สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาและอยากจะระบายลงในกลุ่มนี้เพื่อขอคำแนะนำผู้ที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตในวัยเรียนทั้งหลายแหล่นะครับ ก่อนอื่นผมจึงขอเกริ่นนำนะครับ ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ขึ้นปี 2 ผมสนิทกับเพื่อน A B ( เพศผู้หญิงทั้ง 2 คน ) มีอะไรช่วยเหลือกัน ยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างให้ซึ่งกันและกัน และกับเพื่อนที่มีนามว่า C D ( เพศผู้หญิงทั้ง 2 คนเหมือนกัน ) ก็ช่วยเหลือกับกลุ่มนี้เหมือนกันแต่ผมช่วยเหลือเพื่อน A B มากกว่า C D และ เพื่อ A B ไม่ชอบกับ C D  ในระหว่างปี 2 - 3 มักจะแอบโพสด่ากัน คนนึงไม่สนใจ คนนึงโพสด่า โพสประชดเฟสบุ๊ค ซึ่งเป็นเพราะผมเล่นกับเพื่อน A B C D หมดเลยอยู่แล้ว ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเรื่องนั้นอยู่แล้ว แต่ผมมักจะทะเลาะกับเพื่อน B บ่อยมาก เพราะผมไปเล่นกับเพื่อน C D ผมก็เลยน้อยใจแต่ก็ผ่านไปแล้ว จนมาถึงจุดๆหนึ่งคือปี 4 เทอม 1 ผมทำคู่โปรเจคกับ A และ B จบไปก่อน ( 3 ปี ครึ่ง ) สิ่งที่ผมเห็นได้ชัดก็คือ ผมเป็นผู้ชาย A เป็นผู้หญิง เพื่อนสนิท B ก็จบออกไปทำงานแล้ว จึงเหลือเพียง ผมกับ A ที่เป็นเพื่อนสนิท จึงเห็นได้ชัดเจนว่า เขาอาจจะไม่มีอะไรคุยกับผม ไม่ปรึกษากับผม คุยแต่เรื่องงานล้วนๆ ผมจึงเกิดความสงสัย เลยถามไปว่า โอเค มีอะไรก็ปรึกษาได้นะ คุยกันได้นะ ระบายสักนิดนึงก็ยังดี แต่ถามว่าทะเลาะกันมั้ย ก็ทะเลาะกันบ้างครับ พอขึ้น ปี 4 เทอม 2 ผมจึงเห็นแปลกๆว่า A ไปเล่นกับ C D บ่อยแบบผิดปกติ ชวนกินเข้าเที่ยง-เย็นก็ไม่ชวนผม ชวนกินเนื้อย่างก็ไม่ชวนอีกด้วย ผมจึงเกิดอาการน้อยใจ พิมพ์ไปด้วยอารมณ์โกรธ น้อยใจ เสียใจล้วนๆ ลงไปในแชทนาง A ( ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะ หลายครั้งด้วย ผมย่อมเข้าใจดีว่า ทำหลายครั้งมันอาจจะเสียสุขภาพจิต แต่อยากรู้คำตอบว่าไว้ใจพวกนั้นดีกว่าพวกเราเหรอ? ) จนต่อมาวันหนึ่ง ผมรู้ดีว่า พิมพ์ไปด้วยอารมณ์น้อยใจมันก็ไม่น่าให้อภัย แต่จึงไปสะกิดแขนว่า จบการนำเสนอแล้วมาคุยกัน 2 ต่อ 2 นะ คุยกันแบบเปิดใจนะ ( ถามว่าทำไม ผมจึงไปสะกิดแขนเขา เพราะพิมพ์ข้อความไป A ไม่อ่านครับ ) พอจบการนำเสนอแล้ว เขาชิ่งกลับหอก่อนแล้วเรียกผมมาคุยที่หอใน สิ่งที่ผมเจอก็คือ C D นั่งอยู่ในห้องของ A ผมจึงรู้สึกตกใจและใจหาย จึงสับสน A โพล่งถามผมว่า จะคุยมั้ย ถ้าจะคุยก็คุย ถ้าไม่คุยก็ไม่ต้องคุย ผมจึงถือวิสาสะเข้าห้อง A แล้วผมจะเปิดใจคุย สิ่งที่ผมเจอก็คือ C ตะโกนด่าผม ขึ้นกู  ด่า สารเลว สารพัดต่างๆนานา ( ซึ่งปกติ C เป็นคนใจเย็นมาก พูดไพเราะมาก ซึ่งตรงนี้ผมตกใจว่าทำไมเขาพูดกับเราแบบนี้ ไม่เคยรู้มาก่อน ) ผมจึงตกใจ พยายามจะพูดและอธิบายไป แต่ก่อนที่ผมจะพูดหมด C มักจะแทรกด้วยการด่าผมทั้งๆทีผมยังพูดไม่จบ ส่วนนาง D ก็เสริมนิดนึง แบบว่าเสริมนาง C ช่วยด่าและพยายามห้าม C ( อันนี้ผมเข้าใจว่าโกรธแทน A แต่รู้หมดทุกสิ่งทุกอย่างเลยเหรอ? ทั้งเรื่องในแชทเรื่องในไลน์หมดเลยด้วยเหรอ? ผมไม่เข้าใจ ) ด้วยที่เขาด่าผม ผมจึงจุกและพูดไม่ออก เลยได้แต่หยิบกระดาษออกมาเขียนข้อความว่า