สวัสดีค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ หนูมีเรื่องข้องใจ ตัวหนูเรียนปี 4 ใกล้จะจบแล้วค่ะ แล้ววันก่อนเลิกเรียนช้าแล้วรถติดเลยยืนคิดว่าจะกลับบ้านหรือกลับหอดี บังเอิญอาจารย์เดินผ่านมาก็เลยเดินคุยกันไปเรื่อย จนหนูถามว่าอาจารย์จะไปไหน อาจารย์บอกจะไปทานข้าวเย็นคนเดียว ตอนแรกก็ขอไปนั่งฆ่าเวลาด้วยก่อนจะฝ่ารถติด แต่ไปๆมาๆพอถึงร้านอาหารในมหาลัย อาจารย์ก็บอกให้สั่งเลย หนูก็สั่งไป ระหว่างรออาหารก็คุยกันไปทุกเรื่อง ตั้งแต่วิชาเรียน ชีวิตตอนเด็กทั้งของหนูและอาจารย์ งานอดิเรก สัตว์เลี้ยง ชอบทำอะไร พ่อแม่ครอบครัวญาติพี่น้อง มุมมองความรักกับชีวิต ทายนิสัยกันว่าภายนอกดูแล้วเป็นคนยังไง คุยจนหมดเรื่องคุยถึงขั้นแลกบัตรประชาชน ใบขับขี่กันดูแล้วทายส่วนสูง ใช้เวลาทานข้าวเริ่มตั้งแต่ 5 โมงกว่าๆจนถึงทุ่มกว่าๆร้านปิด อาจารย์ก็เช็คบิล แล้วเราก็เดินกลับจากร้านมาที่ตึกคณะ แวะยืนมองสวนในคณะ อาจารย์บอกว่าอยากได้สวนแบบนี้ที่บ้านแล้วก็เล่าเรื่องชีวิตทำงานก่อนจะมาเป็นอาจารย์ อาจารย์พูดว่ามุมนี้ของคณะตอนมืดแล้วไม่มีคน มันสวยมากเลยว่ามั้ย ยืนคุยอีกนานจนยุงกัดค่อยได้ย้ายไปในตึก
ทุกครั้งที่มีประตูอาจารย์จะเปิดให้หนูเข้าก่อนตลอด หรือถ้าทางเดินแคบก็จะหลบให้ก่อน พอเข้าไปในออฟฟิศอาจารย์ไม่มีใครอยู่แล้วล่ะค่ะ นอกจากยามเฝ้าหน้าตึก เราก็นั่งคุยกันต่อ อาจารย์ก็แกะลูกอมให้ลองกินแก้เบื่อ แต่หนูบอกมันเผ็ดไม่อร่อยเขาก็ไปเอาทิชชู่มาให้คาย จะหาน้ำให้ จนถึงจุดสำคัญคืออาจารย์สนใจแหวนที่หนูใส่ (เป็นแหวนแฟชั่นวงใหญ่ๆดีเทลเยอะๆค่ะ) อาจารย์ถามว่าหนักไหม หนูบอกต้องลองเอง เขาบอกถ้าถอดไม่ออกทำไงล่ะยึดนะ หนูตอบว่าลองดูวงใหญ่ไม่ติดหรอก พอหนูถอดจะให้ยื่นให้ กลายเป็นว่าอาจารย์ยืนมือมาให้ใส่ให้ แต่ใส่ไม่เข้าค่ะ ก็ขำไปปป
ใช้เวลาอยู่ในออฟฟิศจนจะสามทุ่มแล้วถึงได้ออกมา พอจะแยกย้ายอาจารย์ถามว่ารถจอดไกลไหม หนูบอกไกลแต่ไม่เป็นไรเดินเองได้เดินบ่อยแล้ว แต่อาจารย์ไม่ยอม จะเดินมาส่งอยู่ดี สุดท้ายเลยเดินด้วยกันแล้วผ่านตึกเรียนที่ใหญ่มาก หนูบอกว่ามาตึกนี้ทีไรหลงห้องทุกที อาจารย์บอกว่ามีห้องเรียนห้องนึงที่แปลกมาก อยู่ในซอกหลืบไม่มีหน้าต่าง หาแทบไม่เจออยากไปดูมั๊ย ก็เลยได้เดินอ้อมกลับไปดู สุดท้ายแล้วกว่าจะได้แยกย้ายจริงๆก็สามทุ่มกว่า
หนูอยากถามว่าระหว่างหนูกับอาจารย์แบบนี้เป็นเรื่องปกติทั่วไปไหมคะ หนูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นนะคะแล้วก็ไม่ได้หวังเกรดอะไร แต่พอมาย้อนๆดูก็กลัวอื่นจะมองไม่ดี อย่างน้อยก็ยามเห็นหรือคนที่ร้านอาหาร ตอนนั้นหนูยอมรับว่าไม่ค่อยรอบคอบเพราะอาจารย์กับหนูก็คุ้นเคยกันในระดับนึงอยู่แล้วเพราะอาจารย์เพิ่งสามสิบต้นๆเลยคุยกันง่าย ส่วนเรื่องอาจารย์คิดอะไรนี่แทบเป็นไปไม่ได้ (อาจารย์พูดเองว่าบ้างาน ชีวิตมีแต่งานเท่านั้น)
จะให้คำแนะนำหรือสั่งสอนหนูได้เลยค่ะ หนูจะได้ปฏิบัติตัวถูกค่ะ
ลูกศิษย์กับอาจารย์ มันปกติมั๊ยคะ?
