คบกันมาจะ 11 ปีแล้ว   อายุ20ปลายๆ กันทั้งคู่   

ช่วงแรกๆก้อพอทำใจได้ ที่แฟนยังไม่พาเราเข้าบ้านและรู้จักพ่อแม่   เราพยายามให้เหตุผลกับตัวเองว่ามันยังไม่ถึงเวลาเพราะเพิ่งคบกันเอง  ซึ่งเราก้อยอมรับได้ตรงนี้ได้

แต่เมื่อเวลาผ่านไป 1ปี 2ปี..3 ปี  จนปัจจุบันจะเข้า11ปีแล้ว   แฟนก้อยังไม่มีวี่แววจะพาเราไปรู้จักบ้านเขาและพ่อกับแม่เขาเลย     เเค่ให้เหตุผลเราว่าพ่อแม่ของเขารับรู้ว่าเรามีตัวตนอยู่   รู้ว่าเราเป็นแฟนเขา    (แต่ไม่เคยเอยปากชวนไปบ้านเขาเลย)

เรื่องราวครอบครัวของเขา   เรารับรู้ได้จากการบอกเล่าของเขา    แต่ไม่เคยเข้าไปสัมผัสด้วยความรู้สึกและ ตาของตัวเราเองเลย    เราเคยถามแฟนว่าเพราะอะไร??   พ่อกับแม่ของเขาไม่ชอบเราหรือป่าว??  เขาก้อให้คำตอบว่าไม่ใช่    เป็นเพราะตัวเขาเองยังไม่พร้อม   

ส่วนตัวเรา   เราพาแฟนไปรู้จักที่บ้านเราตั้งแต่แรกๆที่คบกันแล้ว งานรับปริญญาเขาก้อไป ซึ่งหลายๆรอบที่เขาเจอครอบครัวเรา   มันก้อโอเคน่ัะ แต่เราไม่เข้าใจคำว่าไม่พร้อมของเขาเลย  ไม่เข้าใจเลยจริงๆๆ 

บางครั้ง พ่อ แม่ น้อง และเพื่อนๆของเรา   ถามว่าเคยเจอพ่อแม่แฟนหรือป่าว    พ่อแม่แฟนเป็นยังไงบ้าง     เรารับรู้ได้ว่าที่พวกเขาถามเพราะเป็นห่วงเรา     เราจึงโกหกไปว่าเคยเจอแล้วและเล่าเรื่องราวต่างๆตามที่แฟนเคยเล่าให้เราฟังเกี่ยวกับครอบครัวของเขา     

และด้วยระยะเวลา 10 ปีกว่า ความที่ไม่เคยสัมผัสอะไรเลยนอกจากคำบอกเล่า   มันทำให้เราอยากรู้และสัมผัสอะไรที่เกี่ยวกับแฟนให้มากกว่านี้   จนกลายเป็นเราก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของเขามากเกินไป    เจ้าปัญหา  ถามเยอะ   ขี้สงสัยเยอะ  งี่เง่า   แล้วถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปจะกลายเป็นเราเองที่ทำให้ความสัมพันธ์มันแย่ลง    เราผิดไหม? ที่เรากลายเป็นคนแบบนี้

แต่ถ้าเรากลับไปทนรอ  ไม่ถาม  ไม่สงสัย   เราก้อจะกลับไปเป็นทุกข์     และเราก้อไม่รู้ว่าจะต้องรอให้แฟนพร้อมอีกนานแค่ไหน  ถึงจะได้อยุ่ด้วยกันสักที