จากที่สังเกตุหลายๆท่านในฤดูกาลรับโบนัส จะแบ่งคนได้ 2 ประเภท (คนที่มีหนี้นะ)
1.ได้โบนัส แล้ว ใช้หนี้จนหมดทุกบาท ถึงจะไม่เหลือเลยสักบาทก็ต้องใช้หนี้ให้ครบ ไม่เอาข้ออ้างเรื่อง ความสุข ความเหนื่อยยากจากการทำงาน
   รางวัลชีวิต (ข้อนี้เป็นแนวคิดที่ปัญญาอ่อนมาก เพราะการปลดหนี้ ก็คือรางวัลชีวิตอยู่แล้ว) อ้างพ่อแม่ ครอบครัว คนรัก ใช้ชีวิตตามแผน มองตัว
   เลขเป็นสำคัญ  ผมขอเรียกคนกลุ่มนี่ว่า คนฉลาด
   ** ยอมอึดอัด อนาถา เพื่อปรับโครงสร้างและนิสัยระยะยาว**

2.ได้โบนัสแล้วมุ่งหาความสุข กลุ่มนี้คิดตั้งแต่ก่อนโบนัสออก (ทั้งที่หนี้สินพันตัว) ว่าจะ ซื้ออะไร รองเท้า นาฬิกา จิปาถะ จะเที่ยวไหน กินอะไร
   เพราะทนความยั่วยวนของอำนาจเงินไม่ไหว ไม่แข็งแกร่งพอต่อแผนการที่วางไว้ว่าจะปลดหนี้ พอได้เงินปุ๊บ กิเลศบดบัง เปลี่ยนแผนกระทันหัน
   หาความสุข ความสะบายก่อน ผลัดวันประกันพรุ่งในการชำระหนี้ยอมจ่ายขั้นต่ำเพื่อแลกกับความสุขแป้ปเดียว ชอบอ้างว่าทำงานมาเหนื่อยยาก
   ทั้งปี อ้างครอบครัว อ้างกตัญญู สุดท้ายพอเดือดร้อนคนรอบข้างก็ช่วยอะไรไม่ได้ ก็ตั้งความหวังว่าปีหน้าจะใช้หนี้ และก็ก็ผลัดไปเรื่อยๆ ทุกปี
   จนดอกทบต้น ต้นทบดอก ผมขอเรียกคนกลุ่มนี่ว่า คนโง่
   ** หาความสุขก่อน อย่างอ่านเอาไว้ค่อยคิด มุ่งตอบสนองความต้องการมาก่อน**