ผมอยากถามเพื่อนๆว่า ใครที่เคยมีคนเลวอยู่ในชีวิตบ้าง เช่นเพื่อน ครอบครัว คนรัก ญาติ หรือแค่เพื่อนบ้าน

ที่ถามแปลกๆแบบนี้เพราะว่าผมเชื่อว่าคนที่ขึ้นชื่อว่าเลวมันก็มีอยู่ปะปนกันไปแหล่ะ แต่ไม่ได้ว่าทุกคนจะได้เจอกับตัวง่ายๆ ขึ้นอยู่กับสภาพสังคมและเวรกรรมด้วยนะส่วนนึง

และถ้าใครจะบอกว่าทุกคนก็ต้องเคยเจอหมด มาลองฟังเรื่องผมดูนะครับ ลองเปรียบเทียบดูว่าเลวพอๆกันไหม

คนเลวที่ผมจะเอ่ยถึงคือคนในครอบครัวครับ

ผมเป็นลูกจากพ่อแม่แยกทางกัน น้าที่เป็นน้องสาวแม่รับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม เพราะน้ามีลูกยาก  น้ารักและดูแลผมดีมาก อยากได้อะไรให้หมด แต่เวลาทำผิดก็ตี

(ผมขอเรียกน้าผู้ชายและน้าผู้หญิงว่าพ่อกับแม่นะครับ)

แต่พอวันนึงผมอายุได้ประมาณ 10 ขวบ แม่ตั้งท้องได้สำเร็จ เป็นน้องชายผมครับ ผมจะเรียกเขาว่า บัวละกันครับ ย่อมาจากบัวใต้โคลนตม

ตอนเด็กเราโตมาด้วยกัน แต่ด้วยความที่เราโตเป็นผู้ใหญ่เสียก่อน เราก็จะเห็นความต่างในการเลี้ยงดู น้องบัวเนี่ย ถ้าอยากได้อะไร หายากเย็นแค่ไหน พ่อกับแม่จะหามาให้จนได้ เวลาทำผิด พ่อที่ผมว่าดุที่สุดก็ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากดุอะไร

ผมเป็นคนที่ไม่รู้สึกขาดนะ แต่เพราะเรารู้สึกอาศัยน้าอยู่ เราเลยพลักดันตัวเองเพื่อให้ได้เรียนสูงๆ จบไปทำงานดีๆ ในขณะเดียวกัน น้องไม่เคยตั้งใจเรียนเลย พอโตขึ้นมอปลาย ก็เกเร ติดเพื่อน เริ่มมีความอยากได้รถมอไซต์ ใช้ข้ออ้างว่าจะขับไปโรงเรียน แต่ตัวผมเรียนโรงเรียนประจำจังหวัดไกลหน่อยก็ต้องนั่งโดยสารไป พอน้องเราได้มอไซต์ก็เที่ยวเตร่ ไม่เข้าเรียนจน เลิกเรียนไปเลย เราถามพ่อนะ ว่าทำไมไม่บังคับน้อง พ่อบอกเพื่อนพ่อก็ไม่เห็นจะมีใครเรียนจบ ก็ประสบผลสำเร็จเยอะแยะไป เรามองว่านี่คือการให้ท้ายลูกแบบนี้ผิดอย่างแรง เราก็ขัดพ่อบ้าง บ่นแม่บ้าง เรื่องตามใจน้อง เป็นแบบนี้มาตลอด แต่เขาจะดุเรากลับแทน

จนวันนี้ผมมีบ้านมีรถขับ มีครอบครัวและมีลูก ผมทำงานมีเงินพอจะเลี้ยงดูพ่อกับแม่แท้ๆและพ่อกับแม่บุญธรรมได้สบาย แต่พ่อกับแม่บุญธรรมห่วงเรามาก เขาไม่ขอรับเงินจากเรา เขาพูดเสมอว่า เขาแก่ไป ลูกของเขาคนเล็กไม่สามารถเป็นที่พึ่งพาพ่อแม่ได้ และวันนั้นเขาถึงจะรับจากเรา ผมได้แต่บอกจะไม่ทิ้งเขาไปไหน

และก็ถึงช่วงที่ผมจะเอ่ยถึง คนเลวที่ผมได้เจอครับ ขออภัยที่เพิ่งจะเข้าเรื่องจริงๆ

น้องบัวพอโตเป็นหนุ่ม ไม่ไปเรียน แบมือขอเงินพ่อแม่ งานไม่ช่วยทำ ตอนเย็นออกเที่ยวกินเหล้ากลับดึก เมา

แรกๆแม่บ่นจะมีอาละวาด คุณเคยเห็นพี่ว๊ากไหมครับ ใครเคยรับน้องผมจะบอกเลย มันว๊ากใส่หน้าแม่ คนข้างบ้านเล่าให้ฟังว่ามันทำบ่อยมากตอนผมไม่อยู่ ส่วนพ่อ บอกเลย ไม่ทำไร เพราะเข้าไปก็มีแต่ปลอบลูกเพื่อหวังให้ลูกใจเย็นลง สุดท้ายก็โดนมันว๊ากใส่ไปด้วย

