เราคบกับแฟนมา2ปีแล้ว เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อย แต่ส่วนมากก็เป็นเรื่องงี่เง่า เรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ส่วนมากเราที่เป็นงี่เง่าใส่เขา แล้วบ่อยครั้งที่เขาจะเลิกกับเราเพราะความงี่เง่าและเอาแต่ใจของเราเอง และเรานี่แหละที่ไปตามง้อเขาเองทั้งที่ตอนแรกงี่เง่าแล้วไปงอนเขาก่อน เราไม่รู้ตัวเองว่าเป็นอะไร เราชอบคิดว่าเราไม่ดีเท่าแฟนเก่าเขา เราไม่ชอบให้เขาเข้าใกล้ใครที่เป็นผู้หญิงหรือสนิทกันมากไป เราชอบขุดเรื่องเก่าๆมาพูดประชด เรารู้สึกว่าเราทำตัวไม่ดีกับเขาไว้เยอะมาก เรารักเขามากทุกครั้งที่เขาอยากไปเราจะยื้อไว้ตลอด เรายื้อจนสามารถนั่งแท็กซี่ตอนตี1เพื่อไปง้อที่บ้านเขา ยอมทำทุกอย่างที่ไม่ให้เขาไป แต่มันมีอีกใจนึงที่เราก็คิดว่าอยากให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่าเรา ไม่อยากให้เขามาอึดอัดอยู่กับคนแบบเรา แต่ทุกครั้งเราทำไม่เคยได้ เราทำใจไม่ได้ เราเหมือนจะตาย เราจึงต้องยอมยื้อเขาให้อยู่กับเราอีก (แต่ตอนที่เราสองคนไม่ได้ทะเลาะกัน เขาก็รักเราดีนะ เค้ารักเราทำอะไรหลายๆอย่างให้เรา มีแต่ตอนทะเลาะกันที่เขาดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน) เราพูดหลายครั้งว่าจะเปลี่ยนตัวเองจะไม่งี่เง่า ไม่เอาแต่ใจ แรกๆเราก็ทำได้ พอสักพักพอทะเลาะกันอีก เขาก็จะพูดว่า'เอาอีกแล้วสุดท้ายนิสัยเดิมๆมันก็ไม่เปลี่ยน' เราไม่รู้ควรจะทำไงดี เรารักเขาแล้วก็รู้ว่าเขาก็รักเราเหมือนกัน เรารู้ว่าเขาเหนื่อยมาก เหนื่อยที่อยู่กับเรา เราไม่รู้จะทำอย่างไงดี เราปล่อยเขาเราก็เจ็บ เรายื่อเขาเขาก็เหนื่อย