ตั้งเเต่เเม่เราป่วย ก็มีเราคนเดียวที่เลี้ยงดู พ่อซึ่งเป็นอดีตสามีของเเม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร มาเเค่วันเเรกวันเดียวให้เงิน 500 เเล้วก็ไม่ได้มาสนใจอีก เข้าใจว่าทางเมียเเกคนปัจจุบันของเเกก็มีปัญหาเรื่องลูกหลานของเมียเเกมาให้พ่อปวดหัวได้ทุกวันอยู่เเล้ว ส่วนพี่สาวเรามีพี่สาวอยู่ 2 คน คนเเรก คนละพ่อเเต่เเม่เดียวกัน อายุหลัก3เเล้ว ไม่เป็นโล้เป็นพาย กินเหล้าทุกวัน  ขนาดไม่มีเงินก็เที่ยวหลอกหากินจนได้ มีอาชีพเป็นหมดนวด บัตรประชาชนไม่มี ไม่มีการศึกษาอาศัยตอนวัยรุ่นหน้าตาสวย ถึงได้เป็นหมอนวดมีเงินใช้ไม่ขาดมือ เเต่พอ ความเเก่คืบคลานเข้ามาประกอบกับกินเเต่เหล้าหลังๆไม่ยอมไปทำงานกินเเต่เหล้า เลยทำให่ไม่มีงาน มาเกาะเเม่อยู่พักนึงจนเเม่ป่วยไม่สามารถลี้ยงดูได้ จึงได้ย้ายออกไป ก่อนไปสร้างหนี้สร้างสินเเถุมด่าเรา เเช่งเราให้ยากจน อดตาย เหตุเพราะเราไล่ให้ไปหางานทำเพราะเราบอกว่าเราไม่มีเงินมาเลี้ยงดูเค้าหรอก ตอนนี้หายไปเเล้ว เห็นพ่อบอกว่าเจออยู่เเถวสีลม ร่ำรวยมีทองใส่ เราได้เเต่หวังว่าอย่ากลับมาพบมาเจอกันอีกเลย  ส่วนพี่สาวคนที่ 2 พ่อเดียวกันเเต่คนละเเม่ คนนี้เเม่เราเลี้ยงมาตั้งเเต่เด็ก เพราะว่าเเม่ของเค้าไม่เลี้ยงลูกตัวเอง คนนี้อยู่กับพ่อ หลังจากเเม่ป่วยมาหาได้อยู่ 2 ครั้ง พูดเเล้วพูดอีกว่าจะมา ผลัดจากเดือนเป็นปี เเม่เราก็เเปลกใฝ่หาเเต่คนที่เค้าไม่สนใจ ร้องไห้หาอยู่ได้ สิ่งที่ทำให้เราโมโหมากอีกเรื่องนึงคือ พี่สาวคนที่ 2 พาเเฟนใหม่ไปหาพ่อที่บ้าน เเล้วเรียกเเม่เลี้ยงว่าเเม่ ทั้งๆที่ทุกครั้งมันเรียกว่าน้า เราคิดว่าชีวิตเรานอกจากลูกเเละผัวกับเเม่ที่ป่วยเเล้ว เราคงไม่จำเป็นต้องมีญาติคนอื่นเเล้วเเหละ เราเลยจะไปเปลี่ยนนามสกุล ให้มันลืมเกี่ยวกับชีวิตที่ผ่านมาตลอด 30 ปี ไป ไม่ว่าจะเป็นพ่อ หรือพี่ เราจะตัดออกจากชีวิตเราไป เราจะไม่ไปหา ไม่โทร ไม่ส่งข้อความ เพราะทุกครั้งที่เราพยายามทำ มันกลับมีเเต่ความว่างเปล่าที่ส่งกลับมา เราไปหาพ่อทุกๆปี เค้าไม่เคยเเสดงความรู้สึกว่าเค้าคิดถึงเราเลย ไม่ถามสารทุกข์สุกดิบอะไรเลย ไม่มีใครรับรู้ถึงสิ่งที่เราต้องเจอทุกวัน ไม่มีใครถาม ไม่มีใครสนใจ เหตุผลเเค่นี้ก็น่าจะเพียงพอเเล้ว สำหรับการตัดสินใจของเรา