คือเรามีความคิดที่จะอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตค่ะ
เพราะที่บ้านเรา ไม่เคยเห็นเรามีค่าเลย พ่อมีแฟนใหม่ แม่มีแฟนใหม่ เราคิดว่าพ่อและแม่เห็นแก่ตัวเอง และตัวเราเองก็เครียดมากร้องไห้ทุกคืน มีปัญหาในครอบครัว ปู่และย่า ก็รักน้อง รักหลานคนอื่น เวลาคนอื่นผิด ก็โยนมาให้เรา จนเราคิดในใจ เราอีกแล้วหรอว่ะ ทำไมต้องเป็นเราอีกแล้วล่ะ เราเลยคิดว่า ถ้าตัวเราไม่มีค่าสำหรับคนอื่น อยู่คนเดียวก็ได้ว่ะ ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง แต่น้ำตามันไหลทุกทีเลยค่ะ มันเครียดมาก ปัญหาที่บ้านก็เครียดอยู่แล้ว ต้องมาเครียดกับปัญหานี้อีก มันปล่อยไม่ได้เลย ด้วยความที่เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ทำยังไงดีคะ เพราะเราจะไม่ไหวแล้วค่ะ