เดือนกรกฎาคม ปี 2017 มีโอกาสเป็นตัวแทนร้านบ้านไม้แดงไปประชุมร่วมกับกลุ่มเจ้าหน้าที่และอาสาสมัคร (อสม.) จากเขตเทศบาลตำบลแม่สะเรียงเรื่องสุขภาพที่โบสถ์คริสต์แห่งหนึ่งได้ความรู้ท้องถิ่นจากการแบ่งกลุ่ม brainstorming ดังนี้
1) เขตเทศบาลตำบลแม่สะเรียงเป็นพื้นที่ไข่แดง ซึ่งเป็นพื้นที่ที่กลายเป็นชุมชนเมืองไปแล้ว ดังนั้น พื้นที่ป่าและพื้นที่ทำกินมีน้อย แต่เนื่องจากติดแม่น้ำยวม ข้อดีจึงยังเป็นแหล่งพันธุ์ปลาที่สมบูรณ์
2) แม่สะเรียงมีผักขายน้อยชนิด สาเหตุเป็นเพราะพื้นที่ปลูกผักมีไม่มาก ชาวบ้านนิยมปลูกพืชไร่มากกว่าเพราะขายได้เงินเป็นก้อน ส่วนผักจะนิยมปลูกกินเองในครัวเรือน ดังนั้น ผักส่วนมากตามท้องตลาดจึงต้องนำเข้าจากเชียงใหม่...แต่พอมาช่วงต้นปี 2018 มานี่ เริ่มมีการปลูกผักที่ใช้ทำสลัดอย่าง เรดโอ้ค กรีนโอ้ค บัตเตอร์เฮด ผักคอส บ้างแล้ว โทรสั่งได้ มาส่งถึงบ้าน
3) เขตเทศบาลตำบลแม่สะเรียงมีความเป็นสังคมพหุวัฒนธรรมที่ลงตัว เพราะเป็นเขตชุมชนเมืองที่มีคนหลากหลายศาสนาอยู่รวมกัน ทั้ง พุทธ คริสต์ และอิสลาม อย่างการประชุมวันนั้นก็มีตัวแทนจากทั้งสามศาสนาเข้าร่วมและยังมีตัวแทนกลุ่มชาวเขามาประชุมด้วย นอกจากนี้ ในเมืองเล็กๆ แห่งนี้ยังมีทั้งวัด โบสถ์ และมัสยิด อยู่รวมกันเต็มไปหมด
4) การมีคนในชุมชนมารวมตัวกันทำประโยชน์เพื่อสังคมถือเป็นเรื่องดี ซึ่งอยู่กทม.เราก็ไม่เคยรู้อะไรแบบนี้ และคิดว่าเรื่องการเอาใจใส่สุขภาพเป็นเรื่องที่ทุกคนรู้อยู่แล้วเพราะถูกปลูกฝังจากโรงเรียนและคนก็บ้ากันออกกำลังกายตามเทรนด์และกินของเพื่อสุขภาพกันให้ออกจะเยอะไป เรียกง่ายๆ ความเจริญเข้าถึงคนกรุงแทบจะทุกบ้านจนเรามองข้ามเรื่องพลังชุมชน
5) ที่ประชุมบอกว่าคนแม่สะเรียงเป็นเบาหวานและความดันกันมาก เดาว่าสำหรับเบาหวาน เป็นเพราะเครื่องดื่มของไทยมักใส่น้ำตาลกันในปริมาณมาก อีกทั้งยังมีของหวานที่เป็นภูมิปัญญาดั้งเดิม เช่น ขนมอาละหว่า ที่แม้จะอร่อยและไม่หวานนัก แต่ก็เป็นต้นเหตุของเบาหวานได้เช่นกัน เพราะฉะนั้น โจทย์คือ จะทำอย่างไรให้คนในชุมชนบริโภคน้ำตาลน้อยลง
6) กลุ่มทอผ้ากะเหรี่ยงดั้งเดิมยังมี แต่จะทำอย่างไรให้ลายและสีผ้าเป็นสากลขึ้น เพื่อเป้าหมายสูงสุดคือการส่งออก
7) สุดท้าย ทุนทางสังคมที่คนแม่สะเรียงมี คือ การเป็นน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใส มีน้ำใจ และไม่นิยมเอาของคนอื่น (พูดง่ายๆ ไม่ขโมย) ยกตัวอย่าง จักรยานของสามีดิฉันเคยหายจากบ้านไปสองรอบ แต่สุดท้ายก็ได้คืน เพราะมีคนเก็บไว้ให้
