เข้าเรื่องเลยนะครับ ความสงสัยเหมือนหัวข้อเลยคับ
.....เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนก็คบกันอยู่ด้วยกันได้ประมาณสองปีไม่เคยมีปัญหาหรือทะเลาะอะไรกันเลย
แต่เมื่อสองเดือนที่แล้วเราตกงาน พอตกงานปัญหาเรื่องเงินก็เข้ามาครับเรากับแฟนทะเลาะกัน
เรื่องเงินครับ แต่บอกก่อนว่าตอนตกงานเราก็ไม่ได้ขอตังกับแฟนใช้นะ แค่หยิบยืมบ้างครั้งที่หมุนเงินไม่ทัน
แล้วแต่ล่ะครั้งแค่เงินหลักพัน แล้วไม่กี่วันก็คืน เพราะช่วงนั้นเราขอเงินกับแม่ใช้แต่ก็ไม่กล้าขอมาก
คือขอมาแค่จำกัดใช้แค่เราก็ไม่ขอเผื่อมาใช้เปย์แฟน แล้วพอได้ตังกับแม่มา(ต้องบอกว่าตังไม่มากแค่พอใช้เราคนเดียวนะ) แล้วแฟนเราก็ยึดไป
คือประมาณว่าเอาไปเลย ข้าวเขาก็จะเป็นคนซื้อให้เรากิน(เรากินแต่ล่ะคาบไม่ถึงร้อย) แฟนเราก็จะชอบชวนกินไรแพงๆ เราก็บอกเราไม่มีตังหรอก
มีอยู่แค่ที่เห็น เขาก็จะบอกว่าไปกินก่อนก็ได้เขาจะออกให้ก่อนมีค่อยใช้คืน เป็นแบบนี้มาตลอดสองเดือนไม่ใช่แค่ของกินแต่ทุกอย่างที่เขาอยากได้
แม้กระทั้งเวลาพ่อแม่เขามาหาเมื่อก่อนเรามีก็จะเลี้ยงตลอด แต่ตอนนี้เราไม่มีเขาก็จะบอกว่าเลี้ยงๆไปก่อนมีค่อยใช้คืนเขา เราก็อืมๆปฏิเสธก็โกธร
เรารู้สึกว่าเขายัดเยียดให้เราโดยที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย เเล้ววันนี้เขาก็พูดประมาณว่าเรากำลังเกาะเขาอยู่ ทำให้เขาลำบาก ซึ้งเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เลย
แค่ตอนนี้เราไม่สามารถเลี้ยงเขาได้เหมือนที่ผ่าน มันแค่ช่วงๆหนึ่งที่เราลำบาก เพราะเมื่อก่อนเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายเกือบทุกอย่างเขาจะออกเงินเป็นบ้างโอกาสซึ้งเราไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยเลยไม่เคยแม้แต่พูดออกมาเราก็ก้มหน้าจ่ายๆไปทุกครั้ง เพราะคิดเสมอว่าอยู่ด้วยกันใครออกก็เหมือนกันแต่เขาไม่ได้คิดกับเราแบบนี้เลย แต่ตอนนี้เราก็ได้งานแล้วจะเริ่มงานต้นเดือน เราแค่อยากถามความเห็นคนนอกหน่อยว่า ผู้หญิงคนนี้เขาสามารถที่จะลำบากกับเราได้ไหมตอนนี้เราสับสนมาก อีกอย่างเรากำลังจะซื้อบ้านด้วยกันอีก เราคิดถูกใช่ไหมที่จะใช้ชีวิตกับผู้หญิงคนนี้ ไปตลอดชีวิต
คนที่คบอยู่ทุกวันนี้เขารักเราหรือรักตัวเอง?
.....เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนก็คบกันอยู่ด้วยกันได้ประมาณสองปีไม่เคยมีปัญหาหรือทะเลาะอะไรกันเลย
แต่เมื่อสองเดือนที่แล้วเราตกงาน พอตกงานปัญหาเรื่องเงินก็เข้ามาครับเรากับแฟนทะเลาะกัน
เรื่องเงินครับ แต่บอกก่อนว่าตอนตกงานเราก็ไม่ได้ขอตังกับแฟนใช้นะ แค่หยิบยืมบ้างครั้งที่หมุนเงินไม่ทัน
แล้วแต่ล่ะครั้งแค่เงินหลักพัน แล้วไม่กี่วันก็คืน เพราะช่วงนั้นเราขอเงินกับแม่ใช้แต่ก็ไม่กล้าขอมาก
คือขอมาแค่จำกัดใช้แค่เราก็ไม่ขอเผื่อมาใช้เปย์แฟน แล้วพอได้ตังกับแม่มา(ต้องบอกว่าตังไม่มากแค่พอใช้เราคนเดียวนะ) แล้วแฟนเราก็ยึดไป
คือประมาณว่าเอาไปเลย ข้าวเขาก็จะเป็นคนซื้อให้เรากิน(เรากินแต่ล่ะคาบไม่ถึงร้อย) แฟนเราก็จะชอบชวนกินไรแพงๆ เราก็บอกเราไม่มีตังหรอก
มีอยู่แค่ที่เห็น เขาก็จะบอกว่าไปกินก่อนก็ได้เขาจะออกให้ก่อนมีค่อยใช้คืน เป็นแบบนี้มาตลอดสองเดือนไม่ใช่แค่ของกินแต่ทุกอย่างที่เขาอยากได้
แม้กระทั้งเวลาพ่อแม่เขามาหาเมื่อก่อนเรามีก็จะเลี้ยงตลอด แต่ตอนนี้เราไม่มีเขาก็จะบอกว่าเลี้ยงๆไปก่อนมีค่อยใช้คืนเขา เราก็อืมๆปฏิเสธก็โกธร
เรารู้สึกว่าเขายัดเยียดให้เราโดยที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย เเล้ววันนี้เขาก็พูดประมาณว่าเรากำลังเกาะเขาอยู่ ทำให้เขาลำบาก ซึ้งเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เลย
แค่ตอนนี้เราไม่สามารถเลี้ยงเขาได้เหมือนที่ผ่าน มันแค่ช่วงๆหนึ่งที่เราลำบาก เพราะเมื่อก่อนเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายเกือบทุกอย่างเขาจะออกเงินเป็นบ้างโอกาสซึ้งเราไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยเลยไม่เคยแม้แต่พูดออกมาเราก็ก้มหน้าจ่ายๆไปทุกครั้ง เพราะคิดเสมอว่าอยู่ด้วยกันใครออกก็เหมือนกันแต่เขาไม่ได้คิดกับเราแบบนี้เลย แต่ตอนนี้เราก็ได้งานแล้วจะเริ่มงานต้นเดือน เราแค่อยากถามความเห็นคนนอกหน่อยว่า ผู้หญิงคนนี้เขาสามารถที่จะลำบากกับเราได้ไหมตอนนี้เราสับสนมาก อีกอย่างเรากำลังจะซื้อบ้านด้วยกันอีก เราคิดถูกใช่ไหมที่จะใช้ชีวิตกับผู้หญิงคนนี้ ไปตลอดชีวิต