ที่เป็น ก็เพราะไม่มีใครยอมเป็น เงินเดือน เบี้ยประชุม ก็ไม่มี และไม่อยากได้  และเมื่อเป็นก็พยามบริหารรายรับรายจ่ายเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม ไม่เคยได้จับเงินเอง แต่เป็นคนให้นโยบาย และเซ็นเช็คให้ผู้จัดการไปเบิกมาจ่าย ต้องพยามปลุกปั้นให้ลูกบ้านมาสมัครกรรมการ บอกว่า มาช่วยกันดูแล มันคือบ้านเราเอง จากเดิมที่เละเทะก็ทำจนมีทุกอย่างที่ควรมี ว่อมลิฟท์ ติดตั้งไฟฉุกเฉิน กล้องวงจรปิด ทำตู้ยาม ทาสีตึกใหม่ ต่อมาก็มีคนกลุ่มใหม่เข้ามาสมัคร แต่มาเพราะต้องการมาเพ่งว่าคนที่ทำอยู่โกงหรือไม่ พอเห็นว่าไม่มีอะไรให้จับผิด ก็ไม่มาประชุมอีก

ผู้จัดการเก่า มีปัญหา ทะเลาะกับลูกบ้าน ไม่ไว้หน้าอินทร์หน้าพรหม แถมเอาห้องธนาคารยึด ห้องไม่มีคนอยู่ไปปล่อยเช่า เอาเงินเข้ากระเป๋า ไม่รู้จะเอาออกยังไง จะให้ใครมาทำแทน ที่จะไม่หอบเงินหนี สุดท้ายเลย จ้างบริษัทมาบริหาร ทำสัญญารับผิดชอบความเสียหาย แต่ก็ไม่วาย มีคนพูดว่าอยู่อย่างเดิมก็เดีแล้ว เอาคนอื่นมาทำทำไมให้เสียเงินเพิ่ม

ต้องมารบกับคนที่ ถึงเวลา ไม่ไปจ่ายค่าไฟ พอไฟถูกตัดก็จะมาเรียกช่างคอนโดต่อไฟส่วนกลางให้ พอช่างไม่ต่อ เพราะกรรมการสั่งห้ามไว้ เพราะไฟส่วนกลางก็คือสมบัติส่วนกลาง ก็ท้าตี ท้าต่อย ต้องโทรเรียกตำรวจมาระงับเหตุ ปัญหานี้ถ้ายอมให้ต่อ เดือนต่อไปมันก็จะไม่ไปจ่ายค่าไฟอีก สองทุ่มสามทุ่มมาโทรหากรรมการจะขอต่อไฟ เลยตัดปัญหา ห้ามต่อ ไม่ไปจ่ายค่าไฟ ก็จงอยู่สุ่มมืดไป

ลูกค้าห้องหนึ่งก็รวยมาก ตกแต่งห้องใหม่ ปูหินอ่อน ติดอ่างจาคูซี่ แล้วจะตแกต่งลามออกมานอกห้อง ทำคิ้วบัว ทำกรอบรูปข้างฝาบริเวณนอกห้อง ผู้จัดการไปบอกว่าทำไม่ได้ พรบ.อาคารชุดระบุชัดว่าทางเดิน ผนัง หน้าห้องเป็นพื้นที่ส่วนกลาง ต้องมาตามเราไป เราก็ให้เหตุผลว่า ถ้าคุณแต่งแบบหลุยส์ อีกห้องแบบงิ้ว อีกห้องแต่งแบบลิเก มันจะสวยหรืออุบาด นางก็ยังบอกว่าจะทำ เงินของนาง เราเลยบอกว่า จะรื้อหรือไม่รื้อ ถ้าไไม่รื้อ พรุ่งจะไปแจ้งความ และจะลงมือทุบเอง สุดท้ายนางยอมรื้อ