โลกส่วนตัวสูง = บ้า? จริงเหรอ?

เราเป็นคนชอบอยู่ติดบ้าน ไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบสังสรรค์
ไม่ชอบพบปะผู้คน นานๆทีจะออกสักครั้งหนึ่ง
แค่มีห้องแอร์ โทรศัพท์ อินเตอร์เน็ต หูฟัง เราก็อยู่ได้ล่ะ
วันๆอยู่แต่ในห้อง จะออกมาเฉพาะเวลากินข้าว อาบน้ำ
หรือนึกอยากออกมาก็ออก แต่ส่วนมากจะไม่ค่อยออก
เราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้านะ ชีวิตเราแฮปปี้ดีทุกอย่าง
ไม่ได้มีเรื่องให้ต้องเครียด จริงๆเราเป็นคนพูดมาก
แต่เราจะพูดมากกับคนในครอบครัวเท่านั้น
ถ้าไม่สนิท เราจะเหมือนอีใบ้คนหนึ่งเลยก็ว่าได้
พี่น้องเพื่อนข้างบ้าน เราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขา
เราไม่ชอบอยู่กับคนเยอะๆหรือคนที่ไม่สนิท
มันรู้สึกขาดความมั่นใจ อึดอัดยังไงไม่รู้ อธิบายไม่ถูก
เราชอบอยู่กับตัวเองซะส่วนใหญ่
ใครชวนไปเที่ยวไหนก็ไม่ไป ขนาดร้านค้ายังไม่ค่อยไป
เพราะเราเป็นแบบนี้หรือเปล่าถึงโดนญาติๆหาว่าบ้า
หาว่าหยิ่ง ไม่ค่อยเข้าสังคม นินทาเราได้ไม่เว้นแต่ละวัน
ซึ่งเราก็ไม่เคยทำอะไรให้พวกเขานะ
แต่ไม่รู้ไปเอาเรื่องมาว่ามานินทาเราได้ยังไง
หาว่าเราบ้ายังพอทน แต่ที่พีคคือมีการถามว่า..
"จำชื่อคนนั้นได้มั้ย เคยเห็นคนนั้นมั้ย" อะไรประมาณนี้
เรียกง่ายๆว่าแซะอ่ะค่ะ แซะเก่ง5555
คือเราไม่ได้บ้าเว้ย ไม่ได้ป่วยจิต เราแค่ไม่อยากยุ่งกับใค
และไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเราด้วย
ไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายชีวิตตัวเองอะไรทำนองนี
หรือเราอยู่ในโลกของตัวเองมากเกินไป5555
คงจริงอ่ะ เราคงเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคมจริงๆนั้นแหละ
แต่ก็ยังงงอยู่ดีว่าเราบ้าหรอ? โลกส่วนตัวสูงนี่คือบ้าหรอ?
ใครเป็นแบบเราบ้าง แล้วคนรอบข้างมองคุณยังไง?
แล้วทุกคนมีวิธีแก้ยังไง
ให้ตัวเองมีความมั่นใจในการเข้าสังคมบ้างคะ?
บางทีก็กดดัน โดนญาติๆรุมว่ารุมนินทาเหมือนเราไปฆ่าใครตาย

ปล. พิมพ์ในโทรศัพท์ อาจจะอ่านยากหน่อยนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่