อยากจะขอโทษ A แต่นาง A กลับนั่งดูผม ไม่เคยหยิบมาอ่าน นาง C จึงหยิบมาอ่านแล้วตะโกนดังๆให้คนอื่นได้ยิน ชั้น 2 และ 3 ได้ยินกันหมด ไม่พอยังตะโกนด่าใส่ผม จนกระทั่งผมนั่งร้องไห้ต่อหน้าผู้หญิง A C D ทั้งหมดเลย โดยที่ไม่มีใครโอ๋สักคน ผมจึงเกิดความน้อยใจและคิดมาก พิมพ์ในไลน์ไปบอกอาจารย์ที่ปรึกษาที่แสนจะใจดีมาก โดยพิมพ์บอกไปว่า "ผมอยากจะฆ่าตัวตายครับ อาจารย์ ผมไม่ไหวแล้ว" อาจารย์จึงตอบกลับมาว่า อยู่ไหนหนิ ผมตอบกลับไปว่าอยู่ห้อง A ครับ อาจารย์จึงพิมพ์ไลน์ไปหา A ว่าอยู่ไหนกัน Z ( นามสมมุติผมเอง ) เป็นไงบ้าง A พิมพ์ตอบกลับไปว่า ปรับความเข้าใจกันแล้ว โดยที่ผมกับ A ยังไม่ได้คุยกัน แถมอยู่ในระหว่าง C กำลังตะโกนด่าผม ผมจึงนั่งร้องไห้อยู่ร่วมครึ่งช.ม. จนนาง C หยุดด่าผม ผมจึงนั่งเงียบๆ จนนาง D ถามว่าดีขึ้นหรือยัง ไม่พอนาง A โทรหาแม่ของผมว่า รบกวนมารับ Z หน่อยนะค่ะ พอดีอยู่ห้องหนูค่ะ พอดี Z ชอบน้อยใจ หลายเรื่อง จนร้องไห้ออกมาค่ะ ชอบสร้างเรื่องสร้างแต่ปัญหาให้หนูตลอด จนยื่นโทรศัพท์มาให้แก่ผม ผมจึงจุกพูดไม่ออกไปอีก นาง A จึงเอาโทรศัพท์คืน พร้อมบอกที่อยู่ให้มารับผม ผมจึงเสียใจมาก แล้วพยายามหามีดที่อยู่บนครัวของห้องนาง A แต่ไม่ทำดีกว่า เพราะคิดถึงพ่อแม่ กว่าจะส่งเสีย ดูแลมากับมือ ถ้าเราทำพ่อแม่เสียใจ เราบาปแน่ๆ เลยไปยืนอยู่มุมห้อง จะพยายามเดินออกจากห้อง แต่กลับโดนนาง A D ห้ามเอาไว้ แต่นาง D จึงถามผมว่า อยากคุยกับฉันมั้ย ผมจึงตอบตกลงว่า อยากคุย แล้วนาง D พาผมเดินออกจากห้องนาง A  แล้วเพื่อคุยกันแบบปรับความเข้าใจจริงๆ ว่า เข้าใจว่าตั้งแต่นาง B จบไป นาง A ก็ไม่มีที่พึ่ง ที่ปรึกษา ( อ้าว ก็ผมนี่ไง ไหงมองกลับข้ามหัวซะงั้น ) แต่จริงๆแล้วนาง A อยากได้เพื่อนเพศเดียวกัน แถมวัยเดียวกัน จึงคุยกันถูกคอ ผมเข้าใจนะว่า คุยกันถุกคอ แต่ ดันเปิดโปงเรื่องที่ผมพิมพ์ในแชททุกสิ่งทุกอย่างไป รู้หมดเลยหรือ โดยที่นาง D บอกว่า จบทุกอย่างทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนั้น ต้องปล่อยวางนะ ผมจุงตอบโอเค และแม่ของผมจึงมาถึงพอดี ซ้ำยังจะมาเทศผม แต่นาง D พยายามห้ามไว้ แต่ด้วยที่มันผ่านไปด้วย วันต่อมาผมจึงเข้าร่วมงานกิจกรรมอย่างหนึ่งที่จัดขึ้นในมหาวิทยาลัย ผมพยายามเข้าไปหากลุ่มเพื่อน A C D เอาไว้ แต่กลับไม่มีใครคุยกับผมเลยสักคน มองหน้าแล้วหันไปคุยกับคนอื่นแบบปกติ ผมก็พยายามชวนคุย เขาก็เมินกันหมด สิ่งที่ผมได้บทเรียนก็คือ ผมไม่ควรใช้อารมณ์น้อยใจ โกรธ เสียใจ ไปลงใส่ A เพราะคำพูดต่างๆนานา ใช่ว่าเราจะพูดได้แต่ไม่มีทางคืนมา และสิ่งที่ไม่แน่นอนคือ มนุษย์คนเรานะแหละครับ มันไม่แน่นอนเสมอไป ผมช่วยเหลือพวกนั้น ช่วยติวให้ทุกอย่าง ช่วยเรื่องโปรเจค บางวันก็ไม่ว่างที่จะไปช่วยเหลือ แต่นาง D ก็เคยโพสด่าผมนะ ผมก็น้อยใจแต่ก็ปล่อยผ่านไป และตอนนี้ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ยังจุกในใจ พอจะมีวิธีแนะนำบ้างมั้ยครับ ทำยังไงถึงจะสบายใจ โล่งใจ อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยที่ไม่คิดถึงพวกนั้นอีก ขอขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านนะครับ มันก็ไม่ไหวจริงๆ ไม่กล้าบอกให้แม่รู้