สวัสดีค่ะ เมื่อประมาณต้นเดือนก.พ. ได้รู้จักกับผช.คนนึง
จากเฟสบุ๊คสัตว์เลี้ยง เริ่มจากเค้ามาให้คำแนะนำ แล้วเลยแอดเฟสกัน และเริ่มคุยกันค่ะ คุยกันแบบทุกวัน ตั้งแต่5ทุ่มจนดึกดื่น  ทั้งวันก็มีไลน์หากัน เหมือนรายงานตัว มีรูปว่าทำอะไรกินอะไร ไปไหน แต่เค้าจะบอกเสมอว่าเราเป็นน้องสาว
เราก็โอเค เป็นแบบนี้มาตลอด จนได้นัดเจอกัน ปลายเดือนมีนา ก็ไปกินข้าวดูหนังกัน ทุกอย่างโอเคปกติ
จนได้จัดทริปต่อไป คือไปสวนผึ้งต้นเดือนเมษา ซึ่งเค้ามารับทั้งวันคือดีมากๆ ให้เกียรติเรามากๆ
เราก็ทำตัวธรรมชาติไม่ได้แอ็บอะไรเลย เสื้อยืดกางเกงยีน หลังจากจบทริปนั้น..
เอ่อเล่าไงดี..คือมันเริ่มจากแบบเค้าแวะกินข้าวเย็น เราเลยแกล้งว่าอยากกินอ่ะ เค้าบอกไกลเกิน เรามีปมกับคำว่าไกล เลยบอกเค้าว่า เอ่อรู้แหละว่าเค้าไม่ได้คิดอะไร แต่อย่าพูดคำนี้ได้ไหม  เหมือนเวลาผช.จะตีจากเลย555เค้าก็ตอบกลับมาว่าจริงๆแล้วเค้ากลัวเราจะหายไปมากกว่านะ เค้าชอบเรามาก อยู่กับเราแล้วมีความสุขมาก เราสองคนเหมือนเป็นแฟนแต่มันไม่ใช่
เราเองก็ต้องชอบเค้าอยู่แล้ว ไม่งั้นไม่ไปกับเค้าหรอก แต่เค้าอายุมากกว่าเรา10กว่าปี เรา32
เค้าบอกที่เค้าไม่มีแฟนเพราะเค้าไม่มีเวลาเลย เสาร์-อาทิตย์ต้องดูแลพ่อ-แม่ที่อายุเยอะมากๆ คือเราเป็นครูอัตราจ้าง ตอนนี้ปิดเทอม เดี๋ยวเปิดเทอมเราก็ไม่ได้ไปไหนแระ
เค้าบอกเราควรจะไปมีแฟนที่อายุไล่เลี่ยกัน จะมาติดกับคนแก่อย่างเค่าทำไม เราเองคิดว่ามันเป็นเรื่องความรู้สึก เรารู้สึกดีกับเค้า และถ้าเค้าเป็นคนดีคนที่ถูกใจเราก็อยากมีเค้าในชีวิต ไม่ว่าจะสถานะอะไร
เราก็แซวๆเค้าว่า อยากเป็นแฟนเราล่ะสิ เค้าตอบใช่ แต่เค้ายังไม่เห็นหนทางที่จะไกลขนาดมีครอบครัว
เราเลยคิดว่าให้มันค่อยเป็นค่อยไปเถอะ ซึ่งเค้าก็เหมือนจะโอเค
แต่ฐานะครอบครัวเราต่างกันมาก
ตัวเราก็เป็นคนอ้วน นน.80แต่พยายามลดอยู่นะ
ซึ่งเราไม่ได้หวังหรอกว่าเค้าจะถูกใจผญ.อ้วนๆอย่างเรา
บ้านเค้าตระกูลเค้าต้องเรียกว่า
รำ่รวยเลยแหละ ซึ่งต่างจากเรามากมาย สิ่งหนึ่งที่กังวลคือ เค้าจะคิดว่าเรามาปอกลอกเค้าไหม
และเค้าจริงจังกับเราแค่ไหน
ตอนนี้เราควรจะวางตัวยังไงดี
หรือทำตัวเหมือนเดิม
แล้วดำเนินไปเรื่อยๆแบบนี้ดีไหม
เค้าจริงจังกับเราจริงๆรึเปล่า