สวัสดีครับ!! ผมเป็นเด็กชายคนนึงที่บ้านฐานะไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก ครอบครัวไม่ได้มีเงินเยแะแยะมากมาย แม่ผมเปิดร้านค้า พ่อผมเสียแล้ว ผมเป็นเด็กที่ขี้เกียจมาก ชีวิตประจำวันของผมก็ ตื่นมา8โมงจะออกไปทำงานร้านแม่ 12:30 ผมจะออกไปซ้อมกีฬา 16:30 ผมจะกลับบ้านมาอาบน้ำทำงานบ้าน ในเมื่อวันไหนแม่ออกไปร้านผมก็จะไม่ได้ออกไปแต่ผมจะมำงานบ้านไว้เลย และตอน 17:30 ผมจะออกไปร้านเกมส์แถวบ้านเพื่อไปเล่นเกมส์ 19:30 ผมจึงกลับบ้าน ผมทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน ก่อนหน้านี้ผมกลับแม่ไม่ค่อยได้คุยกันและแม่เป็นคนชอบด่าชอบว่าผม
ไม่ทำมาหากินเอย
เอาแต่นอนเอย
ไม่ตั้งใจเรียนเอย
อันนี้เจ็บสุด ให้ผู้หญิงหาให้กิน...
ทั้งๆที่ผมก็ทำๆๆๆๆๆๆและก็ทำๆๆๆๆ
แล้วอยู่มาวันนึงแม่ผมเห็นผมนอนดึก(ปล.ผมดูหนังนานๆทีจะได้ดู)
แกก็ถามทำไร
ผมตอบดูหนัง แกก็บอกนอนดึกแล้วก็แถไผงปเข้าเรื่องทำมาหากินตามเคย5555
แล้วมาอีกวันแกก็จะไล่ผมออกจากบ้านแกบอกไม่ต้องเรียน
กูไม่ส่งเรียนแล้ว
ให้ไปอยู่คนเดียว
ใช้ชีวิตคนเดียว
หาเงินเอง
ทั้งๆที่ผมอายุแค่16
แกก็บอกเดี๋ยวแกให้เงินก้อนไปตั้งตัว
เขาคงไม่ไหวกับลูก....แบบผมแล้วละสิ
ขอปรึกษาทุกคนหน่อยครับผมจะทำยังไงต่อดี