เราเป็นคนที่มาทีหลัง...
ตั้งแต่แรกคบเราถามเขาไม่มีใครจริงๆใช่ไหม และเขาก็ตอบว่า "ไม่มีจริงๆ"

พอได้คบก็ค่อยๆมารู้เอง ถามเขาก็ค่อยๆยอมรับเอง จนตอนนี้เขายอมรับผิดทุกอย่างที่โกหก แต่ขอให้เราอดทนอยู่ต่อไปได้ไหม?
ยังไงเขาก็ไม่มีวันทิ้งเรา

เขาขอเวลา ซึ่งมันอาจจะช้าหน่อย เขาคิดและตัดสินใจแล้ว ยังไงก็ไม่มีเปลี่ยนแปลง แต่ต้องรอเวลา ถึงวันนั้นเขาจะบอกเลิกเอง แล้วมาคบกับเราจริงๆ อยากให้เรารอ ให้เราเข้ามาแบบถูกต้อง ไม่ให้มีใครมาว่าเราได้ว่าทำให้เขากับแฟนเลิกกัน

เราเองก็ไม่ได้อยากจะอยู่ในสถานะแบบนี้ ยิ่งนานก็ยิ่งทรมาน ตั้งใจเลิกกับเขาหลายทีแล้ว แต่ไม่เคยเลิกได้จริงๆสักที เพราะใจเราไม่แข็งพอ

เขาบอกถ้าเราทนไม่ไหวจริงๆ เราจะห่างกันก็ได้ แต่อย่าหายไปจากชีวิตกันและกันได้ไหม ให้เขายังเห็นเราบ้าง วันนึงที่เขาพร้อม เขาจะกลับมาขอคืนดี

เราไม่อยากห่าง แต่เราก็ไม่อยากทน มันสับสน ไม่รู้ว่าจะอยู่ หรือไปดี

คนอื่นอาจมองว่า เราน่าจะรู้คำตอบดี หรือมีทางเลือกแล้ว แต่ตัวเราเองนี่แหละที่ไม่ทำและยอมรับมันเอง


ปล.เขายังไม่ได้แต่งงาน ไม่มีลูก

ตั้งกระทู้มาให้คนด่า เผื่อเราจะฉลาดขึ้น ขอบคุณค่ะ