ก่อนอื่นบอกเลยค่ะ เราเป็นแฟนคลับวงร็อควงนี้ ขึ้นต้นว่า L เชื่อว่าหลายๆคนคงรู้จักกันเพราะมีเพลงฮิตๆ เช่น ข อะไรประมาณนี้
ก็ติดตามมาตั้งแต่4ปีที่แล้วค่ะ คิดว่านานพอควร ชอบในเพลง การถ่ายทอดอารมณ์ต่างๆ รวมถึงสมาชิกในวง และเราก็คลั่งไคล้ในนักร้องนำมากค่ะ
ก็เคยดูคอนเสิร์ตพี่เค้าอยู่1-2ครั้งเพราะเราไม่ได้อยู่ในกทมค่ะ ไปดูตามเทศกาลเพลงซะมากกว่า
คิดไว้ว่าเจอตัวจริงสักครั้งคงต้องถ่ายรูปและบอกว่าเราชอบและติดตามวงพี่แกมานานแล้วคงจะเอารูปไปอัดแปะฝาผนังห้องเลยก็ว่าได้ (ไม่ได้พูดเกินไปนะคะ เราคิดจริงจะทำจิรง555)
มาเข้าเรื่องกันค่ะ วันนั้นวันที่ 17 เม.ย. 61 เราไปเจอพี่บ.ที่สนามบินดอนเมืองแถวๆเกท ตรงนั้นคนไม่ค่อยมีนะคะ เราเห็นก็ตกใจมากกกกกก แต่ในใจก้คิดเอาวะไม่เคยกล้าขอดารานักร้องถ่ายรูปเลย แต่ถ้าเป็นพี่บ. ยังไงก็ต้องไม่พลาด ก็เดินเข้าไปขอถ่ายรูป
เราขออธิบายเป็นบทสนทนานะคะ เพื่อให้เห็นภาพ
เรา : พี่บอย หนูขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ
พี่บ. : หยุดเดินแล้วยิ้มเจื่อนๆ
เรา : แล้วเพื่อนๆพี่ไปไหนกันคะ พี่เดินมาคนเดียวหรอ ปกติเห็นจะมีพี่อ้วนๆมาด้วย
พี่บ: ........ก็แยกๆกันไปครับ
เนี่ย สงกรานต์พี่ไปลำปางมาหรอ เสียดายมาก ปีที่แล้วหนูก็ไป แต่ปีนี้กลับบ้านเลยไม่ได้ไปดูพี่เล่นเลย
พี่บ. : .........
เราดูสถานการณ์ว่ามันเริ่มแปลกๆละ ไม่มีการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น มีแต่การยิ้มแบบ มุมปากที่เยือกเย็นที่สุด
แต่ด้วยความที่เราอยากได้ถ่ายรูปกับพี่เค้าอะ ไหนๆก็ไหนๆคือมันเป็นโอกาสเดียวจริงๆ ไม่อยากพลาด
เรา : (ยื่นกล้องออกไป)
เราเตี้ยกว่าพี่เค้า ตอนถ่ายก็ติดมาแบบขาดๆ เพราะเค้าไม่ได้ย่อให้ทั้งที่เรายื่นสุดแขน
พอเรากดเสร็จกำลังจะหยิบโทรศัพท์มาดูรูป
พี่บ.เดินไปเลยจ้า เราก็ด้วยความมีมารยาท เลยพูดออกไปว่า ขอบคุณนะคะพี่ แต่ก็ไม่มีแม้แต่การหันกลับมายิ้ม หรือพยักหน้า หรือตอบกลับเลย คือเดินไปเลยยยยยยยย เรื่องราวจบลงในระยะเวลาประมาณ1นาทีนิดๆ เองค่ะ กระพริบตาเดียว
*** ไม่รู้คิดมากไปเองรึเปล่าแต่เสียความรู้สึก เราว่าเกินไป เหมือนเป็นอากาศธาตุมากๆ คิดว่าพี่แกคงเหนื่อย คงไม่มีอารมณ์จะถ่าย หรือเครียดๆอยู่ พอไปดูสตอรีig พี่แกก็อัพเล่นกับเพื่อนลงช่วงเวลานั้นก็ไม่ได้มีอะไรนี่นา ได้แต่บอกว่าช่างมันเถอะ เจอแบบนี้เราคงไม่ติดตามไม่เป็นแฟนคลับตัวยงของพี่แกละ มันเฟลไปทั้งวันเลยวันนั้น
อยากถามว่าใครเคยเจอพี่เค้าบ้าง แล้วเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ คือเรามองพี่เค้าในแง่ดีตลอด จนต้องเจอกับตัวเองจังๆ เราอาจจะต้องการมากไป(รึป่าว)แต่คิดว่าไม่น่าใช่นะ -*-
