ไปอ่านมิลินทปัญหามา แล้วเรื่องนี้น่าสนใจ


ปัญหาที่ ๑๐ ถามถึงการทำบาปแห่งผู้รู้กับผู้ไม่รู้
“ ข้าแต่พระนาคเสน สมมุติว่ามีคน ๒ คน คนหนึ่งรู้จักบาป อีกคนหนึ่งไม่รู้จัก แต่กระทำบาปด้วยกันทั้งสองคน ข้างไหนจะได้บาปมากกว่ากัน ? ”
“ ขอถวายพระพร ข้างไม่รู้จักได้บาปมากกว่า ”
“ ข้าแต่พระนาคเสน ราชบุตรของโยมหรือราชมหาอำมาตย์คนใดรู้ แต่ทำผิดลงไปโยมลงโทษแก่ผู้นั้นเป็นทวีคูณ ”
“ ขอถวายพระพร มหาบพิตรจะเข้าพระทัยความข้อนี้อย่างไร...คือสมมุติว่ามีคน ๒ คน จับก้อนเหล็กแดงเหมือนกัน คนหนึ่งรู้ว่าเป็นก้อนเหล็กแดง อีกคนหนึ่งไม่รู้ คนไหนจะจับแรงกว่ากัน ? ”
“ ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า คนไม่รู้จับแรงกว่า ”
“ ข้อนี้ก็ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร คือผู้ไม่รู้บาปได้บาปมากกว่า”
“ ชอบแล้ว พระนาคเสน ”

เลยนึกเปรียบเทียบว่า อย่างเช่นสถานการณ์ที่วัยรุ่นที่ท้องไม่พร้อม แล้วต้องไปทำแท้ง คนที่รู้ว่าการฆ่าชีวิต แม้จะยังไม่เป็นคนก็ตาม ก็อาจจะคิดได้ ว่าบาป ไม่ควรทำ เลยมีความยับยั้งชั่งใจ มีความระมัดระวังมากกว่าคนที่คิดว่าคงไม่เป็นอะไรหรอก ไม่บาป

การผิดศีล ก็คือการผิดศีล และเป็นกฏแห่งกรรมวันยังค่ำ แต่คนที่รู้ว่าสิ่งไหนดี ไม่ดี ควรไม่ควร บาปไม่บาป ก็ได้เปรียบมากกว่า การเรียนรู้เรื่องธรรมะจึงเป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับทุกชีวิต วันนี้เราได้ข้อคิดชีวิตแล้ว เราเลยอยากเอามาฝากทุกคนจ้าาาาา