เราเป็นเด็กมัธยมปลายที่กำลังจะขึ้นม.5 ค่ะ โรงเรียนที่เราเรียนอยู่เป็นโรงเรียนรัฐค่ะ โรงเรียนก้ใช่ว่าจะดีอะไรมีการตบตีกัน มีเรื่องยาเสพติดอยู่ค่ะ เเต่เราไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนั้นค่ะ ไม่เคยกินเหล้า ไม่เคยสูบบุหรี่ ไม่ทำนอกกฏระเบียบ เป็นเเนวเด็กเรียนค่ะ อยู่ห้องพิเศษวิทย์คณิตSMTE ของโรงเรียนค่ะ
ปกติเราจะอยู่หอเพราะบ้านอยู่ค่อนข้างไกลจากโรงเรียนเเละจะกลับบ้านในวันศุกร์เข้าหอในวันอาทิตย์ค่ะ
เราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไหร่มีที่สนิทอยู่2คนเเต่คนนึงไม่ได้สนิทเเล้วเเต่ก้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ค่ะ ในโรงเรียนเราห้องสมุดเป็นที่ๆไม่ค่อยมีคนไปมาซักเท่าไหร่ ทุกๆตอนกลางวันเราที่นั่งกินข้าวกับเพื่อนจะรีบกินให้เสร็จก่อน 12:20 ค่ะ เพราะห้องสมุดอยู่ชั้นบนของโรงอาหารเเละเราจะไปนั่งอยู่ที่นั่นค่ะ ไม่มีใครรู้ว่าตอนกลางวันเราอยู่ที่ไหนเพราะเราไม่เคยบอกใครค่ะ
ปัญหาที่เรามีคือ เวลาปกติที่เราอยู่ที่โรงเรียนยิ่งใกล้วันศุกร์เราจะยิ่งเครียดค่ะ ที่หอเป็นหอรวมค่ะไม่มีห้องส่วนตัว เวลาที่ได้อยู่คนเดียวมีเเค่ตอนอาบน้ำเเค่นั้นค่ะ เเต่คือ ยิ่งไม่มีความเป็นส่วนตัวมากขึ้นเราก้จะยิ่งเครียดขึ้นเรื่อยๆค่ะ บางครั้งถึงกับอดข้าวกลางวันเพื่อไปนั่งที่ห้องสมุดเลยก้มี (เพราะห้องสมุดไม่ให้เอาของกินเข้าไป) เป็นอย่างงี้ทั้งเทอมค่ะ เป็นมาทั้งม.4เลยค่ะ เเล้วช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ทำให้เราไม่ได้ออกจากบ้านยกเว้นวันที่มีเรียนพิเศษ(เรียนดนตรี)ค่ะ ตอนเเรกเราเรียนพิเศษตามปกติคือเสาร์อาทิตย์ค่ะ เเต่หลังๆเรารู้สึกว่าฝีมือตกเราเลยเพิ่มเวลาเรียนเป็น 5 วันต่อสัปดาห์ค่ะ พึ่งเริ่มเมื่อไม่นานมานี้เอง เเต่เรารู้สึกเครียดค่ะ ไม่ใช่การเครียดจากการเรียนเเต่เป็นการออกไปเจอคนอื่นค่ะ เราอยากเเก้ปัญหานี้ค่ะ เเต่เราพยายามบังคับตัวเองให้ออกจากบ้านให้คุยกับคนอื่นมากขึ้นเเต่ยิ่งทำเรารู้สึกเครียดมากขึ้นเรื่อยๆค่ะ เราอยากทราบว่าที่เราเป็นเเบบนี้เพราะเราต้องการเรียกร้องความสนใจหรอคะ หรือว่าจะมีสาเหตุอื่น มีวิธีเเก้มั้ยคะ?
