เราเป็นคนไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร ชอบอยู่คนเดียว โลกส่วนตัวก็สูงด้วย ไม่ชอบไปที่ๆคนเยอะๆเป็นรำคาญอะไรง่ายมากๆ ยิ่งเป็นช่วงปิดเทอมหน้าร้อนยิ่งไม่อยากออกจากบ้านถ้าไม่ต้องไปเรียนพิเศษเพราะไม่ชอบอากาศร้อน ครอบครัวเราทะเลาะกันบ่อยเลยไม่ค่อยชอบอยู่ด้วยกันเพราะเราคิดว่า เวลาอยู่ด้วยกันทีไรจะทะเลาะกันตลอด เลยเป็นเหตุผลที่เราชอบอยู่คนเดียวในห้อง ไม่มีไรทำก็อ่านนิยายในโทรศัพท์ เบื่อๆก็เล่นโซเชี่ยล เลยติดโทรศัพท์ไปเลย เวลาพ่อเรียกให้ออกไปนั่งข้างนอกห้องบ้างเราก็ไม่เคยออกไปถ้าไม่โดนบังคับจริงๆ พี่สาวคนโตเราก็เป็นโรคซึมเศร้าต้องกินยา จนบางครั้งที่เราทะเลาะกับพ่อ พ่อตะคอกใส่เราบ่อยว่า เราเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว ไปหาจิตแพทย์ไป ไม่สุงสิงกับใครเลย ที่โรงเรียนมีเพื่อนรึป่าว วันๆไม่ทำอะไรเลยนอกจากอยู่กับโทรศัพท์ ซึ่งถ้าเราอยู่บ้านคนเดียว เราจะเล่นโทรศัพท์น้อยมากๆ เราชอบทำอาหารเราก็ทำ อ่านหนังสือนิยายภาษาอังกฤษ ดูยูทูป เราชอบเรื่องภาษาเราก็เลยใช้แอปกูเกิ้ลในโทรศัพท์มาแปลภาษา โทรศัพท์อีกแล้วไง55555 แต่ถ้าเราอยู่กับครอบครัว เราแทบไม่ออกจากห้องเพราะออกทีไร เหมือนเค้าจะหาเรื่องมาทะเลาะกันให้ได้ พ่อบอกเราติดโซเชี่ยลซึ่งเราว่าเราไม่ติดนะ เพราะเรามีไอจี เฟซบุ้ค ทวิตเตอร์ แต่เราแทบไม่เล่นด้วยซ้ำ ที่เราอยู่กับโทรศัพท์จริงๆคือเราชอบฟังเพลง อ่านนิยาย ซึ่งเราคิดว่าผู้ใหญ่ไม่เข้าใจว่าโทรศัพท์มันทำอะไรได้ เราพยายามอธิบายแล้วว่าเราแค่อ่านนิยาย ฟังเพลง เค้าไม่ฟังเลย เราอยู่กับนิยายแล้วเรามีความสุขมาก เดี๋ยวนี้มีแอปเด็กดีอะไรเยอะแยะที่อ่านนิยายได้เราก็อ่านในนั้น เพราะเราเคยซื้อนิยายที่เป็นเล่มมาอ่าน เค้าก็ไม่ว่า บอกว่าอ่านหนังสือก็ดี อยู่ห่างโทรศัพท์บ้างแต่เราเคยอธิบายหลายครั้งแล้ว หลังๆเราเลยเงียบเพราะอธิบายก็ไม่ฟัง เคยบอกหลายครั้งว่าที่เราอ่านในโทรศัพท์ก็นิยายเหมือนกันแค่ไม่ได้เป็นเล่ม อ่านในแอป จริงๆแล้วเราเป็นติ่งเกาหลีด้วย(ฟังเพลงเกาหลีดูวาไรตี้เกาหลี สงสัยคำไหนก็ใช้แอพแปลภาษา มันมีแต่สาระทั้งนั้นเลยนะที่เราดูเนี่ย55555 ซึ่งเค้ารู้ว่าเราชอบภาษาเลยจับเราไปเรียนแลกเปลี่ยนช่วงปิดเทอมเพราะคิดว่ามันคงดีกว่าปิดเทอมแล้วกินๆนอนๆอยู่บ้าน ไปนู่นจะได้ไม่ต้องเล่นโทรศัพท์ เราชอบนะ แต่แน่นอนว่าไปทุกปีก็ไม่ไหวไง) แล้วเราก็เรียนเก่งได้4.00มาตลอดหลายเทอม พอเกรดตกเหลือ3.97 พ่อแม่ก็บอกว่า เป็นเพราะเราติ่ง ให้เลิกติ่งซะ เราคิดว่าคนที่เป็นติ่งคงเข้าใจว่าถ้ามีคนมาบอกให้เลิกติ่งจะรู้สึกยังไง เราติ่งมา4ปี เกรดตกแค่เทอมเดียว เราติ่งเงียบๆมาตลอดจนกระทั่งเราเริ่มเราบอกพ่อแม่ว่าเราติ่งนะ เราชอบฟังเพลงเกาหลีชอบศิลปิน และเหมือนเค้าจะรับไม่ได้กัน เค้าบอกให้เราเลิกติ่งซะแต่เค้าไม่เข้าใจว่าเราชอบสิ่งนี้ ถ้าเราทะเลาะกับพ่อแม่มาเราก็จะมาฟังเพลงเค้า มันทำให้เราไม่คิดมาก เพื่อนๆเราก็บอกว่าพ่อแม่เราทำไมต้องโกรธที่เกรดตกด้วยทั้งๆที่เราเรียนเก่งจะตาย เพราะวันรับเกรดที่รร.แม่เราเรียกเรามาคุยว่า ทำไมถึงเกรดตก ไม่ตั้งใจเรียนหรอ เราโดนเปรียบเทียบเยอะมากกับลูกของเพื่อนพ่อ พ่อบอกว่าเค้าเรียนจบอย่างนู้นอย่างนี้มาดูลูกเรา วันๆเอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนทนากับใคร เป็นโรคซึมเศร้าต้องพาไปหาจิตแพทย์แล้วแบบนี้ ไม่ชอบเลย ทะเลาะกับพ่อเสร็จเราก็หนีเข้าห้องล็อคประตู ร้องไห้บ่อยจนจะเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆแล้ว55555 เราแค่อยากให้พ่อแม่เข้าใจว่า เราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า เราแค่โลกส่วนตัวสูง ไม่สุงสิงกับใครชอบอยู่เงียบๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนเราก็ไม่ได้ไปนั่งเงียบใส่เค้านิ55555 เราไม่เพื่อนเยอะหรือน้อย แต่เราก็ไม่ได้เงียบบบบบไม่พูดไม่จาาาาที่รร. เพื่อนก็มี อาจจะไม่มีรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทเพราะเราไม่ชอบทักใครก่อน แต่ถ้าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทก็สนิทเพราะเป็นติ่งด้วยกันทั้งนั้นเพราะมันมีเรื่องคุยไง จริงๆเป็นติ่งแล้วเพื่อนเยอะขึ้นด้วยซ้ำ ไม่ต้องรุ่นพี่รุ่นน้องก็ได้ เพื่อนในห้องที่เคยไม่สนิทก็มาสนิทได้มาอยู่กลุ่มเดียวกันเพราะได้คุยเรื่องเกาหลีกันเนี่ยแหละ