ดีครับ ผมชื่อ บ. อายุ ปีนี้ 25 ผมได้ไปเรียนปรับภาษาอเมริกา เพื่อเรียนต่อ ป.โท นี่ก็เรียนมาได้ ปีกว่าที่ NESE แล้ว ตอนนี้ผมกลับมาไทยเนี่ื่องจากป่วยหนัก ผมพึ่งได้เลิกกับแฟนเก่า ที่คบกันมาเกือบ 7 ปี มา ซักพักแล้วตอนนี้ รู้สึกสูญเสียเป้าหมายในชีวิต เพราะที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตกับเธอเป็นส่วนใหญ่ และที่มาอเมริกาก็เพราะอยากจบมาทำงานมีรายได้เยอะๆ จะได้สร้างอนาคตร่วมกัน ผมก็เคยคุยกับเธอเล่นเรื่องทำงานเก็บตัง ถ้ามีลูกบลาๆ แต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ผมคงดีไม่พอสำหรับเธอทำให้เราไปด้วยกันไม่ได้ ตอนเลิกกyนใหม่ๆ ผมร้องไห้หนักมาก กินเหล้าเขียนจดหมายลาตาย
จะฆ่าตัวตายโดยผูกเชือกแล้ว แต่โชคดีที่ห้องไม่ที่แขวนเชือกแล้วรู้ตัวอีกทีผมก็นอนอยู่บนเตียงแล้ว ณ ตอนนี้ผมรู้สึกทุกอย่างพังครืดลงมา ไม่มีที่ยึดเหนี่ยว อยู่ไปอย่างไร้ค่า บางครั้งก็คิดว่า เราเกิดมาทำไม อยู่ไปทำไม ตายดีกว่าไหม  ช่วงที่ผ่านมานอนไม่ค่อยหลับ หรือหลับอีกทีก็เช้า ตี 3 4 บางครั้งรู้สึกไม่อยากนอนทั้งที่ก็มีอาการง่วง รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย มันไม่มีแรงผลักดันตัวเองเลย

                             ถึง ณ ตอนนี้ผมจะเลิกกับเธอไปแล้ว แต่ก็มีบางคืนนอนน้ำตาไหล หรือเศร้าเวลาได้ยินเกี่ยวกับเพลงความรัก บางครั้งก็คิดอยากต่อยกำแพง กรีดแขน เอาปืนเป่าหัวตัวเอง ผูกคอ แต่ก็ยังดีที่ผมมีสติคิดถึงพ่อกับแม่ แต่บางทีมีสับสน สับสน สับสนมาก ไม่รู้จะทำไง ถ้าเราตายไปจริงๆ พ่อแม่จะสบายขึ้นไหม ไม่ต้องส่งเสียเลี้ยงลูกแล้ว แค่หายไปคนเดียวเอง ยังเหลือลูกอีกตั้ง 3 คน ผมอยู่ไปเหมือนเสียทั้งเวลา 2 ปี พ่อแม่เสียเงินที่ส่งเสียคงผิดหวังมากแน่ๆ สอบเข้ามหาลัยที่อเมริกาก็ยังไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ดีซักอย่าง
ผมไม่สมควรมีชีวิจอยูใช่ไหมควร ตายๆไปซะ ก็คงดี ปล. 30/03