รู้สึกเหนื่อยกับชีวิต เหมือนต้องเจอกับเรื่องผิดหวังซ้ำๆ เหมือนไม่มีใครเข้าใจหรือจริงใจด้วย ขี้กังวลกลัวว่าทำแบบนั้นแล้วไม่ดีแต่พอไม่ทำก็เสียดาย เบื่อไม่อยากพูดคุยกับใครแต่พอต้องออกไปเจอสังคมก็กลายเป็นคนละคน จะเป็คนร่าเริงเมื่ออยู่กับเพื่อน สังคมหรือครอบครัว แต่รู้สึกเดียวดายเมื่อยู่คนเดียว ไม่อยากอยู่ที่ๆคนเยอะๆแต่ชอบเที่ยว เหมือนเป็นคนหลายอารมณ์ที่จู่ๆก็เงียบทั้งๆที่รอบข้างตลกหรือสนุกสนาน หัวเราะทั้งๆที่เขาเฉยๆกันไม่ก็หัวเราะมากเกินชาวบ้าน ส่วนมากจะไม่ค่อยรู้ว่าตัวเองควรรู้สึกอะไรกับสิ่งที่เผชิญ บางคน(รวมหมอ)ตั้งคำถามว่าทำไมไม่ไปพบจิตแพทย์หรือแพทย์เฉพาะทางดู
คำตอบคือที่รพ.ในอำเภอไม่มีหมอแขนงนี้
ถ้าจะหาต้องเข้าเมือง และเสียค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากเราเองก็ไม่อยากเป็นภาระพ่อแม่เพราะท่านไม่ค่อยเชื่ออะไรจากเราอยู่แล้ว(ดราม่าแป็ป)
เลยอยากมาถามเพื่อนๆหรือผู้รู้ว่าเราควรทำยังไงต่อ
ตอนนี้เครียดมากจนไมเกรนถามหาเป็นว่าเล่นแล้ว
.
.
.
.
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าจ้าาา