ผมกับแฟนอยู่ ปี1 เพิ่งมาคบกันตอนเปิดเทอม ผมอะติดแฟนนะเขาก็ติดผม จนบางวันใครไม่ไปก็ไปด้วยกัน จนคนที่ มหาลัย นินทานุ่นนี่มั่ง บางวันไม่ได้ไปช่วยงานกลุ่มแต่ไอเราก็อนากตามงานก็เลยของานมาทำก็เหมือนลอกๆ เหมือนไม่ได้ช่วยอะไรแต่ก็อยากช่วยนะ จนคนนินทากันไป มีอยู่วันนึงแฟนไม่สบายแล้วไม่ไปเรียนผมก็ไปดูแลเขา จนเพื่อนคิดว่าอยากไปอยู่กับแฟนก็บอกตรงๆ เห้ออที่จริงก็ไม่อยากมีปัญหาอะไรนะ แต่ผมไม่ชอบให้ใครมาว่าแฟนผมเลยผมรักเขามาก เขาก็ไม่ได้คิดมากนะเพราะเรารักกันดี แต่เหมือนจะห่างเหินกับเพื่อนๆ เพราะมีแฟนแล้วเหมือนมีเพื่อนเหมือนทุกอย่างไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็คุยกับเธอได้หมดเธอก็เช่นกัน จนเพื่อนบอกลืมเพื่อนเอาเวลาไปอยู่กับแฟนหมด เพื่อนที่เคยมีที่มหาลัยต่อหน้าก็อย่างลับหลังก็เอาไปพูดนู่นนี่ ส่วนตัวผมอะไม่อะไรหรอกแต่อย่ามายุ่งกับแฟนผมเถอะ เหมือนเรามีกันสองคนเวลาไม่ไปเรียนเพื่อนที่เคยคบก็ไม่เคยตามเลย บางทีก็ไม่พูดด้วย อันนี้ก็เข้าใจเพราะเราก็ไม่ค่อยไปสนใจอะไรมากแล้ว แต่ผมเคืองตรงที่มันมาด่านู่นนี่นั่น ถ้าเราไม่ได้ไปมหาลัย เพื่อนก็น่าจะบอกว่าให้ทำไรมั่งนะ จะได้ไม่ต้องมีปัญหากัน เห้อย้ายมหาลัยดีไหมทำไมอะ คนเรามาเจอกันแล้วเพิ่งคบกันตอนเรียนแล้วมันผิดหรอเราก็ไม่ได้เบียดใครนะ (อันนี้ผมพูดถึงเพื่อนที่มหาลัยนะ)ผมสองคนไม่เคยนินทาว่าร้ายใคร มีอะไรทำไม่ไม่ถามทำไมต้องเอาไปคิดเอง สุดท้ายก็คิดไปในแง่ลบนี่น่าสัจธรรมของมนุษย์ ก็พอเจอคนที่ใช่แล้วคิดว่าแค่นเดียวก็พอแล้วไม่อยากยุ่งกับใครมาก แฟนผมก็คิดเหมือนผมนี่แหละ ถ้าตอนจบไปทำงานอันนั้นผมก็เข้าใจต้องมีเพื่อนต้องเข้าสังคมอยู่แล้ว ผมโชคดีนะที่มาเจอเธอที่นี่เธอเหมือนสวรรค์ส่งมาให้ผม ผมว่ามันก็คุ้มนะที่เสียเพื่อนที่ไม่จริงใจไม่ซื่อสัตย์ไป คิดซะว่าได้เห็นธาตุแท้ของคนเราละกัน😃