คือเราเป็นติ่งเกาหลีค่ะติ่งมาได้4ปีนิดๆ เเต่เริ่มมาวี้ดเเบบจริงๆจังๆเมื่อ2ปีกว่า ตั้งเเต่นั้นผลการเรียนดีขึ้นมากเพราะมีเเรงผลักดันเราสัญญาไว้กับพ่อเเม่ว่าถ้าเทอมนี้ผลการเรียนดีจะขอไปดูคอนพ่อเเม่บอกว่าได้เเล้วผลการเรียนออกมาดี เเต่พอไปบอกพ่อเเม่อีกทีเค้าไม่อนุญาติ เค้าบอกว่าไร้สาระ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่าว่าสาระพัด เเล้วเราเลยบอกไปว่าไหนบอกว่าจะให้ไปถ้าเกรดออกมาดี เเล้วเค้าบอกว่าเเค่นี้อย่าทำมาเป็นพูด ไอ้เรียนก็ไม่ดีตรงไหน เเล้วมันทำให้เราเจ็บมากเราตั้งใจเรียนขึ้นมากทำให้ได้เกรดดีขึ้นเเต่พ่อเเม่พูดเเบบนั้นทำให้เราไม่มีกำลังใจทำอะไรต่อเลยจริงๆ ร้องไห้หนักที่สุดในชีวิต รู้สึกไร้ค่ามาก ปกติจะไม่ค่อยร้องไห้หรือพูดบ่นกับใคร เวลามีปัญหาก็จะเก็บไว้ร้องไห้คนเดียว เราไม่ค่อยพูดเรื่องติ่งเกาหลีหรืออปป้ากับพ่อเเม่เเต่ท่านได้ยินเปิดเพลงดูสตรีมอยู่บ้างซื้อของอยู่บ้างเเต่ไม่เคยพูดอะไรเเต่ทั้งหมดนั้นเราเก็บเงินสะสมเองนะคะ ไม่เคยขอเลย เราไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมพ่อเเม่เราไม่เข้าใจเหมือนพ่อเเม่คนอื่น เพื่อนเราที่เค้าติ่งด้วยกันพ่อเเม่อนุญาตไปรับไปส่งที่คอน เพื่อนเล่าว่าพ่อเเม่เค้าเข้าใจ เเล้วบอกว่าอะไรที่ลูกมีความสุข พ่อเเม่ก็มีความสุข เเต่เรากลับคิดว่าทำไมครอบครัวเค้าดีจังเลย เเล้วหันมาดูครอบครัวตัวเองรู้สึกอิจฉาเค้ามากเลย เพื่อนๆที่ติ่งด้วยกันเป็นเเบบนี้กันหมดเลย พ่อเเม่เค้าเข้าใจดีเเต่ทำไมพ่อเเม่เราถึงไม่เข้าใจสักที เราไม่มีกำลังใจทำอะไรต่อเลยจริงๆ รู้สึกไร้ค่ามากจริงๆ.