ที่เรามาปรึกษาทุกคนในที่นี้ ทุกคนอาจจะคิดว่าอยากเเค่อยากให้มีคนสนใจมีคนให้กำลังใจ อันนี้เเล้วเเต่ทุกท่านจะคิดเลยค่ะ เหตุผลหลักๆคือเราไม่อยากปรึกษาเรื่องนี้กับคนในครอบครัว อาจารย์ หรือว่าเพื่อนค่ะ การที่เราไปปรึกษาเรื่องเเบบนี้กับคนใกล้ตัวเราคิดว่า เหมือนเราเเค่เรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้างค่ะ สุดท้ายคำตอบที่ได้มาก้เหมือนเดิมเสมอๆเราจึงลองปรึกษากับคนที่ไม่รู้จักจะดีกว่าค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคำตอบนะคะ
มักจะรู้สึกหดหู่บ่อยๆ ไม่อยากออกจากบ้าน ไม่อยากคุยกับใคร ทุกคนคิดว่าอาการเเบบนี้คืออะไรหรอคะหรือเราเเค่เรียกร้องความสนใจ
ปกติเราจะอยู่หอเพราะบ้านอยู่ค่อนข้างไกลจากโรงเรียนเเละจะกลับบ้านในวันศุกร์เข้าหอในวันอาทิตย์ค่ะ
เราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไหร่มีที่สนิทอยู่2คนเเต่คนนึงไม่ได้สนิทเเล้วเเต่ก้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ค่ะ ในโรงเรียนเราห้องสมุดเป็นที่ๆไม่ค่อยมีคนไปมาซักเท่าไหร่ ทุกๆตอนกลางวันเราที่นั่งกินข้าวกับเพื่อนจะรีบกินให้เสร็จก่อน 12:20 ค่ะ เพราะห้องสมุดอยู่ชั้นบนของโรงอาหารเเละเราจะไปนั่งอยู่ที่นั่นค่ะ ไม่มีใครรู้ว่าตอนกลางวันเราอยู่ที่ไหนเพราะเราไม่เคยบอกใครค่ะ
ปัญหาที่เรามีคือ เวลาปกติที่เราอยู่ที่โรงเรียนยิ่งใกล้วันศุกร์เราจะยิ่งเครียดค่ะ ที่หอเป็นหอรวมค่ะไม่มีห้องส่วนตัว เวลาที่ได้อยู่คนเดียวมีเเค่ตอนอาบน้ำเเค่นั้นค่ะ เเต่คือ ยิ่งไม่มีความเป็นส่วนตัวมากขึ้นเราก้จะยิ่งเครียดขึ้นเรื่อยๆค่ะ บางครั้งถึงกับอดข้าวกลางวันเพื่อไปนั่งที่ห้องสมุดเลยก้มี (เพราะห้องสมุดไม่ให้เอาของกินเข้าไป) เป็นอย่างงี้ทั้งเทอมค่ะ เป็นมาทั้งม.4เลยค่ะ เเล้วช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ทำให้เราไม่ได้ออกจากบ้านยกเว้นวันที่มีเรียนพิเศษ(เรียนดนตรี)ค่ะ ตอนเเรกเราเรียนพิเศษตามปกติคือเสาร์อาทิตย์ค่ะ เเต่หลังๆเรารู้สึกว่าฝีมือตกเราเลยเพิ่มเวลาเรียนเป็น 5 วันต่อสัปดาห์ค่ะ พึ่งเริ่มเมื่อไม่นานมานี้เอง เเต่เรารู้สึกเครียดค่ะ ไม่ใช่การเครียดจากการเรียนเเต่เป็นการออกไปเจอคนอื่นค่ะ เราอยากเเก้ปัญหานี้ค่ะ เเต่เราพยายามบังคับตัวเองให้ออกจากบ้านให้คุยกับคนอื่นมากขึ้นเเต่ยิ่งทำเรารู้สึกเครียดมากขึ้นเรื่อยๆค่ะ เราอยากทราบว่าที่เราเป็นเเบบนี้เพราะเราต้องการเรียกร้องความสนใจหรอคะ หรือว่าจะมีสาเหตุอื่น มีวิธีเเก้มั้ยคะ?
ที่เรามาปรึกษาทุกคนในที่นี้ ทุกคนอาจจะคิดว่าอยากเเค่อยากให้มีคนสนใจมีคนให้กำลังใจ อันนี้เเล้วเเต่ทุกท่านจะคิดเลยค่ะ เหตุผลหลักๆคือเราไม่อยากปรึกษาเรื่องนี้กับคนในครอบครัว อาจารย์ หรือว่าเพื่อนค่ะ การที่เราไปปรึกษาเรื่องเเบบนี้กับคนใกล้ตัวเราคิดว่า เหมือนเราเเค่เรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้างค่ะ สุดท้ายคำตอบที่ได้มาก้เหมือนเดิมเสมอๆเราจึงลองปรึกษากับคนที่ไม่รู้จักจะดีกว่าค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคำตอบนะคะ