มีใครเป็นเหมือนกันมั้ย
บางทีก็รู้สึกเหงา เหงามากๆ
คิดถึงไปเรื่อย คิดถึงแม่ คิดถึงพี่น้อง
คิดถึงเพื่อนเก่า คิดถึงคนที่จากไป (พ่อ)
คิดถึงบรรยากาศเก่า คิดถึงบ้าน
แบบอยู่ดีๆก็คิดถึง
เราจากบ้านแบบรู้สึกว่าทำไมระยะทางมันไกลจังเลยทั้งๆที่อยู่ในประเทศเดียวกันแท้ๆ
เราคิดถึงแบบบางทีแค่กลับไปกินข้าวมื้อเดียวก็อิ่มใจ
มันอธิบายไม่ถูก
บางทีก็คิด ว่า เฮ้ย ทำไมกูต้องทำงานไกลงี้ด้วยว่ะ
กูจน กูลำบากขนาดนั้นเลยหลอ (ใช่ คิดในใจ 🤣🤣🤣)
อยากกลับบ้าน อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง เปิดร้านอะไรก็ได้ที่อยู่บ้านได้
แต่พอหันมามองความเป็นจริง
กว่าจะไปจุดนั้นไม่ใช่ง่าย
ผ่อนมอไซค์ (มือสอง) ยังไม่หมดเลย (โชคดีที่ยังไม่ทำบัตรเครดิต ไม่งั้นได้มีหนี้บัตรแน่) ไหนจะเงินกู้ กยศ. ไหนจะค่าเช่าบ้าน ไหนจะค่ากิน ค่าน้ำมัน สารพัด  เฮ้อ

พอนึกดูอีกทีก็แอบคิดใจเหมือนกัน ทำไมเราถึงไม่ค่อยรู้สึกท้อ ทำไมเหนื่อยแต่ยังสู้  อดทนกัดฟันทำงานกับคนที่ไม่ค่อยชอบเรา  หรือเหนื่อยใจกับงานแบบสุดๆแทบอยากลาออกเลยด้วยซ้ำ ทำไมเราถึงอดทนมาได้
แอบยิ้มในใจเบาๆ เพราะเรามีแม่ เพราะเรามีครอบครัว เพราะเรามีกำลังใจนี่เอง

#แค่คิดถึง

(รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ต้องขอโทษคนที่อ่านกะทู้นี้ด้วยน่ะจ่ะ )