ขอตอบแบบไม่โลกสวย ไม่เป็น + หรือ - นะคะ

เราว่าจะต้องดูปัจจัยอื่นๆด้วยค่ะ
อาชีพที่ปั่นทอนจิตใจหรือกิเลส เป็นอาชีพที่ไม่ควรทำอยู่แล้ว เพราะสร้างทุกข์ให้ผู้อื่น เช่น

หากภรรยา แฟน รู้ว่าสามีไปซื้อกิน ก็จะเป็นทุกข์จะเป็นจะตาย เศร้าโศกร่ำไห้
แม้แต่ผู้ ญ ไปซื้อผู้ ช สามีและแฟนก็ต้องไม่ชอบ โกรธเคือง ต้องการผลักความสัมพันธ์ออกเช่นกัน

ดังนั้นการงานที่ก่อความวินาศ โดยแม้จะอ้างว่า "ขึ้นอยู่กับคน/ขึ้นกับลูกค้า/ใครไม่ซื้อไม่เสียหาย" ก็จะถูกสังคมมองลงต่ำโดยปริยาย เพราะมันไม่เหมือนผักปลา ที่คนเลือกหรือไม่เลือกจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเป็นวงกว้าง

.
ขอพูดดักไว้ก่อนว่า เราเฉยๆกับอาชีพขายบริการทางเพศนะคะ แฟนเราจะซื้อหรือไม่ก็เรื่องของเขาด้วย แต่ควรพึงสังวรว่า มันคือปากทางแห่งโรคภัย ความห่างเหิน การติดใจในกิเลส ฯลฯ
.

ทีนี้ ถ้ามองว่าเป็นแค่ อาชีพหนึ่ง ก็ต้องมาดูพฤติกรรมเขา ว่าควรแก่ศักดิ์ศรีไหม เช่น
ขายตัวและหลอกลวง ปอกลอกลูกค้า มาใช้จ่ายโดยประมาท ฟุ่มเฟือย ติดพนัน ติดเหล้า เมายา มีทายาทก็บังคับให้ขายตัวเหมือนกัน สอนลูกสอนหลานอย่างหยาบคาย สอนให้เที่ยวเร่เป็นโจร....

แบบนี้อย่าว่าแต่ศักดิ์ศรี ความเป็นคนยังไม่มีเลย <<< เชิญมาดูงานได้หลังบ้านเช่าเรา ถัดไปอีกซอยหนึ่ง โสมมมาก นอนอ้าซ่า ค้ายา สอนลูกวัยอนุบาลขโมยของ ไม่พาลูกไปเรียน ไม่เอาการงาน ติดเหล้า ทางรัฐยื่นมือไปช่วยไม่เอา จะมีคนช่วยอุปการะลูกก็ไม่ให้ จะเก็บไว้ให้ขอทาน

กลับกัน ถ้าโสเภณีคนหนึ่ง ทำงานนี้เพราะไม่มีช่องทางความสามารถ ทำประคองตัวเอง ป้องกันตัวเองและลูกค้า ใครจะเข้าวงการก็ห้ามปราม ชี้ถึงข้อเสีย ไม่ชวนเข้ามา และคาดหวังจะหยุดทำอาชีพนี้ << แน่นอนค่ะ เขามีศักดิ์ศรี เพียงแต่กำลังมองหาช่องทางอยู่รอดอื่นๆ ซึ่งมีคนแบบนี้อยู่บ้าง มีน้อย

ที่เหลือก็ผันตัวเป็นแม่เล้า บังคับค้ามนุษย์ ฯลฯ

ค้าประเวณี ไม่เหมือนขายผัก ขายของชำ ที่จะไม่ฉุดใครลงไปสู่ทางเสื่อม ดังนั้นต้องมองตามความจริง
ต้องเห็นสภาพจริง มองหลายๆตัวอย่าง หลายๆมุม

รวมถึงมองในแง่ผู้มองเห็นผลเสื่อมของการกระทำด้วย

เราจึงไม่อาจพูดได้ว่า ผู้ค้าประเวณีทุกคนมีศักดิ์ศรีเท่ากัน เพราะหลายคนก็ทำตัวเองทั้งนั้น

ปล. เราไม่ได้อยู่ในวงการ แต่เคยฝึกงานกับศูนย์ มูลนิธิต่างๆ รวมถึงเป็นอาสาสมัคร และเพื่อนคลายทุกข์ตามวัดวาอาราม เจอเยอะค่ะ

แม้ประเทศที่เจริญแล้ว ทำถูก กม. คนเขาก็ไม่ได้ชอบทุกคน
เราเดินทาง เจอก็ถามฝรั่ง เขาก็ไม่ชอบ ไม่ใช้บริการ
เคยดูสัมภาษณ์คนขายบริการถูก กม. เขาบอกว่ามันคือจุดต่ำสุดในชีวิต
ไม่เหนื่อย แต่จิตใจดิ่งลงต่ำ ลูกค้าเสพยาก็ต้องเสพตามลูกค้า จะอะไรก็ตามต้องให้ลูกค้าพึงพอใจ
สุดท้ายสามีของคนที่ทำอาชีพนี้สุดจะทน ขอให้เลิกทำ
แต่ตอนนั้นเขาติดอาชีพนี้ไปแล้ว รักเงิน รักยา รักเซ็กส์ สามีก็บอกว่าภรรยาไม่มีศักดิ์ศรีเลย
สุดท้ายเพื่อครอบครัวจึงต้องบำบัด และเลิกอาชีพนี้เสีย

คนที่บอกว่าศักดิ์ศรีเท่ากันๆ ถ้าลูกหลายเขา แฟน สามี ภรรยาเขาทำ เขาก็รับไม่ได้หรอกค่ะ แค่ไปเที่ยวกินก็คงจะรับไม่ได้แล้ว มุมนี้ควรคิดเข้าหาตนด้วย

*แก้คำผิดค่ะ*

โอ้ววว เรามาถึงจุดๆนี้ได้ยังไง จุดที่คิดว่าอาชีพขายบริการเป็นอาชีพที่มีเกียรติมีศักดิ์ศรี

ถ้าทุกคนยอมรับแบบนี้ ผู้หญิงในเมืองไทยหลายคน คงมองว่าจะไปทำอาชีพอื่นทำไม ศักดิ์ศรีเท่ากัน รายได้เยอะกว่าอีก

พากันแห่ไปขายตัวกันหมด บ้านเมืองนี้คงไม่พัฒนา

เรามองว่าพนักงานกวาดถนน เก็บขยะ ยังมีศักดิ์ศรีมากกว่าอาชีพนี้อีก ถึงแม้เปรียบเทียบในเรื่องรายได้จะต่ำกว่า

แต่ก็เป็นอาชีพที่สุจริตสร้างประโยชน์ให้กับประเทศ ไม่มีพวกเค้าบ้านเมืองคงสกปรก หรืออาชีพครู คอยสร้างต้นกล้าใหม่ๆมาพัฒนาประเทศ

นี่สิอาชีพมีศักดิ์ศรี ยอมมีรายได้น้อยงานหนัก แลกกับการทำอาชีพที่พัฒนาประเทศ บริการประชาชน

อาชีพแบบนี้ต่างหากที่น่ายกย่องว่าเป็นอาชีพมีศักดิ์ศรี