จากการสัมภาษณ์  เดิมทีเป็นคนลาวเวียงจันทร์ แล้วอพยพมาตามแม่น้ำ แล้วมาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นี่ ภาษาที่ใช้บางคำ เป็นคำในภาษาเหนือ เช่น กรรไกร เรียกว่ามีดยับ  ลื่น เรียกว่าพะเลิด  เป็นต้น บางคำเป็นคำจากภาษาอีสาน เช่น ใบชะพลู เรียกว่า ใบอีเลิด  รีบ พูดว่า ฟ้าว เป็นต้น แต่ก็มีบางคำที่เรียกไม่เหมือนที่อื่น (อาจจะมีแต่ไม่รู้) เช่น ผีเสื้อ เรียกว่า แมงกะเบื้อ ผลไม้จะขึ้นต้นด้วยมัก เช่น มะม่วง เป็นมักม่วง ฝรั่ง เป็นมักขี้ปุ่น (ขี้ปุ่นคล้ายของสุโขทัย)
เป็นประโยคเช่น ไปที่ไหนมา = ไปตงไหง๋มา
                            ไม่รู้             = บ่รู้ดอกเก๋
                             อย่าลืมนะ  = อย่าลืมเด๋

ปล.กำลังศึกษาภาษาถิ่นค่ะ อยากรู้ว่ามีที่ไหนพูดเหมือนหรือคล้าย ๆ บ้าง