ทำไมเมื่อก่อนผมร็สึกอยากเปิดใจคบใครที่อยู่ห่างกัน แต่พอตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าถ้าเราทุกไปเท่าไหร่เขาก็ดูเหมือนยิ่งห่างไกลผม ผมพยายามไม่มีข้ออ้างที่จะเอาใจตนเอง พยายามรับฟังคนที่เข้ามาคุยกับผม สุดท้ายผมก็เหนื่อยเองที่ต้องเออออตามเขาตลอด ผมไม่รู้ควรเดินต่อไปมั้ยครับ นับวันยิ่งเหนื่อยขึ้นทุกที ผมพยายามมีเวลาให้ พยายามเลือกเวลาคุยแล้วแต่เขา แต่เวลาคุยอะไรเขามักพูดตรงข้ามกับความคิดผม ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ออกตัวอะไรมาก หรือผมควรเดินออกห่างจากความรักดีครับ ผมช่างโชคร้ายที่เกิดมาแล้วรู้สึกชอบผู้ชาย