราได้ ดีใจมากที่เราได้เจอหลวงพ่อสายทองที่เราอยากเจอมานาน
เคยไหมศรัทธาหลวงพ่อสายป่าองค์หนึ่ง แม้ไม่เคยพานพบเห็นหน้าท่านเลย และวันหนึ่งก็บังเอิญเจอท่านอยู่ตรงหน้าให้เรากราบ
เมื่อ6ปีก่อน เราเพิ่งเรียนจบิ แล้วก็มาประกอบอาชีพเป็นครู พอปิดเทอมเราได้มีโอกาศไปปฏิธรรม ที่วัดในจังหวัดอุทัยธานี วัดนี้เป็นวัดในป่าค่ะ เราไปคนเดียวเลย ไปสองอาทิตย์เต็มๆ และเราก็ได้รู้จัก พี่ๆที่มาปฏิบัติธรรมด้วยกัน ส่วนมากมาจาก กทม และ จังหวัดต่างๆ
มีพี่ผู้หญิงคนนึง เขาถุกชะตากับเรา เขามาจาก กทม มาสี่คน พ่อ แม่ ลูก ซึ่งครอบครัวนี้น่ารักมาก ลูกเขาแค่ 2ขวบ แต่ไม่ดื้อเลย สงบ สำรวม ทุกกิริยา เกินเด็กปกติ พี่เขาเข้ามาคุยกับเรา และ เอ่ย ชื่อ หลวงพ่อสายทอง วัดป่าห้วยกุ่ม จ ชัยภูมิ ให้เราฟัง
เขาบอกเราว่า ถ้ามีโอกาศเจอกันอีกเขาอยากพาเราไปวัดนี้ ไปใส่บาตรหลวงพ่อสายทองร่วมกัน พี่เขาเล่าว่า การเดินทางตอนที่เขาไปกัน ต้องขับรถไปในป่า ทุรักทุเรมาก แต่เขาบอกว่า ยังไงก็ต้องไปใส่บาตรหลวงพ่อให้ได้สักครั้งนึง ท่านเป็นพระสายป่า นักปฏิบัติ พี่เขาเตรียมเตาแก๊ส หม้อ กะทะ ไปประกอบอาหารเพื่อใส่บาตท่านค่ะ เราฟังแล้วรุ้สึกเลื่อมใสท่านเป็นอย่างมาก ถึงกับตั้งปณิธานว่า ก่อนตาย เราต้องไปใส่บาตร และกราบพระองค์นี้ให้ได้ อยากไปมาก แต่เราไม่มีรถยนต์ส่วนตัว เลยมองไม่เห็นโอกาศ
เวลาผ่านไป 4ปี ซึ่ง ชีวิตเราก็ผ่านเรื่องราวเกี่ยวกับการย้ายงาน การเปลี่ยนงาน มาโดยตลอด จนเย็นวันนึง เราทำงานยุใน ออฟฟิช จู่ๆ เราก็อ อยากออกมาทิ้งขยะหน้า สนง ซึ่งขยะที่จาทิ้งคือ กระดาษใบเดียว ฮ่าๆๆ งงไหมคะ ใช่ค่ะ เราเดินออกมา หน้า สนง ตัวเอง และท้ิงขยะ พอทิ้งเสร๊จ เราก็เงยหน้าขึ้น เราเห็น ผช คนนึง เดินลงมาจากรถตู้ ฮุนได เพื่อไปเข้าห้องน้ำที่ปั้มน้ำมัน แต่เราไม่ได้สนใจผู้ชายคนนั้นเลย เราสนใจเสื้อที่เขาใส่ ข้างหลัง แสกนว่า "วัดป่าห้วยกุ่ม" เราอ่านและนึกอยู่นาน ว่าชื่อวัดคุ้นมาก เรายืนคิดอยู่พักนึง จนนึกออก ว่าเป็นวัดที่ หลวงพ่อสายทอง ที่เราอยากเจอ อยู่นี่นา เราเลยรีบวิ่งเข้า 7-11 เพื่อซื้อของ และในใจคิดอย่างเดียวว่า เอาวะ เจอลูกศิษย์หลวงพ่อก็ยังดี อยากฝากของไปใส่บาตรท่าน
พอเราซื้อของใส่บาตรเสร๊จ เรารีบออกมาจากเซเว่น เราเห็นรถกำลังถอยหลัง และกำลังจะไป เราตัดสินใจรวบรวมความกล้า ไปเคาะกระจกคนขับ พี่ ผชคนขับ งงใหญ่เลย เราเลยบอกว่า "พี่คะ หนูขอฝากของไปใส่บาตรหลวงพ่อหน่อยเถอะนะคะ" พี่เขาพยักหน้า พร้อม เปิดประตูรถตู้ ประตูค่อยๆเปิดออก มีหลวงพ่อแก่ๆท่านนึงนั่งอยู่ เราตกใจ เเละนิ่งไป เราเลยพูดว่า "หนูอยากฝากของไปใส่บาตรหลวงพ่อสายทองค่ะ" พระรูปนั้นพูดว่า "ก็นี่แหละหนู หลวงพ่อเอง" โห เราช๊อค และแทบกรี๊ดอ่ะ ปิติบุญกุศลมาก แบบไม่เคยเป็นมาก่อน เราได้ใส่บาตรท่านแล้ว ดีใจมาก พอท่านรับของจากเรา ท่านก็ให้พร และให้วัตถุมงคล เหตุการณ์ครั้งนั้นเราจำแบบไม่ลืมเลย
ผ่านมาเกือบปี เราก็ได้เจอท่านอีกโดยบังเอิญ เพราะเราปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้าน เจ้าของร้านโคมไฟนำเข้า เราเห็ท่านและญาติโยม นั่งกันเต็มร้าน เราจึงไปซื้อของมาใส่บาตรท่านอีก ท่านจำเราได้ ดีใจมากที่เราได้เจอหลวงพ่อสายทองที่เราอยากเจอมานาน