ทุกครั้งที่มีประตูอาจารย์จะเปิดให้หนูเข้าก่อนตลอด หรือถ้าทางเดินแคบก็จะหลบให้ก่อน พอเข้าไปในออฟฟิศอาจารย์ไม่มีใครอยู่แล้วล่ะค่ะ นอกจากยามเฝ้าหน้าตึก เราก็นั่งคุยกันต่อ อาจารย์ก็แกะลูกอมให้ลองกินแก้เบื่อ แต่หนูบอกมันเผ็ดไม่อร่อยเขาก็ไปเอาทิชชู่มาให้คาย จะหาน้ำให้ จนถึงจุดสำคัญคืออาจารย์สนใจแหวนที่หนูใส่ (เป็นแหวนแฟชั่นวงใหญ่ๆดีเทลเยอะๆค่ะ) อาจารย์ถามว่าหนักไหม หนูบอกต้องลองเอง เขาบอกถ้าถอดไม่ออกทำไงล่ะยึดนะ หนูตอบว่าลองดูวงใหญ่ไม่ติดหรอก พอหนูถอดจะให้ยื่นให้ กลายเป็นว่าอาจารย์ยืนมือมาให้ใส่ให้ แต่ใส่ไม่เข้าค่ะ ก็ขำไปปป
ใช้เวลาอยู่ในออฟฟิศจนจะสามทุ่มแล้วถึงได้ออกมา พอจะแยกย้ายอาจารย์ถามว่ารถจอดไกลไหม หนูบอกไกลแต่ไม่เป็นไรเดินเองได้เดินบ่อยแล้ว แต่อาจารย์ไม่ยอม จะเดินมาส่งอยู่ดี สุดท้ายเลยเดินด้วยกันแล้วผ่านตึกเรียนที่ใหญ่มาก หนูบอกว่ามาตึกนี้ทีไรหลงห้องทุกที อาจารย์บอกว่ามีห้องเรียนห้องนึงที่แปลกมาก อยู่ในซอกหลืบไม่มีหน้าต่าง หาแทบไม่เจออยากไปดูมั๊ย ก็เลยได้เดินอ้อมกลับไปดู สุดท้ายแล้วกว่าจะได้แยกย้ายจริงๆก็สามทุ่มกว่า
หนูอยากถามว่าระหว่างหนูกับอาจารย์แบบนี้เป็นเรื่องปกติทั่วไปไหมคะ หนูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นนะคะแล้วก็ไม่ได้หวังเกรดอะไร แต่พอมาย้อนๆดูก็กลัวอื่นจะมองไม่ดี อย่างน้อยก็ยามเห็นหรือคนที่ร้านอาหาร ตอนนั้นหนูยอมรับว่าไม่ค่อยรอบคอบเพราะอาจารย์กับหนูก็คุ้นเคยกันในระดับนึงอยู่แล้วเพราะอาจารย์เพิ่งสามสิบต้นๆเลยคุยกันง่าย ส่วนเรื่องอาจารย์คิดอะไรนี่แทบเป็นไปไม่ได้ (อาจารย์พูดเองว่าบ้างาน ชีวิตมีแต่งานเท่านั้น)
จะให้คำแนะนำหรือสั่งสอนหนูได้เลยค่ะ หนูจะได้ปฏิบัติตัวถูกค่ะ