สวัสดีครับ  ช่วงนี้ผมร้องไห้บ่อยมากครับ น่าจะมาจากเรื่องที่พ่อแม่ทะเลาะกันเกือบทุกวัน  ยายก็มาว่าแม่ว่าขโมยสมบัติแก  แล้วพี่ผมก็ไปแลกเปลี่ยนอยู่ต่างประเทศ ผมก็ไม่มีเพื่อนคุย  เวลาเจอปัญหาก็ต้องวิ่งขึ้นมาบนห้องร้องไห้คนเดียวตลอด   แม่ผมก็ชอบตะคอกใส่ ถามแม่ในสิ่งที่ผมไม่รู้ ก็มาตะคอกผม  พอแม่ใช้ผมให้ทำอะไร แล้วผมไม่เข้าใจ ผมก็รู้ว่าถ้าถามก็โดนตะคอกแน่ๆ พอผมทำผิดมา แม่ก็บอกว่าผมโง่ ผมมันไม่มีกึ๋น

พ่อก็ชอบหัวเสีย  พออะไรไม่เป็นตามแผนก็หัวเสียทั้งๆที่มันแก้ไขได้

ยายก็เดินเข้าห้องผมอยู่บ่อยๆ มาบอกว่าแม่แกนะ ขโมยของๆยายไปจากหีบต่อหน้าต่อตา  ทั้งๆที่แม่ผมไม่เคยเดินเข้าห้องยาเลย

ช่วงนี้ผมก็กำลังจะขึ้นม.4 พี่ก็ขู่ไว้เยอะว่าต้องเรียนพิเศษล่วงหน้าไปเลย  ไม่งั้นจะไม่ทัน  กดดันผมตลอด

ผมก็พยายามจะออกจากบ้านไปเรียนพิเศษให้มากที่สุดเพราะอยู่ที่บ้านก็ต้องเจอปัญหา การทะเลาะเบาะแหวงเหล่านี้

ขอวิธีจัดการกับอารมณ์เศร้า เสียใจ พวกนี้หน่อยครับ ผมไม่อยากร้องไห้คนเดียวอีกแล้ว  เหนื่อย