แบบนี้ไม่มีเสน่ห์ได้ไง #แม่สะเรียง
เรื่องชวนยิ้มจากการประชุมสุขภาพที่แม่สะเรียง
1) เขตเทศบาลตำบลแม่สะเรียงเป็นพื้นที่ไข่แดง ซึ่งเป็นพื้นที่ที่กลายเป็นชุมชนเมืองไปแล้ว ดังนั้น พื้นที่ป่าและพื้นที่ทำกินมีน้อย แต่เนื่องจากติดแม่น้ำยวม ข้อดีจึงยังเป็นแหล่งพันธุ์ปลาที่สมบูรณ์
2) แม่สะเรียงมีผักขายน้อยชนิด สาเหตุเป็นเพราะพื้นที่ปลูกผักมีไม่มาก ชาวบ้านนิยมปลูกพืชไร่มากกว่าเพราะขายได้เงินเป็นก้อน ส่วนผักจะนิยมปลูกกินเองในครัวเรือน ดังนั้น ผักส่วนมากตามท้องตลาดจึงต้องนำเข้าจากเชียงใหม่...แต่พอมาช่วงต้นปี 2018 มานี่ เริ่มมีการปลูกผักที่ใช้ทำสลัดอย่าง เรดโอ้ค กรีนโอ้ค บัตเตอร์เฮด ผักคอส บ้างแล้ว โทรสั่งได้ มาส่งถึงบ้าน
3) เขตเทศบาลตำบลแม่สะเรียงมีความเป็นสังคมพหุวัฒนธรรมที่ลงตัว เพราะเป็นเขตชุมชนเมืองที่มีคนหลากหลายศาสนาอยู่รวมกัน ทั้ง พุทธ คริสต์ และอิสลาม อย่างการประชุมวันนั้นก็มีตัวแทนจากทั้งสามศาสนาเข้าร่วมและยังมีตัวแทนกลุ่มชาวเขามาประชุมด้วย นอกจากนี้ ในเมืองเล็กๆ แห่งนี้ยังมีทั้งวัด โบสถ์ และมัสยิด อยู่รวมกันเต็มไปหมด
4) การมีคนในชุมชนมารวมตัวกันทำประโยชน์เพื่อสังคมถือเป็นเรื่องดี ซึ่งอยู่กทม.เราก็ไม่เคยรู้อะไรแบบนี้ และคิดว่าเรื่องการเอาใจใส่สุขภาพเป็นเรื่องที่ทุกคนรู้อยู่แล้วเพราะถูกปลูกฝังจากโรงเรียนและคนก็บ้ากันออกกำลังกายตามเทรนด์และกินของเพื่อสุขภาพกันให้ออกจะเยอะไป เรียกง่ายๆ ความเจริญเข้าถึงคนกรุงแทบจะทุกบ้านจนเรามองข้ามเรื่องพลังชุมชน
5) ที่ประชุมบอกว่าคนแม่สะเรียงเป็นเบาหวานและความดันกันมาก เดาว่าสำหรับเบาหวาน เป็นเพราะเครื่องดื่มของไทยมักใส่น้ำตาลกันในปริมาณมาก อีกทั้งยังมีของหวานที่เป็นภูมิปัญญาดั้งเดิม เช่น ขนมอาละหว่า ที่แม้จะอร่อยและไม่หวานนัก แต่ก็เป็นต้นเหตุของเบาหวานได้เช่นกัน เพราะฉะนั้น โจทย์คือ จะทำอย่างไรให้คนในชุมชนบริโภคน้ำตาลน้อยลง
6) กลุ่มทอผ้ากะเหรี่ยงดั้งเดิมยังมี แต่จะทำอย่างไรให้ลายและสีผ้าเป็นสากลขึ้น เพื่อเป้าหมายสูงสุดคือการส่งออก
7) สุดท้าย ทุนทางสังคมที่คนแม่สะเรียงมี คือ การเป็นน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใส มีน้ำใจ และไม่นิยมเอาของคนอื่น (พูดง่ายๆ ไม่ขโมย) ยกตัวอย่าง จักรยานของสามีดิฉันเคยหายจากบ้านไปสองรอบ แต่สุดท้ายก็ได้คืน เพราะมีคนเก็บไว้ให้
แบบนี้ไม่มีเสน่ห์ได้ไง #แม่สะเรียง