จะเกริ่นนำนิดนึงก่อนนะคะ
เราอายุ 21 เป็นเด็กเชียงใหม่ค่ะ
เรียนอยู่ปี 1 คณะมนุษย์การท่องเที่ยวค่ะเกรดเฉลี่ย 3.70 และเทอม 2 เกรดเฉลี่ย 3.50
เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เพราะเรียนภาคพิเศษทำให้สามารถเก็บเงินจ่ายค่าเทอมเองได้และรับผิดชอบตัวเองได้ค่ะ และยังได้รับทุนของมหาลัยอีกด้วย
.
เข้าเรื่องแฟนเลยนะคะ
แฟนฉันชอบฉันตั้งแต่ม.5 (อายุ17)​เพราะอยู่โรงเรียนเดียวกันค่ะ แต่คนละห้องนะคะ เราอยู่ศิลป์คำนวณห้อง10 ส่วนเค้าอยู่ญี่ปุ่นห้อง15
รู้จักกันเพราะงานกีฬาสี ตอนที่ต้องไปทำงานเตรียมของทำสแตนและอุปกรณ์ต่างๆค่ะ ซึ่งใช้บ้านแฟนเป็นบ้านสีค่ะ
ตอนนั้นฉันไม่รู้จักหรอกค่ะ แต่เค้าก็เข้ามาหา ช่วยทำนู่นนี่จนรู้จักกันค่ะ หลังจากจบงานกีฬาสีก็ไม่ได้คุยกันค่ะ และก็หายไปช่วงนึงเลย เค้าก็หาเรานะแต่เราหาตัวยากติดต่อยาก555 เลิกเรียนกลับบ้าน ไม่เล่นโซเชียลเลยค่ะ เพื่อนก็ช่วยนะคะแต่เราไม่ได้สนใจ555 พอเวลาผ่านไปวันปัจฉิมม.6 ก็มาร่ำลากันค่ะ ถ่ายรูปกัน จากนั้นก็หายยาวเลยค่ะ
เค้าเข้ามหาลัยเรียนบริหาร ส่วนเราไปค้นหาตัวเองที่กรุงเทพ ทำงานเยอะมาก สมัครงานเอง ใช้ชีวิตเองทำทุกอย่าง ประมาณ1ปี ฉันก็กลับเชียงใหม่เพื่อมาเรียนต่อค่ะ
.
พอกลับมาฉันก็หาที่เรียนต่อ และเตรียมตัวสอบเข้าค่ะ
ระหว่างที่รอพี่สาวฉันแนะนำให้ไปทำงาน ฉันเลยหางานทำจนได้ทำร้านกาแฟค่ะ พอเค้ารู้ก็ติดต่อมา ชวนไปดูหนังแต่เราไม่ไป555 ชวนไปนู่นไปนี่ก็ไม่ไปค่ะ พอรู้ฉันทำงานเลยแวะมาหาค่ะ แล้วช่วงนั้นฉันลงวิ่งcmu marathon  ค่ะแต่ไม่ได้ซ้อมเลยถามเค้าว่าต้องฝึกซ้อมยังไง จะทันมั้ยอีก4-5วันเอง เค้าเลยชวนเราไปซ้อมวิ่ง หลังเลิกงานค่ะ เค้าก็ขับรถมารับที่ร้าน พอวิ่งเสร็จกินข้าว และไปส่งบ้านค่ะ
พอหลังจากจบงานวิ่ง ก็เริ่มคุยกันเรื่อยๆจนถึงช่วงใกล้สอบ ฉันก็หายไปเลย เพราะอ่านสือหนักมากและเครียดมากค่ะ เลยไม่ได้คุยกับเค้า (เวลาเครียดจะไม่ค่อยคุยกับใครค่ะ)​ เค้าก็เป็นห่วงว่าอยู่ดีๆก็หาย มาหาที่ร้านบ้างค่ะืพอสอบเสร็จ ก็คุยกันเหมือนเดิม เลิกงานก็มารับไปซ้อมวิ่งบ้าง ดูหนัง ไปทานข้าว และเค้าก็มาส่งบ้านค่ะ มีอะไรก็ปรึกษากันค่ะ
.
