สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ หรือปรึกษาหน่อยได้ไหมคะ
เราคบกับแฟนได้เกือบจะ 8 เดือน ช่วงเวลาที่อยู่มหาลัย เราอยู่ด้วยกันตลอดยกเว้นเวลาเรียน ตอนแรกที่เราคบกันเขาจะพูดดีและดูแลดีมากๆ จนเรารู้สึกอยากอยู่กับคนนี้ตลอดเวลา และเราก็เริ่มชินเวลาที่มีเขา  แต่ผ่านไปได้ 2 เดือนทุกอย่างเปลี่ยนไปเร็วมาก ตอนแรกที่พูดไว้ว่าจะไม่ให้ดื่มเหล้า หลังๆเขาขอ เราก็เลยบอกว่าให้กินได้แค่ครั้งเดียวนะ แต่สุดท้ายก็มีขอเรื่อยๆ และให้เหตุผลว่าคนเรามันก็อยากมีสังคมกับเพื่อนบ้าง อยากคลายเครียด เราก็ถามเครียดอะไรทำไมถึงไม่บอกเรา เวลาทะเลาะ คำแรงๆก็จะเริ่มหลุดจากปากมากขึ้น กระชากบ้าง จนบ้างครั้งเราทนไม่ไหว เราก็เลยไปพักที่อื่น แต่พอเขาส่งข้อความมาขอโทษิจากที่โกรธมากๆเราก็ให้อภัย จากให้อภัยครั้งที่1 ก้เริ่มมีมาเรื่อยๆ เป็น2 เป็น3   เรารู้สึกได้และเราก็ได้บอกเขาว่าเรารู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไป เขาก็เฉย หรือถ้ามีตอบก็บอกว่าแต่ก่อนไม่เหมือนตอนนี้ จนหลังๆเราไม่ค่อยทะเลาะกัน แต่เราจะรู้สึกน้อยใจมาก เวลาที่เราพูดนิดๆหน่อยหรือถามอะไร ไป เวลาเขาเล่นเกมส์หรือดูอย่างอื่น  เขาจะไม่ตอบ และบางที่ก็จะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และช่วงที่เราไม่อยู่ด้วยกัน เราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย เรามีเวลาคุยกันประมาณ ช่วงสามทุ่ม กว่าๆ เราคุยกันดีๆ เค้าก็จะขอไปนอนเลย ไม่เกินห้าทุ่ม แต่ถ้าวันไหนมีบอล เขาจะรอดูบอลจนถึงตีสองตีสาม เวลาเขาโทรมาเราจะไม่ค่อยว่าง จนเขาไม่โทรมาอีกเลย แต่พอเราว่างช่วงบ่ายๆ หรือดึกๆ ก็จะบอกตลอดเลยว่า ง่วง ขอนอนก่อนนะ เราน้อยใจบ่อยจนเขาชอบถอนหายใจใส่บ่อยๆ และสุดท้ายพอเราเริ่มน้อยใจหรืองอน เขาก็ปล่อยให้เราอยุ่คนเดียว เขาอาจจะคิดว่าเราหายเองได้ แต่ทำไมเรายิ่งรู้สึกน้อยใจมากขึ้นทุกที มันรู้สึกหน่วงอยากจะร้องไห้ตลอด ทุกครั้งที่เราน้อยใจเราจะเงียบ และเขาก็ปล่อยให้เงียบ  อยากจะถามเพื่อนๆว่าสิ่งที่เรารุ้สึกน้อยใจในเรื่องแบบนี้ มันคืออาการของคนงี่เง่าไหมคะ แล้วต้องทำอย่างไรถึงจะต้องไม่ให้เกิดอาการแบบนี้อีกคะ บางทีเราก็เหนื่อยกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ หรือจริงๆแล้วเราควรจะอยู่คนเดียว (เราไม่กล้าปรึกษาคนรอบข้างใครอ่านเห็นหรือมีความคิดเห็น ชี้แนะ ก็ขอขอบคุณมากๆนะคะ พิมพ์ผิดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ)