อยากเล่าประสบการณ์เพราะในชีวิตจริงไม่มีโอกาสได้คุยกับใครสักเท่าไรเพราะไม่มีเพื่อน ดิฉันแต่งงานมาได้1เดือนก็ทราบว่าตัวเองตั้งครรภ์ จนอุ้มท้องมาได้7-8เดือน สามีมีอาการถ่ายเป็นเลือด แต่สามีไม่ยอมบอกเราเค้าเก็บเงียบไว้จนมาวันนึงอาการของเค้าไม่ดีขึ้นถ่ายแล้วเจ็บเราเลยของร้องให้ไปโรงบาลแต่เค้าไปเพียงคลีนิคได้ยามาทาน แต่ก็ไม่ดีขึ้นผ่านไปเป็นสองอาทิตย์เราขอร้องให้ไปหาหมอโรงบาลเค้าเลยยอมไป โรงบาลประจำอำเภอเล็กๆไปตรวจหมอสงสัยว่าจะเป็นมะเร็งหรือเปล่า เลยส่งตัวให้ไปตรวจโรงบาลประจำจังหวัดพอไปตรวจรอผลอีกสองอาทิตย์ วันนัดฟังผลเราเข้าไปฟังด้วย หมอบอกว่าใช่น่ะ เป็นมะเร็ง หน้าเราชาไปหมด แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้อะไรได้แต่นิ่งๆหมอก็พูดไม่ดีด้วยคนไข้ก็หมดกำลังใจ หมอสรุปให้ผ่า มะเร็งลำไส้ตรง ต้องใส่ถุงหน้าท้อง สามีขับรถกลับบ้านเราสองคนไม่มีบทสนธนาใดๆ มีแต่ความเงียบสงบ ผ่านไปประมาน20นาที สามีถามเราว่า เสียใจไหมที่เลือกเค้า เราตอบออกไปแบบไม่ต้องคิดเลยเพราะเราตอบจากใจว่า เราไม่เสียใจ แต่กลับรู้สึกดีเสียอีกที่วันนี้เค้ายังมีเราอยู่ข้างๆ เพราะถ้าเค้าไม่มีเราเค้าจะทำยังไง  เราเลยให้กำลังใจกันและกันและจับมือก้าวผ่านกันไป เราปรึกษากันว่าจะไม่รักษาต่อที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดที่นี้ เราขอย้ายไปรักษาใน กทม ที่เรามั่นใจ เราหาข้อมูลและมีคนที่เค้ารักสามีเราช่วยหา เค้าแนะนำคุณหมอที่โรงบาลจุฬา เราไม่รีรอที่จะไป เราไปปรึกษาคุณหมอแต่คุณหมอจะอยู่ที่โรงบาลกรุงเทพเราเข้าไปคุยกับหมอรู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก คุณหมอพูดจาดี เรากับสามีเลยขอทำเรื่องส่งตัวไปรักษากับคุณหมอท่านนี้ ช่วงเวลาเดินเรื่องใช้เวลาอยู่พอสมควร แผนการรักษาคือจะฉายแสงให้ก้อนมะเร็งที่ตรงนี้ยุบลงแล้วค่อยผ่า เราท้องเริ่มแก่มากแต่ก็พาสามีไปโรงบาลทุกครั้ง พาไปฉายแสงทุกวันจนใกล้จะครบคอส ปรากฎว่าไปเจอจุดที่ตับ หมอให้สแกนดูปรากฏว่าใช่ ต้องรีบเพราะตับสำคัญ หมอสั่งให้คีโมเผื่อเป็นการยับยั้งการกระจายช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเราคลอดลูกพอดี สามีต้องรักษาตัวเราต้องไปผ่าคลอด เราต้องแยกกัน ต่างคนมีหน้าที่ต้องทำกันไป เราไปผ่าคลอดวันที่สามสามีก็มาเยี่ยมก็ยังดียังสู้ไหวกัน รักษาตามขั้นตอนกันต่อไปจนได้คิวนัดผ่าที่ตับเพราะที่ลำไส้ตรงมันไม่ค่อยน่ากลัวเท่า นัดผ่าผ่านได้รอพักฟื้นกัน ให้กำลังใจกันไป เลี้ยงลูกน้อยผู้เปรียบเสมือนหัวใจไปด้วยกัน ชีวิตเราก็ดูมีความสุขแต่แล้ว โชคชะตา ก็ไม่เคยปล่อยให้เรามีความสุขได้นาน ถึงเวลาการตรวจเช็คหลังผ่าตัดตับ ปรากฏว่า มันยังมีอยู่มันไม่หาย และมันกระจายไปที่ปอด หมอสั่งให้ทำคีโมที่แรงขึ้น แต่ว่าคีโมหลังจากรอบแรกผ่านไม่ได้แค่ไม่กี่เดือนเอง
ยามันแรงขึ้น สามีแพ้มากขึ้น วันนี้เค้าก็ไปนอนให้คีโมเค้าต้องอยู่โรงบาลคนเดียวไม่มีคนดูแลเพราะเราต้องเลี้ยงลูก เราอยากจะรู้ว่าที่สามีเราเป็นมันเป็นระยะไหน และเราเหลือเวลาที่จะใช้ชีวิตกับเค้าอีกเท่าไร เพื่อเราจะได้เตรียมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับการที่ไม่มีเค้า กับการเป็นซิงเกิ้ลมัม  ปล ตอนนี้ลูกเราได้1ขวบแล้ว