ชอบที่เรื่องไม่ยืดเยื้อตั้งแต่เปิดมาพระเอก-นางเอกก็แต่งงานกันเลยไม่ต้องมาเวิ่นเว้อย้อนอดีตตั้งแต่คบกัน
เมียเก่ากลับมาทวงคืนไม่ยอมหย่า แต่บทก็ยื้อไม่กี่ตอนสุดท้ายก็หย่ากันเลยตั้งแต่ตอนที่4 พอมาคืนนี้
อลิสนางหลอกว่าเป็นมะเร็งสร้างเรื่องสร้างหลักฐานคิดพล็อตให้ตัวเองเสร็จสรรพจนเราต้องลุกขึ้นปรบมือให้เลย
ว่าคนอะไรมันจะคิดวางแผนหลอกคนอื่นได้เป็นฉากๆขนาดนั้น พระเอกเหมือนจะหลงเชื่อซึ่งก็ไม่ผิดเพราะแม้แต่นางเอกยังเชื่อ
แต่ละครก็ยังมีคนฉลาดให้พอจะรู้ทันหรือไม่เชื่อง่ายๆอย่างแดเนียลและมนัสชนกยังมีการสืบหาความจริง
ไม่ใช่แค่เห็นแค่ได้ยินนิดๆหน่อยๆก็เชื่อแต่แสดงให้เห็นว่ายังมีตัวละครที่ไม่ได้หูเบาเอะอะก็เชื่อนางร้ายไปซะหมด
และสุดท้ายเรื่องมะเร็งก็ไม่ยืดเยื้อเพราะพรุ่งนี้ความก็แตกนางเอกกลับมาถือไพ่เหนือกว่าอีกแล้ว มันสนุกก็ตรงนี้แหละ
ที่ไม่มีใครเพลี้ยงพล้ำกันนานผลัดกันรุกผลัดกันรับ ชิงไหวชิงพริบกันไปมามันเลยสนุกไม่ใช่ให้แต่ตัวร้ายหรือนางเอกเป็นฝ่ายชนะตลอด
แล้วทั้งเรื่องมีแต่คนโง่ตามไม่ทันหรือคนดูต้องมานั่งรอให้ความจริงปรากฏเอาตอนจบแต่มีการสร้างปมปุ๊บตอนต่อไปแก้ปมปั๊บ
แล้วค่อยสร้างปมใหม่มาให้แก้ ไม่ใช่สะสมหรือสร้างปมไปเรื่อยเลอะเทอะเยอะแยะแต่ไม่คลายปมซักทีไม่ก็รอคลายทีเดียว
ตอนใกล้จบหรือตอนจบเลย ชอบบทแบบนี้มากๆๆๆคนดูไม่อึดอัดนานดูแล้วลุ้นไปมาว่าใครจะชนะ