สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาา
ตามหัวข้อเลย ก็คือว่าเมื่อก่อนเคยก่อนเข้าม.1เคยแตกหักกับเพื่อนในช่วงก่อนเปิดเทอมเพียง5วัน
(แอบเล่าหน่อยว่าเรื่องแบบว่าเราไปบอกแฟนของเพื่อนว่าเพื่อนเราคบซ้อนคือตอนนั้นเราคิดว่าเพื่อนเรามันทำไม่ถูกนะที่คบซ้อนไรงี้ตอนนั้นเด็กมากยังไม่เข้าใจอะไรพวกนี้เพราะตอนนั้นเรายังไม่เคยมีแฟนเลยไม่รู้ว่ามันยังไง)
จนพอเข้าเรียน เราไม่มีเพื่อนเพื่อนใหม่ๆก็ไม่เคยคุยไม่เคยหาเพราะคิดว่าชั้นมีเพื่อนมาอยู่แล้ว
เมื่อเปิดเทอม เหมือนว่าคนในห้องจะรู้หมดแล้วว่าเราทำอะไรแล้วก็โดนเพื่อนเกือบทั้งห้องไม่ชอบ ส่วนคนที่ไม่ได้ไม่ชอบก็เฉยๆแต่ก็ไม่ได้คุยกับเรา
ในชีวิตม.ต้น
นั้นเราอยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียว นั่งคนเดียว ไร้เพื่อน ไร้กลุ่ม แค่ตอนทำงานกลุ่มก็ไปอยู่กับคนที่เฉยๆกับเรา(ไม่ได้ไม่ชอบแต่ก็ไม่ค่อยคุยกันนอกจากเรื่องงาน) ส่วนงานคู่เราไม่มีคู่เพราะในห้องจำนวนคนเป็นเลขคี่ เราก็ทำงานคนเดียวมาตลอดในขณะที่คนอื่นๆทำเป็นคู่ๆกัน
ตอนกินข้าวก็นั่งกินเงียบๆคนเดียวกินเสร็จก็ไปกินขนมไปนั่งที่ๆคนน้อยๆ  วันๆแทบไม่ได้ใช้เสียงเลย อยู่เงียบๆ ไม่คุยกับใครทั้งนั้นยกเว้ยครู/คนขายข้าวขายขนม
จุดพีคสุดตอนนั้นคือ มีอยู่คนนึงที่เราไม่เคยคุยกันแต่ตอนนั้นคาบว่างเราเลยเลือกจะนอนฟุบไปบนโต๊ะทั้งคาบแต่ไม่ได้หลับ เราได้ยินคนนั้นพูดว่า "อยากจะตบให้ธาตุแท้มันออกมาว่ะ ทำเป็นเงียบ ต้องร้ายเงียบแน่ๆ"
คือตอนนั้นงง อะไรว่ะ เอ้าก็กุไม่มีเพื่อนไง จะให้คุยกับใครฟ่ะ! เมิงก็อยู่กันเป็นกลุ่มๆแบบนั้นกุจะกล้าเดินไปทักไปหาเพื่อนคุยหรออ!!!
เลยแบบเออช่างมันๆก็อยู่แบบวันๆไม่พูดไม่จาไม่สนใจอะไร อยู่จนวันนึงรู้สึกว่าอยู่ในจุดที่สามารถอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว (หมายถึงการไม่มีเพื่อนในการใช้ชีวิตในรร.อะไม่เกี่ยวกับการทำงานกลุ่มไรงี้นะ  คือตอนนี้ก็เที่ยวคนเดียวดูหนังคนเดียวแบบชอบไปไหนคนเดียวไปแล้วอะ บางทีมีพ
เพื่อนเก่าไปด้วยยังเบื่อเลยย555 นอกรร.ก็มีเพื่อนแบบเพื่อนตอนประถมแต่ไม่ค่อยได้เจอได้คุยกันแล้ว )
พอตอนม.ปลาย
โดนบังคับเรียนที่เดิม ซึ่งเราหัวเด็ดตีนขาดกับแม่แล้วว่าจะเรียนที่อื่นให้ใครมาพูดในแล้วก็แพ้แม่หมด
เลยเรียนที่เดิม แบบเครียดมาก คนสายชั้นเดียวกันแม้มก็คนเดิมๆทั้งนั้น เลยอยู่คนเดียวไปก่อน แล้วก็อยู่กับเพื่อนใหม่ๆแต่แค่อยู่ด้วยแบบทำงานกลุ่มไรงี้ไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ แถมก็ยังคงทำตัวเงียบๆไม่พูดไม่คุยเหมือนเดิม เพราะเหมือนว่าไอคนในห้องเดิมๆก็เยอะมากเลยคิดว่าคงต้องทำตัวเหมือนตอนม.ต้นต่อไปเรื่อยๆเพราะไม่รู้จะเป็นยังไงไม่รู้จะทำตัวยังไงดี
พอเรียนจบเราก็ออกจากกลุ่มห้องกลุ่มงานอะไรหมดแล้วก็เปลี่ยนไลน์ใหม่ ในเฟสในไอจีเราไม่มีใครเป็นเพื่อนเพราะไม่เคยขอใครและไม่มีใครขอ
ตอนนี้ก็ตัดขาดจากคนที่รร.หมดแล้ว...
ส่วนตอนอยู่บ้านเราเป็นอีกแบบเราจะฮาๆกับญาติพี่น้องทุกคนเพราะพวกเขาจริงใจและไม่เสแสร้ง ตลอด6ปีเราร้องไห้บ่อยมากๆๆๆๆๆๆๆ มันเหนื่อยกับอะไรแบบนี้แต่มันทำอะไรไม่ได้เพราะไม่รู้จะทำไง ในชีวิตมัธยมไม่มีเพื่อนเลย มีแค่ญาติพี่น้องที่เรียกได้ว่า เป็นเพื่อนเป็นคนสนิท
นี่คือทั้งหมดที่จะมาสู่คำถาม
คำถามคือ
เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไงอะ  
แล้วถ้าขึ้นมหาลัยจะต้องหาเพื่อนยังไง เราหาไม่เป็น ไม่รู้วิธีการหาเพื่อนหรือเริ่มคุยกับคนไม่รู้จัก เราไม่กล้าแสดงออก ไม่กล้าๆไปหมดกับคนไม่รู้จักหรือคนไม่สนิท เราไม่รู้วิธีการเข้าสังคมเลย เราไม่รู้ว่าถ้าเราเข้ามหาลัยแล้วจะเราทำตัวยังไงดีให้เข้ากับคนอื่นๆได้
เครียดดดดดดดดดT_T