เราหารายได้พิเศษตอนเช้าด้วยการแจกหนังสือพิมพ์M2F
ตอนแรกกะว่าจะเอารายได้จากการแจกไปใช้หนี้บัตรเครดิตใบนึงประมาณสี่หมื่นบาท คิดคำนวณแล้วรายได้ตรงนี้ถ้าทำประมาณปีนึงเราจะปลดหนี้ได้
เราก็เดินดุ่ยๆเข้าไปขอหัวหน้าสายที่เค้ามาถ่ายรูปพนักงานตอนเช้าๆทำ ทิ้งเบอร์โทรไว้ ประมาณสองอาทิตย์คนขาดเราเลยได้มาแจก

เราได้อะไรจากตรงนี้มากมายโดยเฉพาะเรื่องนิสัยคน วันนี้ขอพูดในฐานะตัวแทนคนแจกหนังสือพิมพ์เพราะเห็นคนรับสงสัยหรืออยากรู้หลายคน

1. ทำไมขอสองฉบับไม่ให้ ทำไมขอสองฉบับบอกให้เดินวน

ตอบ...เพราะกฏเค้าให้แจกแค่คนล
ะฉบับในวันที่หนังสือพิมพ์น้อย จะได้ยืดเวลาให้คนสายๆได้รับบ้าง วันไหนหนังสือพิมพ์เยอะแจกได้ถ้าลูกค้าขอสองแต่ต้องส่งให้ทีละฉบับ และที่ให้เดินวนไปก่อนค่อยมาเอาใหม่ เพราะคนแจกกลัวมีทีมงานมาถ่ายรูปว่าแจกสองฉบับแล้วจะผิดกฏโดนตักเตือน หักเงิน และถ้าเตือนบ่อยๆก็ให้ออกเลย

2. ทำไมคนแจกมาแล้วไม่ยอมแจก นั่งอู้งานจิ้มๆแต่มือถือ

ตอบ...เค้ามีเวลาแจกและมีเวลาเลิกซึ่งไม่ควรแจกเสร็จเร็วกว่ากี่โมง ส่งเข้าไปในไลน์กลุ่ม คนแจกแหกขี้ตาไปตั้งแต่ตีห้าตีห้ากว่าๆเพื่อไปส่งเวลาว่ามาแล้ว รอรับหนังสือพิมพ์ และรอเวลาแจก
จะแจกทิ้งแจกขว้าง รีบๆแจกยัดแจกแบบเมื่อสมัยแจกกันใหม่ๆไม่ได้ กฏระเบียบมันเข้มข้นมาก ไม่มีใครอยากโดนหักเงิน แต่คนเราแต่ละคนอาจมีวิธีการพูดไม่เหมือนกันตามนิสัย คนรับก็เลยไม่เข้าใจ

เรารู้ว่าเอาไปอ่าน เอาไปฝากเพื่อน แต่เราก็กลัวโดนหักเงินโดนไล่ออก บางทีก็คิดนะว่างานเล็กๆง่ายๆนี่ ทำไมมันหยุมหยิมแบบนี้วะ สารพัดเจอะเจอนิสัยคนจริงๆ บางคนบ่น บางคนด่า บางคนค้อน บางคนผลัก บางคนกระชากจากมือ บางคนขออีกฉบับไม่ให้โยนที่ได้ไปแล้วทิ้งเลย
บางคนกล่าวขอบคุณ บางคนเอาน้ำมาให้ บางคนเอาขนมมาฝาก บางคนเอาตังค์ส่งให้บอกให้เอาไปซื้อกาแฟ

สำหรับเราแล้วแค่คำขอบคุณก็ทำให้ชื่นใจแล้ว เราทำตามหน้าที่ได้เงินเป็นค่าตอบแทน คุณรับหนังสือพิมพ์ฟรีไปอ่าน ต้องขอบคุณสปอนเซอร์ที่จ้างพิมพ์มาแจกให้อ่านฟรีๆ อ่านเสร็จเอาไว้ลองขี้หมาขี้แมว น้ำมัน หรือชั่งกิโลขายได้อีก จะมีสักกี่คนที่เดินเข้าไปรับM2Fแล้วคิดว่าเช้านี้ใครเป็นสปอนเซอร์ให้เราอ่านนะ จะไปซื้อของที่เค้าโฆษณาอะไรดีน๊า แต่เชื่อว่ามีบางคนตัดบัตรส่วนลด^^

พรุ่งนี้ 20/04/61 M2Fจะแจกเป็นวันสุดท้ายแล้วยุบจุดแจกหลายจุดมากๆ
เราอาจไม่ได้ยืนเกะกะให้บ่น อาจไม่มีหนังสือพิพม์เล็กๆให้อ่าน อะไรที่พนักงานM2F ทำตัวไม่น่ารักก็ต้องขออภัยด้วย เราต่างมีที่มาที่ไปแตกต่างกัน เจอะเจออะไรมาไม่เหมือนกันอยู่ร่วมกันกับคนหมู่มากต้องปล่อยวางและทำใจ เอามาเป็นอารมณ์เสียเวลาคิดเรื่องดีๆเปล่าๆ

สำหรับเรา เรามีร้านขายพวกหมูแปรรูปพวกหมูหยอง หมูแผ่น หมูฝอย ร้านขายเสื้อผ้าเล็กๆ เราทำหลายอย่าง สารพัดอาชีพ แต่รายได้พิเศษที่ตั้งใจเอาไปใช้หนี้บัตรหายไป คงต้องคิดหาอะไรมาทำเพิ่ม เราเชื่ออย่างนึงว่าคนเราถ้าไม่ขี้เกียจ ไม่เลือกงานไม่มีวันตกงาน อะไรที่เป็นเงินเป็นอาชีพสุจริตมีเกียรติมีศักดิ์ศรีทั้งนั้น ให้เกียรติงานที่เราทำก็เหมือนให้เกียรติตัวเอง

เสียดายเหมือนกันตรงจุดที่เราแจกลูกค้าน่ารักมากๆ อยากได้ อยากอ่าน ใจดี กับข้าวถูกและอร่อย555 อันนี้นอกประเด็น เราแจกอยู่หน้าองค์การเภสัชกรรมตรงข้ามกับรพ.รามา ใครมีโอกาสผ่านมาอยากให้แวะเข้าไปในสหกรณ์ข้างใน มีของกินถูกและอร่อยหลายเจ้าเลย

ขอบคุณที่อ่านจบ^^