ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าตอนแรกโดนแฟนบอกเลิกค่ะ โดยเขาให้เหตุผลว่าเขาเปลี่ยนไป เขารักเราน้อยลง และเขาเบื่อหลายๆเรื่องมีอะไรให้คิดหลายๆอย่าง
ซึ่งเหตุผลที่เขาให้เราเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเขาจริงๆแล้วเรารู้มาตลอด ซึ่งเขาเริ่มเบื่อจริงๆก่อนบอกเลิกประมาณอาทิตย์หนึ่ง เขาทำทุกอย่างปกติค่ะแต่พอมาคุยกับเราเขาจะเริ่มอารมณ์ไม่ดี แค่เราถามแบบที่ถามประจำเขาก็บอกว่าเราถามเยอะเขารำคาญ

เราอึดอัดมากค่ะ เราเลยขอเหตุผลที่เลิกกับเรา เขาก็บอกที่เขาเป็นอยู่มันทำร้ายเรา เขาไม่อยากทำร้ายเราแล้ว เลยบอกเลิกแต่เรายื้อไว้รั้งไว้จนเขายอมกลับมา แต่ก็บอกกับเราว่า "กลับมาอะได้แต่ไม่เหมือนเดิมหรอกนะ ไม่รู้จะมีไรดีขึ้นป่าว แต่ถ้าไม่โอเคก็จะไปจริงๆนะ ทนได้มั้ย" เราก็ยอมเขาค่ะ
แต่ในใจเรามันคิดสวนทางกันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเขาอยากไปจากเราจริงๆไม่ใช่ว่าที่ไปเพราะไม่อยากทำร้ายเรา เราเจ็บทุกทางที่เขาเลือก และตอนนี้เรากับเขาก็แบบคาราคาซัง เขาไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าไรเลยค่ะ

และสิ่งที่ทำให้เรายึดติดและคิดถึงตลอดคือเขาคือคนที่พังกำแพงเราเข้ามาค่ะ เขาดีกับเรามาตลอด ดูแลเอาใจใส่เรามาตลอด มันทำให้เราลืมที่ผ่านมาไม่ลงจริงๆค่ะ

ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงกันคะ หรือใครคิดว่าเราควรทำไงกับสิ่งที่เกิดขึ้นดีคะ?