ครั้งนึงผมอยู่ในห้อง หลับไปแล้ว พอดึกๆตกใจตื่น ได้ยินเสียงมันโวยวายดังลั่น คาดว่าได้ยินทั้งซอย ใช่ครับมันอาละวาดพ่อกับแม่ คราวนี้ผมอยู่ และลูกผมก็นอนอยู่ ผมแอบออกไป หวังจะระงับอารมณ์น้อง สุดท้ายไม่เป็นผล มันบอกว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ส่วนแม่ก็ร้องไห้ กลัวพี่น้องตีกัน แม่ก็ขอร้องอย่ามายุ่งกับเขาเลย ผมก็โกรธจนมือสั่นไปหมด แต่ก็กลับเข้าห้อง เพราะภรรยาและลูกผมคงจะกลัวมาก

และมันก็เกิดขึ้นซ้ำๆๆ หลายครั้ง เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ผมไม่อยากกลับไปบ้านอีก ผมสงสารแม่กับพ่อมาก เหมือนทิ้งให้เขาอยู่กับปีศาจ แต่เชื่อเถอะครับ พ่อแม่ผมรักมันมาก มากกว่าตัวท่านเองเสียอีก

หนักสุดคนข้างบ้านโทรมาบอกว่าพ่อโดนทำร้าย มันตีพ่อ ส่วนแม่เป็นลม มันด่าพ่อด่าแม่ ขึ้นกูขึ้น ผมนี่ร้องไห้เลยครับ แม่ไม่เล่าผมสักคำ กลัวผมจะทำไรน้อง แต่ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้ เพราะด้วยระยะทางไกลมาก และเรื่องมันผ่านมาสองวันได้แล้ว ผมเคยด่าน้องไปทางโทรศัพท์ครับ และสุดท้ายมันมาลงกับแม่ แม่ร้องไห้จนผมไม่กล้าทำอีกเลยครับ เห้อ

ยังมีอีกเยอะที่มันทำ

มีครั้งนึงผมเกือบจะไม่คุยกับมันอีก มันกลับบ้านดึก เอารถพ่อไป กลับมารถพ่อกระจกแตกยับเลย พ่อถามว่าไปทำไรมาทำไมเป็นแบบนี้ มันไม่พอใจครับ มันพังรถให้พ่อดูต่อหน้าเลย ขอโทษนะครับ นี่คนหรือสัตว์นรกครับ

วันนั้นมันด่าพ่อด่าแม่ ผมสุดจะทน เข้าไปดุมัน ผมถามมันคำเดียว ไม่รักพ่อกับแม่เลยหรอ มันตอบผมกลับมาว่า ตัวมันเองมันยังไม่รักเลย นั่นละครับ และสุดท้ายสิ่งที่เกิดขึ้นคือ อาละวาด ญาติที่อยู่ในซอยเดียวกัน ก็มาช่วยห้าม ทั้งผมทั้งญาติโดนมันต่อยครับ จบข่าว  แม่ร้องไห้ ไล่ผมไปจากบ้าน และอย่ามายุ่งกัน ด่าผมว่าผมก็ไม่รักแม่เหมือนกัน แม่ไม่ให้ยุ่งกับน้อง ทำไมผมยังไปยุ่ง และดูน้องอาละวาดใหญ่ คืนนั้นพังครับ สุดท้ายแม่ใช้วิธียอมเช่นเคย ให้มันด่าให้มันว่า ให้มันตีจนพอใจ มันจะฆ่าก็ให้มันฆ่าให้ตาย แค่นั้น เห้อ

ครับ ผมขอเล่าเพียงเท่านี้ ถ้านอกจากนี้ ไม่ยากครับ เดาได้เลย มันจะเมา อาละวาด ด่าพ่อแม่ วนไปเรื่อยๆ ทุกวันนี้ผมทำไรไม่ได้เลย แม่ผมจะดุผมแทน แม่จะร้องไห้ ไม่คุยด้วยกับผมเป็นอาทิตย์เลย ผมเสียใจ เจ็บปวดใจมาก ทุกวันนี้ ต้องอดทน รอวันที่กรรมจะตามสนองเขาครับ ผมหวังว่าจะถึงเร็วๆ

ต้องขอบคุณภรรยาผมที่คอยเตือนสติ ห้ามผมไว้ ไม่งั้นผมไม่รู้ว่าผมจะไปวนเวียนเป็นเวรเป็นกรรมต่อกันมากขนาดไหน ขนาดผมอยากแช่ง ผมยังกลัวบาปเลยครับ

สุดท้าย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องที่ไม่ค่อยดี จรรโลงใจ ผมอยากให้ไว้เป็นบทเรียนครับ รักลูก อย่าตามใจลูกจนเกินไปครับ ปล่อยให้เขาได้เรียนรู้กับความผิดหวังบ้าง เขาจะอยู่กับมันได้ดีถ้าหากวันนึงต้องเจออะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ.