ขอเกริ่นนำก่อนแล้วกันครับ ผมกับแฟนรู้จักกันที่ Facebook คุยกันระยะหนึ่งก็เริ่มนัดเจอกัน(ดูหนัง) ผมที่ตัดสินใจคบคิดว่าคงไม่นอกใจผมหรอกเธอก็โดนแฟนทังมาเมื่อกัน รู้ถึงความรู้สึกว่าเจ็บแค่ไหน ต้องบอกเธอรูปร่างหน้าตาธรรมดาสิวก็เยอะอวบๆมองดีคลายกระเทยอีก แต่สังเกตดูดีๆเธอก็น่ารักอยู่นะ นิสัยก็ดีคบไปนานๆสวยขึ้นสวยขึ้นแต่เราสิโทรมลงโทรมลงก็คือคิดว่าเราจะคบเค้าเป็นคนสุดท้ายเลยปล่อยตัว(ครั้งแรกที่เจอ)ระหว่างดูหนัง ผมก็ลองป้อนป็อกคอ์นดูเธอก็กินแสดงว่าเธอก็พอมีใจให้เราบ้างละ ช่วงเวลาที่เราคบกันห้าปีนั้นก็มีหวานมีทุกข์ มีสุขบ้าง แต่ผมจะมีนิสัยเอาแต่ใจชอบบังคับ  ขี้บ่น ขี้งอล ประชดประชันที่หนึ่ง เรานี้น่าจะเกิดเป็นผู้หญิงมากกว่า เช่น อย่าแต่งตัวโป๊นะ ไปกินอะไรกับแฟนเราก็บอกว่าแล้วแต่เธอเลย แต่สุดท้ายก็เป็นร้านที่เราชอบอยู่ ดูหนังก็เหมือนกัน สักส่วนใหญ่ก็เป็นหนังที่เราชอบ(เธอก็เริ่มหนังแนวเดียวกับเรา แอ็คชั่น แฟนตาซี สงครามบ้าง ยิ่งเป็นหนัง ฮีโร่ยิ่งชอบใหญ่) และนิสัยที่แย่ที่สุดของผมก็คือชอบทำร้ายความรู้สึกเธอด้วยคำพูด แต่เธอก็ทนมาจนถึงที่สุด ช่วงเวลาที่คบกันก็สุข ทุกข์ ทะเลาะกันบ้าง อมยิ้มบ้าง แล้วผมก็มันใจว่าเธอรักเราจริงก็คือการไปเปิดตัวคนที่บ้านของเธอ ไปไหว้คุณพ่อคุณแม่ ญาติพี่น้องเยอะมาก เธอเป็นคนนิสัยดีเลี้ยงดูครอบครัวเกือบหมด แต่เธอเก็บเงินไม่ค่อยอยู่เข้าใจตรงนี้ เธอไม่ค่อยไปไหนอยู่แต่ในห้อง(ทำงานธุรกิจส่วนตัว) แต่ที่จริงเธอยากไปนู้นไปนี้มากแต่เกรงใจผมเธอชอบอิสระ(พึ่งรู้ตอนเลิกกัน) ซึ่งผมเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวจริงๆ นานๆไปเที่ยวที และที่ผมเป็นห่วงที่สุดเธอเกิดอุบัติเหตุล้มข้อเท้าข้างขวาหัก ทำให้ผมไม่อยากให้เธอไปไหน หรือเดินนาน จะทำให้เจ็บเท้าได้ ซึ่งในการใช้ชีวิตคู่ของเรานั้น ต้องบอกเลยว่าเจอกันตลอด ทำงานเสร็จก็รีบมาหาเธอซื้อข้าวให้ นอนค้างบ้าง ไปกลับบ้าง(บ้านผมอยู่ใกล้หอพักเธอ) วนไปวนไป แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งผมเริ่มไม่มีเวลาให้เธอบ้างหาธุรกิจส่วนตัวทำ(เก็บตังแต่งงานเธอให้เวลาแค่ปีหน้า)เธอให้ไปหาก็ปฎิเสธติดงานอยู่ เป็นอยู่อย่างนี้ประจำ จนวันหนึ่งเราจับได้ว่าเค้าแอบคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเราก็พบรู้ว่าเค้าเป็นใคร เลยถามเธอว่าทำไมทำแบบนี้ คำตอบที่เธอพูดออกมาทำให้น้ำตาผมไหลได้ คือ เค้าใส่ใจกว่า เค้าเข้าใจกว่า ซึ่งผมเข้าใจทันทีเลยว่าการอยุ่ด้วยกันทุกวันไม่ทำให้เธอมีความสุขได้ แต่กับกันทำให้เธออึดอัน สึกวันนั้นเราทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ก็หนีไปหายไป ก็คงเป็นนิสัยของผมที่เจอปัญหาแล้วหนี้ แล้วกลับมามานอนค้างที่ห้องกับเธอแค่นอนกอดผมก็รู้ได้เลยว่าเธอเปลี่ยนไปเธอไม่เหมือนคืนนั้นแอบร้องคนเดียวคิดว่าจะทำไงให้เธอกลับเป็นเหมือนเดิม มีอยู่วันหนึ่งผมถามเธอเราจะไม่คุยกันเลยหรือ เธอบอกว่าขอเวลาเราอยู่ห่างสักพักนะ ซึ้งผมก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ประชดด้วยการคืนกุญแจห้องไป ผมนี้แมร่งเ-ียจริงๆ แล้วหาอ่านใน pantip เกี่ยวกับ "แฟนของอยู่ห่างกันสักพัก" ซึ้งมีแต่คำตอบในคอมเม้นทำให้เสียใจเข้าไปอีกคือ เป็นการบอกเลิกทางอ้อนนะ ไม่ก็ห่างกับเราไปคบกับอีกคนหนึ่งดู ผ่านไปสองวันผมก็มาง้อเธออีกก็รู้ว่าเธอเริ่มคุยแบบจริงจังกับเค้าคนนั้นไปแล้ว ผมก็ได้แต่ยื้อแต่ก็ไม่สำเร็จ ผมได้กลับไปทำใจ แล้วได้ร้องเพลงหนึ่งให้เค้าส่งไปทางไลน์ คือ เพลง ทำได้เพียง ซึ่งวันต่อมาเธอก็ส่งข้อความมา ขอโทษเธอไม่ดีเองเเหละแต่เธอตัดสิ้นใจแล้ว แค่นั้นแหละน้ำแมร่งมันมาจากไหนวะ ตั้งใจทำงาน ดูแลพ่อแม่ด้วยนะ อย่าทำอะไรที่เธอไม่ชอบ ซึ่งตอนนั้นผมเข้าใจทันทีผมมันไม่มีหวังอะไรแล้ว ช่วงเวลาห้าปีที่คบกันมา ไม่มีความหมายเลยใช่ไหม(ผมก็พบมีด้านดีอยู่นะ)นอกจากนิสัยข้างต้นที่กล่างไป ซึ่งแค่อยากว่าบอกว่า "ถ้ารักใครสักคนอย่าทำร้ายความรู้สึกเค้า ให้อิสระเค้า ปล่อยเค้าบ้าง อย่าบังคับเค้าจนเกือนไป เห็นอะไรไม่ดีก็บอกด้วยเหตุผลกันดีว่า และที่สำคัญเปิดใจคุยกันทุกเรื่องน่าจะดีที่สุดในการใช้ชีวิตคู่" ช่วงที่ทำใจก็รู้สึกเบื่อๆ เซง  คิดถึงวันเก่าๆ โทษตัวเองบ้างที่ทำให้เธอเป็นเเบบนี้ ร้องให้คนเดียวบ้าง ทำงานก็เหม่งลอย เหมือนคนอกหักทั่วไป แล้วอยู่มาวันหนึ่งแฟนโทรมาบอกว่าไปดูหนังกันไหม วันนั้นรู้สึกดีใจมากแต่ก็อีกในเเง่หนึ่งทำไหมเค้าอยากไปดูหนังกับผม แล้วเค้าคนนั้นละไปไหนผมก็ไปตามนัด แล้วอยู่มาวันหนึ่งแฟนผมก็ให้โอกาสผมเริ่มต้นใหม่ โดยมีเงื่อนไขที่ว่า นิสัยที่กล่าวมาข้างต้นเลิกได้ไหม ผมไม่รู้จะตอบอะไรได้แต่อบยิ้ม ตอบไปโน้นไปนี่บ้าง ก็คือตกลง และพบได้รู้ว่าทำไมถึงเลือกผม ก็คือผมไม่เจ้าชู้ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีที่อยู่กับกลายเป็นตัวเลือกแต่อย่างผมก็เธอมากก็ลองคบกันใหม่ ซึ่งช่วงเวลาที่คบกันได้ไปเที่ยวกันขากลับเธอจับได้ว่าเราคุยกับคนอื่นทำให้เธองอลผมแต่ที่จริงผมคุยกับเพื่อนที่ผมขอปรึกษาเรื่องแฟนนี้แหละ ก็เลยให้เพื่อนที่คุยช่วยผมหน่อยนะแฟนเข้าใจผิด พิมพ์อะไรก็ได้ที่บอกว่าเราเป็นแค่เพื่อน  แล้วผมก็แคปหน้าจอไปให้เธอดู เธอก็เข้าใจ (หรือเปล่าหรือแกล้งเข้าใจ) จนถึงตอนนี้เราก็ยังคบกันอยู่อาจจะไม่กี่วัน นานๆเจอกันทีไปดูหนังทีกินอะไรด้วยกันที(ให้เธอเป็นคนตัดสินใจ) ไปรับไปส่งเธอที่บ้านที ก็ขอการเริ่มต้นใหม่แบบช้าๆแต่มั่งคงว่าด้วยประสบการณ์ที่เจอมาให้เป็นบทเรียนในการใช้ชีวิตคู่ต่อไปครับ ถึงตอนนี้เธอน่าจะติดต่อเค้าอยู่ก็เถอะแต่ต้องเชื่อใจเธอ เธอเลือกผมแล้วอะไรมันจะเกิดก็ต้องปล่อยมันไปทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ และที่สำคัญจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกต่อไปขอบคุณครับ