บ้านเรามีอยู่4คนค่ะ มีเรา มีพ่อ มีแม่ แล้วก็มีพี่เราค่ะ พ่อเราเป็นคนค่อนข้างดุเลยแต่ก็รักลูกมาก ตามใจลูก แต่ตีคือตี ด่าก็แรง ตอนพี่เราเด็กๆพ่อก็ด่าตีพี่เราเยอะมากค่ะแต่พอพี่ขึ้นมหาลัย พอไม่อยู่บ้านพ่อกับแม่ก็ห่วงพี่เรามาก ตอนเราเด็กพ่อเราจะเอาใจเรามากกว่าพี่ค่ะ แต่แม่จะเอาใจพี่มากกว่าตั้งแต่เด็กแล้ว พอโตมาก็เอาใจพี่เหมือนเดิมค่ะ พี่ทำไรผิดก็โทษแต่เรา แม่ไม่เคยด่าพี่เลย มีแต่ชมพี่เอาเราไปเปรียบกับพี่ตั้งแต่เราเด็กๆแล้ว พอพ่อไปทำงานไกลบ้านเราก็อยู่กับแม่2คน แม่ก็ด่าเราทุกวัน เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ด่า เราตากผ้าเย็นๆก็ด่าเรา ด่าด้วยคำพูดที่รุนแรงมากๆสำหรับเราเลยแหละค่ะ เราเคยพยายามที่จะทำให้แม่ชมด้วยการแข่งต่างๆพอชนะแม่เราก็บอกว่าใครๆก็ทำได้ทั้งนั้น ไม่ได้เก่งอะไร ด่าเราแต่ละทีก็ไล่ไปตาย พ่อเราเมาละโทรมาหาเรื่องแบบไม่มีเหตุผลแม่ก็ด่าซ้ำแถมไล่เราอีกว่าจะไปตายไหนก็ไป เอาเราไปเทียบกับคนอื่น บอกว่าเราไม่มีประโยชน์ ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง ทั้งๆที่เราพยายามทำให้มันดีแม่ก็ไม่เคยชม บอกว่าพี่เราทำได้ดีกว่านี้อีก เราอยากได้ยินแม่บอกรักเราบ้าง อยากให้แม่ชมบ้าง อยากให้แม่เอาเราไปอวดกับคนอื่นบ้าง ก็ไม่เคย เราอยากกินอะไรอยสกได้อะไร ขอแม่ แม่ก็ไม่ให้ค่ะ บางครั้งแม่ยังไม่ให้เรากินข้าวทั้งวันแค่เพราะเราเถียงแม่ เราอยากให้แม่กอดเราบ้างเหมือนที่กอดพี่ จนตอนนี้เราไม่รู้จะทำไรแล้วค่ะนอกจากหลับๆไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
ครอบครัวไม่ใช่ save zone เสมอไป