สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นเเค่กระทู้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจของเด็กคนนึงเท่านั้นเอง
เราเกิดในครอบครัวที่มีฐานะที่ไม่รู้เรียกปานกลางได้ไหม เเม่ทำขายกับข้าว  พ่อมีภรรยา2คน เราเป็นคนเล็กของภรรยาคนเเรกซึ่งเรามีพี่ชายอีก2คน ภรรยาอีกคนมีลูกคนเดียวซึ่งอายุห่างจากเราเเค่22วันซึ่งถ้าคิดอีกเเบบคงเป็นเพื่อน ครอบครัวเราโชคดีตรงที่เเท่เป็นคนไม่คิดมากเรื่องภรรยาอีกคน เลยทำให้ไม่มีปัญหากัน เเต่ว่าปัญหามันพ่อลำเอียง เราไม่รู้จะใช้คำนี้ได้มั้ย เเต่มันเป็นคำในความคิดเรา พ่อลำเอียงในการรักลูก เราขอเเทนลูกอีกภรรยาว่าน้อง เพราะที่บ้านสอนในเรียกเเบบนี้ เราไม่รู้จะอธิบายคำว่าลำเอียงสำหรับเรายังไงดี เเต่พี่เราเคยบอกว่า ที่พ่อรักน้องมากกว่าเพราะน้องเป็นลูกเมียน้อย มันคือปม พ่อไม่เคยดุ เพระกลัวน้องงอน น้องเป็นคนขี้งอน เรไม่ชอบ มีอยู่วันนึงเราโทรเรียกให้มารับหน้ารร.ก่อนเวลาปกติ พ่อไม่ให้กลับเอง เรากับน้องเลยเข้าเซเว่นเเต่พอดีว่าต้องรอของเวฟซึ่งคิวมันนาน พ่อเลยมารอเเต่มันนานไปหน่อยเขาเลยโมโห เพราะเขาหิวด้วย พอกลับถึงบ้านเขาบอกเเม่ว่า เราเข้าเซเว่นเลยทำให้เขาหิว มันคือความผิดเราเหรอ พ่อหิวทำไมพ่อไม่ลงมา พ่อเคยบอกกับคนข้างบ้านว่าเราคือตัวภาระเขา ที่ต้องไปรับเรากลับมาจากรร. เราไม่คยบอกให้เขามารับ เราโตพอที่จะกลับเองเเล้วเเค่นั่งรถเมล์เอง เเต่ทำไมต้องว่าเราเป็นภาระ เราคือลูกนะ เรื่องเกรด เรามักโดนปรียบเทียบกับน้อง เราทำเกรดได้มากกว่าเเต่ไม่เคยได้คำชม มีคนบอกว่า บางทีคำชมก็ไม่จำเป็นเเต่เราไม่เคยได้คำชมเลย ไม่เคยเลย เเค่อยากได้บ้าง ผิดตรงไหน เเต่พอเราได้น้อยกว่า พ่อชอบถามว่าทำไมได้เเค่นี้ น้องกลับได้คำชม ได้ของขวัญ เรามีวางอนาคตไว้ว่าจะเป็นวิศวกร ตั้งเเต่ป.6 เเต่เเม่อยากให้เป็นพยาบาลทหารเรือ พอภรรอีกคนได้ยินเเบบนั้นเขาเลยอยากให้น้องเรียน เเต่เราก็ไม่ได้ว่าไร ดีซะอีกจะได้ไม่ต้องเจอกัน เเต่เเม่เขาเคยพูดใส่เราว่า เรียนวิศวกรจบไปก็ต้องวิ่งหางานสู้ราชการไม่ได้ จบมามีงานเเถมพ่อเเม่สบาย เเต่ปัจจุบันนี้เเม่น้องอยากให้เป็นวิศวกรเเล้วค่ะ อยากถามเเม่เขาจังเลยว่า ยังจำคำที่ว่าเราได้ไหม ตอนนี้จบม.3 เเล้ว เราคิดว่าจะเรียนต่อที่เตรียมวิศวะไทย เยอรมัน เเม่เขาเอาบ้างให้ลกเขาเรียน ซื้อหนังสือมาให้อ่าน เยอะเเยะ เรากับน้องลงรอบโควต้า เเต่น้องไม่ติด เเม่เขาโทษว่าน้องใจอ่อนให้เพื่อนอีกลงสาขาเครื่องกล เเล้วให้ตัวเองลงไฟฟ้า เราลงเครื่องกล รอบโควต้ารับสาขาละ2คน เเต่ว่าตอนเเรกเเม่เขาให้น้องลงไฟฟ้าเพราะว่าไฟฟ้าเงินดี เราก็ดีใจสิคะ ไม่ได้เจอกันเเน่นอน เเต่อยู่ดีๆเเม่เขาก็ให้น้องเปลี่ยนเป็นเครื่องกลเพราะว่าคนน้อยติดเเน่นอน น้องก็ยอม เธอเป็นคนเชื่อฟัเเม่ให้เเม่วางอนาคต เเต่พอรู้ว่าไม่ติด น้องมาบอกว่ารอบรับตรงไม่สมัครเเล้ว เเต่สุดท้ายก็เเพ้เเม่ตัวเอง เต่ไม่ติด จะติดได้ไงหนังสือไม่อ่าน เราเคยถามว่าอยากเป็นอะไร เธอตามไม่รู้ เราเลยบอกว่าอนาคตตัวเองคิดเอง เลือกที่ทำเเล้วมีความสุข เเต่เขาก็ให้เเม่เลือกให้อยู่ดี เราไม่ชอบน้องตรงที่ เธอคือตัวก็อปปี้เรา เธอเหมือนเราทุกอย่าง ทั้งลายเสื้อผ้า สไตล์การเเต่งตัว เเนวเพลง ความชอบ เราไม่ชอบทำไมต้องทำตามเเค่อนาคตเเบเดียวกันก็พอเเล้ว อ๋อสุดท้ายน้องก็เรียนต่อที่เดิมเเต่เรียนป.ตรีวิศวะเหมือนเดิม เเม่เลือกให้ ตอนนี้เราหัดมาวาดรูปขาย เป็นการดราฟรูปน้องทำตาม เราไม่ชอบให้ใครมาทำตาม อีกอย่างที่เกลียด เรากับน้องติ่งเกาหลี เเต่พ่อไม่ชอบ เวลาเราคุยเรื่องอปป้าคนนี้ วงนั้นวงนี้ บนรถหรือมันโต๊ะอาหาร น้องจะทำเ็นใครอะ ไม่รู้จัก คือการต่อหน้าพ่ออย่างนึงเพื่อให้ไม่โดนว่า น้องเป็นขี้งอนชนิดที่ว่านิดหน่อยงอน เธอเคยมาขอยืมเเผ่นพลาสติกห่อฟิวเจอร์บอร์ด เราไม่ให้ที่ไม่ให้เพราะว่าเราซื้อมาพอดีของเรากับเพื่อน เธองอนไป3วัน เราเหนื่อยกับการที่เขาเป็นตัวก็อปปี้เรา ทุกคนเห็นเราสดใส จริงๆเราต้องร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ เราไม่เคยเที่ยวกลางคืน กลับบ้านเย็นสุด 5โมง เเต่วันนั้นเราไปกินเลี้ยงกับรุ่นพี่เราบอกเขาเเล้ว เเต่ว่าเรากลับมา6โมง เเล้วรุ่นพี่ผู้ชายมาส่งพ่อโมโหมาก เเต่เขาไม่ว่าเรา เขาเอาไรไปว่ากับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องว่า ถ้าไม่อยากเรียนก็บอกจะได้ให้ออกเเล้วหาผัว เราร้ว่าผิดที่กลับเย็น รู้ว่าห่วง เเต่ว่าขนาดนี้เลยรึไง เราระบายเรื่องที่บ้านให้เพื่อนฟังบ่อยจนพวกมันเบื่อ เเละถ้าถามว่า ทำไมไม่ระบายกับพี่ล่ะกับเเม่ล่ะ มันไม่ได้อะไรหรอก เราเข้าใจเหตุผลของวัยร่นสมัยนี้ที่ไม่อยากเอาอะไรไปปรึกษาคนในครอบครัว เพื่อนจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด เเต่บางทีเราก็เกรงใจเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวในห้องน้ำเเล้วร้องออกมา เราโชคดีตรงที่มีพี่กับเเม่ที่ดี บางเรื่องก็บอกเเม่กับพี่ เเต่เป็นเเค่1ใน10 ตอนนี้เรากำลังหลุดจาดวงโคจรนั้นบ้านสำหรับเราไม่ใช่ที่ที่มีความสุขถ้ามีพ่อกับเมียน้อยเเละลูกเขา ถ้ามีพรให้ลบเขาออกไปได้จะใช้พรนั้นเลย เรากำลังคิดว่าเราเป็นโรค ขี้อิจฉา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.manager.co.th/Family/ViewNews.aspx?NewsID=9540000045478 เราเเค่สันนิฐานเเต่ว่าจะลองไปพบจิตเเพทย์ดู เราไม่มีความสุข ถ้าถามว่า เรื่องเเค่นี้เองบางคนเจอเยอะกว่านี้ อดทนหน่อย เรายังเด็กยังเจออีกเยอะ เรารู้เเต่เพราะคุณไม่ได้เจอเเบบเรา มันกดดันเราอึดอัด มันบีบให้เราอยากออกไปจากวงโคจรนี้ บางที่เราคิดว่าเราชอบความรุนเเรงความรุนเเรงในที่นี้เราคิดว่าไม่น่าจะมาก กลายเป็นคนที่ชอบอะไรเศร้าๆดึงให้เราร้องให้ออกมา หน่งมากยิ่งดี  เราไม่อยากให้พวกคุณมาสงสาร หรือเเสดงความคิดเห็นว่าเรียกร้องความสนใจ เเต่เราเเค่อยากระบายออกมาให้กับพวกคณคนที่ไม่รู้จัก ขอบคุณที่คุณอ่านมาจนถึงตอนจบตรงนี้ ขอให้ชีวิตคุณโชคดี