คนๆนี้เป็นรุ่นพี่เราคนนึง เพศชาย แกจะชอบเล่าแต่เรื่องของตัวเอง รู้จักเพราะเรียนจบที่เดียวกัน แต่เราไม่เคยเจอตัวจริงนะ เพราะแกเป็นพี่เราหลายปีอยู่ เรียนไม่ทันแก ที่รู้จักได้เพราะใน fb มีเพื่อนร่วมกันเยอะ ก็แอดๆเรามา ส่วนมากคุยแต่ใน fb และนานๆมีโทรหาเราที

ที่ว่าเล่าแต่เรื่องตัวเองเนี่ย ถ้ามันเป็นเรื่องแบบวันๆเอาแต่อวดผัวหรืออวยมั่งอวดมีเราจะยังไม่รำคาญขนาดนี้ โอเคว่ามันไม่ใช่เรื่องพึงประสงค์แหละ แต่สำหรับเรามัน make sense อยู่ในการที่คนเล่าจะอยากอวด จะ proudly present ใส่ชาวบ้าน แต่เรื่องของพี่แกเนี่ย จะออกแนวเอาเรื่องที่ก็ไม่ใช่เรื่องของตัวแกเองเลยมาเล่าคนฟังอีกทีอะ ตัวอย่างแบบสมมตินะ (กลัวกระทู้แพร่ไป) เช่นว่าแกไปทำงานนึงมา อยู่ๆลูกค้านี่นัดคุยงานกับแกเกิดทะเลาะกับผัวต่อหน้า โอเค ครั้งแรกจะเอามาเล่าเราอันนี้ยังว่าไม่แปลก อาจจะไม่เคยเจอมาก่อน ทำตัวไม่ถูก awkward อะไรก็ว่าไป แต่ครั้งหลังๆนี่ยังเอาดราม่าของอิผัวเมียคู่นี้มาเล่าไม่ขาดสาย เฮ้ยย เพื่ออะไร กูต้องรู้มะ หรือแบบไปรับงานบางตัวมา เป็นงานที่ต้องเดินทางไปไหนหลายๆวันกับหลายๆคน เวลาไอ้คนใดคนนึงในพวกนั้นมันทำอะไรแปลกๆ บ้าบอ หรือสร้างดราม่าอะไรในขณะที่อยู่ตรงนั้น แกก็จะเล่าๆตลอด คือมันเกี่ยวอะไรกับเราวะ เราไม่เข้าใจว่าแกคิดยังไงถึงเที่ยวเอาเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับคนฟังอะไรสักนี้ดเลยมาเล่าเนี่ย ถ้าจะอวดผัวอวดเมียเราว่ามันยังเกี่ยวกับเราบ้างอะ เหมือนแบบก็เมียรุ่นพี่เรา ผัวน้องเราไรงี้อะ อยากอวดก็เอาที่สบายใจเลยออเจ้า แต่ไอ่แบบที่แกเอาเรื่องพวกนั้นมาเล่าคือร่ะ ไม่เก็ท เวลาเราคุยด้วยเราก็ไม่ได้อยากรู้ไม่อยากสนใจใช่มะ เราก็ได้แต่พิมพ์ตอบแบบแกนๆ อืมม อะนะ ฮ่าๆๆ ง่ะ ง่า ถึงขนาดนั้นเลยอ่อพี่ อะไรเงี้ย เราว่าดูเฟคมากอะ ตอบส่งๆให้จบไป

ที่เด็ดกว่าคือแกชอบเล่าหรือบ่นอะไรเหมือนละคำในประโยคด้วยอะ สมมติเหตุการณ์ว่าแกบ่นรถขนมจีบ/กุ้ยช่ายที่ชอบมาขายหน้าบ้านนะ "หึ ทีเราอยากนี่ไม่เห็นมา แต่พอไม่ได้อยากนี่เช้าถึงเย็นถึง" อยู่ๆแกโพล่งออกมาแบบนั้นเลย คนฟังก็งงสิ หมายถึงอะไร คีย์เวิร์ดว่าคือของกินนี่ไม่มีอะ ใครจะไปเก็ท เวลาเราตอบเราก็จะตอบแบบมั่วส่งลุยถั่วไป แบบกำปั้นทุบดินให้มันเข้าได้หลายสถานการณ์ เช่น อะนะ หรือไม่ก็ เอาน่ะพี่ ตอบให้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ดูกลมกลืนไปอะ เหอๆๆ ต้องทำงี้

เท่าที่รู้คือแกมีพฤติกรรมนี้กับหลายคน ขนาดสาวที่แกจีบยังเคยพูดใส่ว่าพี่สนใจจะถามอะไรหนูบ้างไหม เห็นเอาแต่เล่าๆเรื่องตัวเอง ซึ่งแกก็เอามาเล่าให้ฟังต่อ ไอ่เราก็คิดว่าจะสำนึก เปล๊าาา ผ่านไป 5 ปีพฤติกรรมเหมือนเดิม แล้วก็นานละ แกเคยเล่าว่ามีรุ่นน้องคนนึง (น่าจะเพศชาย) เหมือนสมองช้าตามไม่ทันเรื่องที่แกเล่า ต้องถามนั่นถามนี่เยอะมากกว่าจะได้เล่าจบ ไม่เหมือนเราแล้วก็คนอื่นๆที่หัวไวกว่าไม่ต้องถามแกแบบนั้น นี่คิดในใจ ตายห่าน ไอ่น้องนั้นอะแม่มโคตรจริงใจกับพี่มากเลยนะยังไม่รู้ตัว มันถามมันซักเพราะว่ามันฟังยูจริงๆ ไม่เข้าใจติดขัดเลยถาม ส่วนไอ้คนอื่นนอกนั้นรวมถึงเราเนี่ยโคตรสะตอใส่ยูเลย ตอบรับคำเฟคๆไปงั้น บอกปัดให้พ้นตัว จริงๆไม่ได้เข้าใจ ไม่สนใจ ไม่แคร์ ไม่อยากรับฟังด้วย แต่ที่ต้องทนฟังเพราะมารยาท เพราะเกรงใจ และเขาก็ไม่ได้มีนิสัยเสียอื่นๆเลย ยูควรจะเก็บไอ่น้องนั่นไว้ในชีวิต อย่าเฉดมันไปไหนเพราะมันจริงใจกับยูสุดละ

เราไม่กล้าด่า ไม่กล้าตอกว่าไปแรงๆ เกรงใจ อีกอย่างเห็นแกเป็นลูกกตัญญูมากด้วย เลยคิดว่ายอมทนๆฟังแกไป ให้ได้พูดได้หายเครียดจากภาระต่างๆ ทีนี้แม่แกเสียไปสองปีได้แระ ก็เหมือนไม่มีเหตุผลให้ต้องอ้างความกตัญญูละไง แต่ก็ไม่รู้จะว่าแกยังไงอยู่ดี ขอคำแนะนำหน่อยว่าควรจัดการยังไงกับคนแบบนี้ดี หรือใครเคยเจอคนทำนองนี้ลองเอามาเมาท์กันได้ อยากรู้เหมือนกันว่ามีเยอะมั้ย