ใครเคยเจอนักร้องนำชื่อขึ้นต้นว่าบ. วงร็อคของไทย ตัวจริงบ้าง เข้ามาหน่อยค่ะ อยากแชร์ประสบการณ์
ก็ติดตามมาตั้งแต่4ปีที่แล้วค่ะ คิดว่านานพอควร ชอบในเพลง การถ่ายทอดอารมณ์ต่างๆ รวมถึงสมาชิกในวง และเราก็คลั่งไคล้ในนักร้องนำมากค่ะ
ก็เคยดูคอนเสิร์ตพี่เค้าอยู่1-2ครั้งเพราะเราไม่ได้อยู่ในกทมค่ะ ไปดูตามเทศกาลเพลงซะมากกว่า
คิดไว้ว่าเจอตัวจริงสักครั้งคงต้องถ่ายรูปและบอกว่าเราชอบและติดตามวงพี่แกมานานแล้วคงจะเอารูปไปอัดแปะฝาผนังห้องเลยก็ว่าได้ (ไม่ได้พูดเกินไปนะคะ เราคิดจริงจะทำจิรง555)
มาเข้าเรื่องกันค่ะ วันนั้นวันที่ 17 เม.ย. 61 เราไปเจอพี่บ.ที่สนามบินดอนเมืองแถวๆเกท ตรงนั้นคนไม่ค่อยมีนะคะ เราเห็นก็ตกใจมากกกกกก แต่ในใจก้คิดเอาวะไม่เคยกล้าขอดารานักร้องถ่ายรูปเลย แต่ถ้าเป็นพี่บ. ยังไงก็ต้องไม่พลาด ก็เดินเข้าไปขอถ่ายรูป
เราขออธิบายเป็นบทสนทนานะคะ เพื่อให้เห็นภาพ
เรา : พี่บอย หนูขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ
พี่บ. : หยุดเดินแล้วยิ้มเจื่อนๆ
เรา : แล้วเพื่อนๆพี่ไปไหนกันคะ พี่เดินมาคนเดียวหรอ ปกติเห็นจะมีพี่อ้วนๆมาด้วย
พี่บ: ........ก็แยกๆกันไปครับ
เนี่ย สงกรานต์พี่ไปลำปางมาหรอ เสียดายมาก ปีที่แล้วหนูก็ไป แต่ปีนี้กลับบ้านเลยไม่ได้ไปดูพี่เล่นเลย
พี่บ. : .........
เราดูสถานการณ์ว่ามันเริ่มแปลกๆละ ไม่มีการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น มีแต่การยิ้มแบบ มุมปากที่เยือกเย็นที่สุด
แต่ด้วยความที่เราอยากได้ถ่ายรูปกับพี่เค้าอะ ไหนๆก็ไหนๆคือมันเป็นโอกาสเดียวจริงๆ ไม่อยากพลาด
เรา : (ยื่นกล้องออกไป)
เราเตี้ยกว่าพี่เค้า ตอนถ่ายก็ติดมาแบบขาดๆ เพราะเค้าไม่ได้ย่อให้ทั้งที่เรายื่นสุดแขน
พอเรากดเสร็จกำลังจะหยิบโทรศัพท์มาดูรูป
พี่บ.เดินไปเลยจ้า เราก็ด้วยความมีมารยาท เลยพูดออกไปว่า ขอบคุณนะคะพี่ แต่ก็ไม่มีแม้แต่การหันกลับมายิ้ม หรือพยักหน้า หรือตอบกลับเลย คือเดินไปเลยยยยยยยย เรื่องราวจบลงในระยะเวลาประมาณ1นาทีนิดๆ เองค่ะ กระพริบตาเดียว
*** ไม่รู้คิดมากไปเองรึเปล่าแต่เสียความรู้สึก เราว่าเกินไป เหมือนเป็นอากาศธาตุมากๆ คิดว่าพี่แกคงเหนื่อย คงไม่มีอารมณ์จะถ่าย หรือเครียดๆอยู่ พอไปดูสตอรีig พี่แกก็อัพเล่นกับเพื่อนลงช่วงเวลานั้นก็ไม่ได้มีอะไรนี่นา ได้แต่บอกว่าช่างมันเถอะ เจอแบบนี้เราคงไม่ติดตามไม่เป็นแฟนคลับตัวยงของพี่แกละ มันเฟลไปทั้งวันเลยวันนั้น
อยากถามว่าใครเคยเจอพี่เค้าบ้าง แล้วเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ คือเรามองพี่เค้าในแง่ดีตลอด จนต้องเจอกับตัวเองจังๆ เราอาจจะต้องการมากไป(รึป่าว)แต่คิดว่าไม่น่าใช่นะ -*-