เมื่อครู่เราคุยกับเพื่อน ...เพื่อนบ่นว่า การจะหาใครสักคนที่เคมีเข้ากันมันยากนะ
เดทมานักต่อนัก สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ทัศนคติไม่ตรงกันบ้าง ไม่ใช่สเปคบ้าง ไม่สปาร์คบ้าง ...ฯ

สงสัยตอนนี้เพื่อนจะเหงา อยากมีแฟน อยากมีอารมณ์วาบหวามหวานแหววบ้าง  

พอเข้ามาอ่านกระทู้นี้
แต่ละความเห็นมีมุมมองที่แตกต่าง เราได้ความรู้ และทำให้ได้คิดมากมายเลยค่ะ

ก่อนอื่น
ในฐานะคนนอก ที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไร
ใจเราลุ้นจริงๆว่า อยากให้ จขกท. ใจเย็นกว่านี้
ความรักดีๆที่ได้มายาก ไม่ควรจะพังเพราะเรื่องนี้
(การที่ใครมีแฟนอยู่ แล้วจะเลิกกัน  คงง่ายกว่าปรับความเข้าใจกันเยอะ เพราะมนุษย์มักใช้อารมณ์นำเหตุผล)

อ่านมาถึง ตอนที่คุณยื่นคำขาดไปแล้ว
แต่ยังหวังลึกๆว่า เขาจะคิดได้ แล้วกลับมา ก็สะท้อนใจ กลัวว่าจะสายเกินไป..

สมมติว่า หญิงคนนั้นเป็นนางร้ายในละคร
เธอมีโอกาสโดยไม่ต้องเหนื่อยเลย  
ผู้ชมทางบ้าน ย่อมรู้สึกว่า น่าเสียดายแทนนางเอกจังเลย

สมมติว่าแฟนคุณเป็นพระเอกในละคร
เหตุผลที่จะแสดงน้ำใจ อาจไม่ใช่เรื่องแรงขับทางเพศเสมอไป อาจมีผลประโยชน์เรื่องงาน การเกื้อกูลกันเรื่องงานแฝงอยู่

ในชีวิตจริง เราเคยรู้จักผู้ชายแบบนี้ สี่คน
แต่ละคนไม่ได้นอกใจแฟนตัวเองเลยค่ะ แต่มีน้ำใจเป็นสารถีให้ใครต่อใครต่อ
และช่างบังเอิญที่แฟนของพวกเขา ไม่มีใครตามเลย  จนเราก็อดแปลกใจไม่ได้ ว่าไม่หึงบ้างเลยรึไง๊
ยิ่งตอนไปรับไปส่งเด็กฝึกงานสาวๆนี่นะ  

ส่วนคนที่นอกใจ ที่เราเคยเห็นกับตา ก็คือปิดไว้ซะมิดชิด แนบเนียนสุดๆ
มารู้อีกที  มีอะไรไปถึงไหนแล้ว

สรุปคือ
สมมติว่าคุณเป็นนางเอก
ไม่ว่าพลอตนิยายรักของคุณจะเป็นอย่างไร ก็ขอให้คุณเลือกเขียนแชปเตอร์ต่อไปด้วยความบรรจง
ด้วยใจปราณีต มีสติยั้งคิดนานๆ

ถ้าความรัก มันไม่ได้ล้ำค่าขนาดต้องอดทน ก็อย่าไปทนเพื่อมันเลยค่ะ
ความสุข ความสบายใจ ณ ปัจจุบันสำคัญกว่า

แต่ถ้าความรัก มันคืออัญมณีที่หาได้ยาก และเป็นหนึ่งเดียว ยากที่จะมีอะไรมาทดแทน
แรงกดดันอาจช่วยกลั่นกรอง ความบาดใจ อาจช่วยเจียระไน
ผลลัพธ์ออกมาหลังผ่านมรสุม ควรเป็นการครอบครองอย่างรู้คุณค่า และเพียบพร้อมไปด้วยความเข้าใจ