นี่เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดขออภัยนะคะ
ปกติไม่คิดจะตั้งกระทู้พันทิป มีปัญหาอะไร จะอ่านจากที่เขาเคยตั้งๆกันมา ครั้งนี้อยากมาตั้งเอง อยากได้คำตอบที่ทุกคนอยากบอกเราจริงๆ
"เราอกหักค่ะ" เราคบกับแฟนคนนึง เขาเป็นฝ่ายจีบเรามาได้เกือบปี สุดท้ายก็คบกัน วางเเผนทุกอย่าง เราสร้างอะไรด้วยกันหลายๆอย่าง เขาหางานทำ เราขายของออนไลน์ เขาเป็นคนพาส่งของ
เราทะเลาะกันบ่อย เราเป็นคนงี่เง่าค่ะ แบบที่ผู้ชายไม่ชอบเลยล่ะ แต่เราก็เพิ่งมารู้ตอนที่โดนทิ้ง
เรารักเขามาก ผูกพันธ์ ไม่คิดจะมีใครอีกชีวิตนี้
ที่บ้านเขารู้ที่บ้านเรารู้ ไปมาหาสู่กันบ่อย
สองวันก่อน เขาได้งานใหม่ แล้วเขาก็เริ่มไม่ค่อยตอบแชท จนเราจับได้ว่า เขาคุยกับคนใหม่ ที่งานใหม่ของเขา.... เมื่อเราจับได้ เขาจึงบอกเลิกเรา..
เราสับสนกับตัวเอง เราขอโทษเขา เรื่องที่เรางี่เง่า เราขอโทษเขา เราขอโอกาสปรับตัวทุกอย่าง ตามง้อตั้งเเต่วันเเรกที่จับได้เลยค่ะ งงใช่มั้ยคะ เขานอกใจทำไมเราง้อ.... เราก็ไม่เข้าใจตัวเองค่ะ แต่เราขาดเขาไม่ได้ เราง้อไม่สำเร็จ เขาทั้งด่า ไล่ออกจากบ้าน ไม่ให้ถูกตัว หวงโทรศัพท์ เราเอาแต่ปลอบใจตัวเอง ว่าเดี๋ยวเขารู้ว่าใครรักเขาจริงๆ เขาก็จะกลับมาเองนั่นแหละ ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่แบบมีหวัง เวลาคิดมาก ท้อ เราอยากให้เขาอยู่ข้างๆ เขาเป็นคนดีมากๆในสายตาเรา เรายังอยากมีเขาไปตลอด เราไม่อยากมีคนใหม่ เราปิดกั้นไม่ให้ใครเข้ามา เราเครียด ไม่กินข้าว แต่พอออกไปกับเพื่อน เราก็พอทำใจได้ แต่หลับมาอยู่คนเดียว เราก็ร้องไห้ ทักไปหาเขาเหมือนเดิม
ทำใจบล็อกไม่ได้จริงๆค่ะ อีกอย่าง ปีหน้าเราก็เรียนสายตรงกัน เป็นห้องรุ่นพี่รุ่นน้องรหัสกันเลย
อยากทราบค่ะ เราจะทำยังไงต่อ ง้อต่อ ชวนคุยให้เขากลับมารู้สึก หรือควรทำใจยังไง เราไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ทำยังไงคะ อกหักระยะเเรก
ปกติไม่คิดจะตั้งกระทู้พันทิป มีปัญหาอะไร จะอ่านจากที่เขาเคยตั้งๆกันมา ครั้งนี้อยากมาตั้งเอง อยากได้คำตอบที่ทุกคนอยากบอกเราจริงๆ
"เราอกหักค่ะ" เราคบกับแฟนคนนึง เขาเป็นฝ่ายจีบเรามาได้เกือบปี สุดท้ายก็คบกัน วางเเผนทุกอย่าง เราสร้างอะไรด้วยกันหลายๆอย่าง เขาหางานทำ เราขายของออนไลน์ เขาเป็นคนพาส่งของ
เราทะเลาะกันบ่อย เราเป็นคนงี่เง่าค่ะ แบบที่ผู้ชายไม่ชอบเลยล่ะ แต่เราก็เพิ่งมารู้ตอนที่โดนทิ้ง
เรารักเขามาก ผูกพันธ์ ไม่คิดจะมีใครอีกชีวิตนี้
ที่บ้านเขารู้ที่บ้านเรารู้ ไปมาหาสู่กันบ่อย
สองวันก่อน เขาได้งานใหม่ แล้วเขาก็เริ่มไม่ค่อยตอบแชท จนเราจับได้ว่า เขาคุยกับคนใหม่ ที่งานใหม่ของเขา.... เมื่อเราจับได้ เขาจึงบอกเลิกเรา..
เราสับสนกับตัวเอง เราขอโทษเขา เรื่องที่เรางี่เง่า เราขอโทษเขา เราขอโอกาสปรับตัวทุกอย่าง ตามง้อตั้งเเต่วันเเรกที่จับได้เลยค่ะ งงใช่มั้ยคะ เขานอกใจทำไมเราง้อ.... เราก็ไม่เข้าใจตัวเองค่ะ แต่เราขาดเขาไม่ได้ เราง้อไม่สำเร็จ เขาทั้งด่า ไล่ออกจากบ้าน ไม่ให้ถูกตัว หวงโทรศัพท์ เราเอาแต่ปลอบใจตัวเอง ว่าเดี๋ยวเขารู้ว่าใครรักเขาจริงๆ เขาก็จะกลับมาเองนั่นแหละ ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่แบบมีหวัง เวลาคิดมาก ท้อ เราอยากให้เขาอยู่ข้างๆ เขาเป็นคนดีมากๆในสายตาเรา เรายังอยากมีเขาไปตลอด เราไม่อยากมีคนใหม่ เราปิดกั้นไม่ให้ใครเข้ามา เราเครียด ไม่กินข้าว แต่พอออกไปกับเพื่อน เราก็พอทำใจได้ แต่หลับมาอยู่คนเดียว เราก็ร้องไห้ ทักไปหาเขาเหมือนเดิม
ทำใจบล็อกไม่ได้จริงๆค่ะ อีกอย่าง ปีหน้าเราก็เรียนสายตรงกัน เป็นห้องรุ่นพี่รุ่นน้องรหัสกันเลย
อยากทราบค่ะ เราจะทำยังไงต่อ ง้อต่อ ชวนคุยให้เขากลับมารู้สึก หรือควรทำใจยังไง เราไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