สวัสดีครับ

วันนี้ขอระบาย (อาจขอความเห็นด้วย) เรื่องความรักนะครับ
ผมมีแฟนนะ (อยู่กท.) แต่ก็มีคุยกับผู้ญอยู่คนนึงที่อยู่ตจว. (แอบเลว)  มาเกือบปีแล้ว เขาเป็นเพื่อนของเจ้านายครับ เจ้านายแนะนำให้ เจ้านายผมรู้แค่เขาไม่มีแฟน (จนผมมารู้ความจริงทีหลัง) เขาอยุ่ตจว. มีแอทเฟสมา แล้วก็คุยแชทกันมาเรื่อยๆ ตกลงกันว่า ผมจะไม่รับแอทจนกว่าจะได้เจอกัน  ครั้งแรกที่มาหาคือเขามากับเพื่อนเขาจริงๆ เพราะเพื่อนเขาคือเจ้านายผม ไปรับเขามา กลางคืนก็ไปเที่ยวสถานบันเทิงเพื่อชีวิต วันนั้นแหละ ที่ผมรับแอทเขา แต่ก็ยังคุยแบบผิวเผิน เขาก็นอนค้างบ้านเพื่อนเขา ผมก็นอนบ้านผม  จนมีเหตุให้ต้องหยุดการติดต่อกันไปพักนึง เพราะนิสัยที่ไม่สนใจใครของผม (ตรงนั้นไม่พูดเนาะ มันยาว)

จนมีวันนึง เพื่อนร่วมงานที่อยู่อีกสาขานึง (บริษัทที่ผมทำอยู่มีหลายสาขา) ที่สนิทกันพอสมควร บอกผมว่า เขาจะลงมาแม่สอด เขาฝากเพื่อนคนนี้บอกผมว่า ให้หาที่พักให้ ผมก็เลยให้เพื่อนคนนี้ติดต่อไปที่โรงแรมของพี่สาวผม  จนใกล้ๆ วันมา ผมนึกในใจซึ่งไม่รู้อะไรดลใจ ว่า มันโรงแรมพี่สาวผม ผมก็ควรคุยเอง ติดต่อห้องพักให้ ไม่ควรให้คนอื่นติดต่อแทน เพราะเหมือนไม่อยากให้การต้อนรับ ณ วินาทีนั้น ผมไม่รออะไร ผมเลยโทรหาเขา จากที่ขาดการติดต่อกันไปเป็นเดือน วันนั้นแหละได้กลับมาคุยกัน หลังๆ มาเขามีมาหาเพื่อนเขา ก็คือมาหาผมด้วยนี่แหละ มีมาค้างคืนด้วย ครั้งละ 1-2 คืน

ครั้งแรกที่เขามาเอง คือครั้งที่ผมตัดสินใจโทรคุยกับเขาเอง คือเขามาทำธุระให้น้องเขา  ต้องบอกก่อนว่า เขาเป็นคนปาเก่อญอ น้องเขาเป็นคนพม่า คืนแรกที่มาค้าง ผมก็พาเขาไปเช็คอินที่โรงแรม เสร็จ ผมก็กลับไปนอนบ้านผม เขาก็มีแชทมาถามว่า "ค้างคืนนี้ไม่ได้เหรอ" ผมเลยตอบว่า "พุ่งนี้ละกัน" จนมาอีกวัน ผมพาเขาไปซื้อตั๋วเครื่องบิน เพราะเขาต้องขึ้นเครื่องเดินทางจาก จ. ของผม ไปกท. ระหว่างนั่งรถมาผมก็ถามเขาว่า "คืนนี้ให้ไปนอนด้วยมั๊ย" เขาก็พยักหน้า  ผมไม่ได้อยากเกินเลยนะ จะหาว่าผมเลวก็ได้ เราก็มีอะไรเกินเลยทั้งตั้งแต่ครั้งนั้น

หลังจากนั้น เขาก็มาหาอีก 2-3 ครั้ง ทั้งตั้งใจมาหา และมาทำธุระให้น้องสาว  และเขาก็มาค้างกับผม และมีอะไรเกินเลยมาโดยตลอด

