ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่า.."เรื่องนี้เกิดขึ้นมาตั้งแต่ประมาณปีค.ศ.2011-2012"

คือ.. ช่วงนั้นเราชอบพิมพ์ภาษาวิบัติตามเทรนด์ในโซเชียลมาก(แต่การเขียน/ใช้ภาษาไทยในชีวิตจริง เราเขียนและใช้ภาษาไทยถูกต้องทุกคำนะครับ) เราก็พิมพ์แบบภาษาHi5นั้นแหล่ะ เช่น สวัสดีคัฟ ทัมอะรัยยุ บลาๆ.. เราก็ใช้ปกตินั่นแหล่ะครับ แต่แล้ววันหนึ่ง เราก็เล่นทวิตเตอร์กับคุณ"สา มาริสา" (ตอนนั้นเราเรียกคุณสาว่า"แม่สา")เราก็พิมพ์คุยกับแม่สาด้วยภาษาวิบัตินี่แหล่ะ แล้วแม่สาก็ดุและสอนผมเลยประมาณว่า.."ถ้าจะคุยกับแม่ ต้องพิมพ์ภาษาไทยให้ถูกต้องก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน" ช่วงแรกๆผมพิมพ์เหมือนเดิมคือภาษาวิบัติ แม่แกก็จะตอบแบบแก้ไขให้ว่าต้องพิมพ์/เขียนแบบนี้นะ(เช่น เราพิมพ์ไปว่า แม่ทัมอะรัยยุ แม่ก็จะตอบกลับมาว่า พิมพ์ว่าอะไรอะ อ่านไม่ออก เราก็ตอบไปว่า ทำอะไลยุ่  แม่ก็ตอบมาว่า ต้องพิมพ์ว่า"ทำอะไรอยู่"นะ พิมพ์ให้ถูกต้องด้วยนะ) ... ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ทุกครั้งที่เราเห็นเพื่อนๆ/คนรู้จักเขาพิมพ์ภาษาวิบัติ เราจะนึกถึงแม่สาทุกที ถ้าแม่สาไม่ดุไม่สอนในตอนนั้น ตอนนี้ก็อาจจะพิมพ์ภาษาวิบัติจนติดเป็นนิสัยไปแล้วแน่ๆ เวลาเห็นคนอื่นๆพิมพ์ภาษาวิบัติคุยกับเรา เราจะแนะนำ/บอกพวกเขาเหมือนที่แม่สาแกเคยดุเคยสอนเรา

ถ้าแม่สาได้เห็นกระทู้นี้ ผมอยากบอกว่า.. "ขอบคุณแม่สามากๆจริงๆครับ ถ้าแม่ไม่ดุไม่สอนในวันนั้น ผมคงจะใช้ภาษาไทยได้ไม่ถูกต้องเหมือนทุกวันนี้ ขอบคุณมากๆจากใจครับ"

สรุปคือ ขอขอบคุณ ขอชื่นชม ขอยกให้แม่สาเป็นครูด้านการใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้องอีกคนในชีวิตของผมครับ

PS. ผมและแอดมินแฟนคลับของแม่สา(ชื่อเปา หรือที่แม่ตั้งชื่อให้เปาใหม่ว่า"หมูตุ๋น") ณ ตอนนั้น เรา2คนสนิทกันมากๆและเรา2คนก็ชอบคุยกับแม่สาบ่อยๆ ไม่รู้แม่จำได้ไหม 55555