ประเด็นมาถึงแล้วค่ะ แม่ถามว่าใครมาส่ง ไปไหนมา พอบ่อยๆก็ถามทุกรายละเอียดค่ะ คงเป็นเพราะเลิกงานเรากลับบ้านเลยทุกวัน พอไปบ่อยขึ้นแม่ก็ไม่อนุญาตให้ไปไหนง่ายๆ จนมีวันนึง พาแฟนเข้าบ้านแฟนก็คุยกับแม่ จนแม่โอเค
ผ่านไปช่วงนึง คุณยายไม่สบายพึ่งพาไปหาหมอ
พี่สาวบอกให้แฟนฝนมาช่วยอุ้มยายขึ้นห้องหน่อยได้มั้ย เราก็ถามแฟน แฟนก็รีบมาจากฟิตเนส และอุ้มยายขึ้นห้องค่ะ
จากนั้นก็ปกติไปช่วงนึง เราก็ไปทำงาน เจอแฟนบ้าง เที่ยวบ้าง แต่คุยกันทุกวัน แม่ก็เริ่มไม่โอเคแล้วที่เรามีแฟน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น
ขังเราไว้ในห้อง ยึดโทรศัพท์ และมีโทรเช็คตลอด
เราก็เริ่มไปไหนมาไหนยาก คิดว่าคงไปต่อไม่ได้เลยบอกแฟนว่าพอแค่นี้มั้ย แฟนก็ยืนยันว่าจะคบต่อค่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ชอบมาตั้งแต่ม.5 เราก็เลยคบต่อค่ะ แต่ก็ไม่ได้เจอกันช่วงนึงเลย จนถึงเราเข้ามหาลัย และก็ได้เจอกัน แม่ก็เข้มกว่าเดิม ไลน์เช็ค เวลาเราหายไปก็โทรหา ไม่รับสายก็โทรซ้ำๆ พอรับสายโดนแม่ดุ ซึ่งเราไม่ได้อยู่กับแฟนตลอดเวลา เราไปเรียนเสาร์อาทิตย์เอง และมีครั้งนึงต้องทำงานกลุ่มกับเพื่อนเลยขอแม่ไปทำงานกลุ่ม ถ่ายรูปเป็นหลักฐาน ขอนอนหอเพื่อน แม่ก็ไม่อนุญาต เพื่อนเลยช่วยคุยแม่ก็พูดเชิงไม่อนุญาตเหมือนกัน เลยไม่ได้ไป กลับบ้านค่ะ เราเลยคิดว่าแม่เป็นห่วงเรามากเกินไป เรารักแม่เราไม่อยากทะเลาะกับแม่ แต่แม่หวงเรามากเกิน
.
พอเราขอแม่ไปเที่ยวกับแฟนนะ แม่ก็ไม่พอใจ
หรือไปกับเพื่อน ไปเที่ยวคาเฟ่ร้านขนม ไปอ่านหนังสือ ติวสอบกับเพื่อน แม่ก็ไม่ให้ไป พออนุญาตก็ทั้งเช็คทั้งพิมพ์ดุในไลน์  หรือมีติวไปได้แต่เดี๋ยวแม่ไปรับเอง ไม่ให้นอนหอเพื่อน คือเราเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืนอยู่แล้ว ส่วนตัวเราไม่ชอบ
แม่ก็ยังเป็นห่วง เรารู้ว่าแม่รักเรามาก แต่เรารู้สึกอึดอัด เราอยากได้แม่ที่น่ารักคนเดิมกลับมา
.
เราจ่ายค่าเทอมเอง เราทำงานเก็บเงิน เราการเรียนดี การงานก็โอเค เราไม่ได้นอกลู่นอกทางเลย แต่แม่ก็ไม่เชื่อใจเรา เรามีแฟนไม่ได้คบกันแล้วไปทางไม่ดี
แฟนเราเป็นประธานสโม การเรียนดี 3.5 เกือบทุกเทอม
.
แต่แม่ก็ไม่ให้เรามีแฟนหรือคบกับเค้า จนตอนนี้เป็นปัญหาเรื้อรังที่เราออกบ้านที่ไม่ใช่วันทำงาน ก็โดนดุ และทะเลาะกับแม่ทุกครั้ง
จนเราคิดหลายครั้งว่าจะเลิกกับแฟน
แต่ถ้าเลิกกับแฟนแม่ก็ไม่ให้ออกบ้านเหมือนเดิม
.
ส่วนแฟนก็เคยคุยกับแม่ด้วยเหตุผลแล้วค่ะ แต่แม่ยังเป็นแม่ค่ะ