เครดิต ภาพ : Google Images

เมฆา บนฟ้าคราม..........หลากรูปตาม ความคำนึง
สีสัน อันตราตรึง............สะท้อนเงา สู่ผืนดิน
วาดหวัง ทั่วฝั่งฟ้า..........เป็นฉายา มิสุดสิ้น
ก่อร่าง และสร้างจิน-......ตนาการ นับร้อยพัน

เพิ่มมวล ทวนทับขึ้น.......มึดทะมึน ครางครืนครั่น
หนาหนัก ขอบฟ้าอัน......ค่อยเคลื่อนคล้อย ลอยต่ำลง
จากขาว สกาวผ่อง.........ที่ลอยฟ่อง ตามลมส่ง
หม่นไหม้ ไร้รูปทรง........สีข้นเข้ม เต็มผืนฟ้า

แปลบปลาบ วะวาบแสง...สายฟ้าแกร่ง เริงแรงกล้า
กึกก้อง ท้องนภา............ประกาศ อานุภาพพลัง
ฟาดลง ทุกหนแห่ง.........กำลังแรง กระแทกกระทั่ง
แผ่นดิน พ่ายภิณฑ์พัง.....จึงเริ่มหลั่ง ชลนัยน์

สาดสาย พิรุณโหม..........ถะถั่งโถม อุทกภัย
พินาศ กวาดล้างไป..........เพื่อภพใหม่ จุติเยือน

สิ้นสุด จุดทำลาย.............ก็คลี่คลาย กระจ่างเหมือน
เมฆขาว ที่ลอยเลื่อน........บนฟ้าคราม งามเช่นเดิม

..............................................................................