แต่....
จุดที่เกิดปัญหาคือ เจ้านายผมไม่รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เจ้านายผมก็บอกให้ผมคุยกับเขาแค่กิ๊ก ให้สนุกแค่ตอนเขามาหา เขาก็บอกผมเป็นนัยๆ อยู่บ่อยๆ ว่าเขาเจ้าชู้นะ แต่ผมไม่ค่อยสนใจฟัง โทรสัพของผมกับเขา เราให้เกียรติกัน เพราะต่างฝ่ายต่างหยิบของกันและกันไม่ได้อยู่แล้ว  คนที่รู้นิสัยรู้ความเป็นไปจริงๆ ของเขาคือเพื่อนเขาที่อยู่สาขาตจว. ที่เขาฝากให้มาบอกผมให้หาที่อยู่ให้นั่นแหละ  ผมเคยต้องขึ้นไปอยู่กับเขาที่สาขาตจว.เพราะเพื่อนคนนั้นไปรับ ป. ผมเลยต้องขึ้นไปทำงานแทนอยุ่ 2 อาทิตย์กว่าๆ และไปอยู่กับเขา ไปอยู่ กินด้วยกัน  และคุยกันมาเรื่อยๆ จนเข้าเดิอนที่ 9  เพื่อนที่อยู่สาขานั้น ไลน์มาคุยกับผม บอกเป็นนัยๆ ว่า เขามีแฟนแล้ว แต่บอกผมไม่ได้ว่าเป็นใคร ให้ผมเดินออกมาจากเขา และจากไปแบบเงียบๆ จะดีกว่า  น้องสาวเขาอีกคนที่ผมรู้จัก ก็บอกเหมือนกัน  

ผมเคยไปแอบเห็นในแชทเฟสที่เขาคุยกับน้องสาวผม ว่า เขาคุยกับผมแบบน้องชาย เพราะผมเคยเสียงานเสียการมาแล้วครั้งนึง

เขาเคยบอกผมนะ ว่าเขามีคนคุยเยอะ ให้ผมลืมเขา ให้คุยกันแบบพี่น้อง คุยกันได้ทุกเรื่อง และถ้าเขามาหาเพื่อนเขา คือเจ้านายผม เขาก็ห้ามไม่ให้ผมหนี (ห้ามลาป่วย ลากิจ ลาพักร้อน ถ้าเห็นเขามา) จะให้ผมอยู่เจอหน้าเขา ทั้งที่จบกันแบบไม่ดีงั้นเหรอ
และด้วยความที่ผมกับเขา เกินเลยกันไปมากแล้ว มันก็ยากนะ ที่จะหยุดหรือตัดใจในช่วงเวลาข้ามคืน และมันก็ยากที่จะเปลี่ยนจากแฟนเป็นเพื่อน
ผมเลยบอกว่า ผมขอเจอหน้าเขา ขอกอดเขาอีกสักครั้ง เหตุผลหลักๆ ลึกๆ คือ ผมอยากเคลียต่อหน้า ให้จบ

ตอนนี้เขาไปกท. เขาอยู่กับอีกคนนึง เขาบอกผมว่า "ไม่ต้องโทรมา เพราะกำลังอยู่กับแฟน ให้เข้าใจเขาด้วย" ความหมายคือ ให้โทรหาเขา วันที่เขากลับตจว.แล้ว ถ้าเขาบอกน้องผมว่า คุยกับผมแบบน้อง แล้วทำไมเขาต้องห้ามผมโทรหาเขา

มันคือยังไง

ผมจะทำยังไงดีครับ กับเรื่องแบบนี้ ผมยังตัดใจจากเขาไม่ได้จริงๆ คือขอแค่ได้เห็นหน้า ได้พูดคุยอีกสักครั้ง  และที่ตั้งใจคือ จะหาวันพักร้อน ไปหาเขาโดยจะไม่บอกล่วงหน้า เจอหน้า กอดอีกสักครั้ง และให้ทุกอย่างมันจบลงที่นั่น ตรงนั้น