ช่วงนี้เป็นเทศกาล เช็งเม้ง (清明节)  เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมายายก็ได้ไปกะเค้าเหมือนกัน  ปีนี้ต่างไปจากทุกทีที่เคย ปกติก็จะไปนั่งเล่นโทรศัพท์ กินไอติมรอ  จุดธูปพอเป็นพิธี  แต่ครั้งนี้ต่างออกไปยายรู้สึกถึงอะไรหลายอย่างรอบตัวได้มากขึ้น  ยังไงอะหรอ ก็แบบ เห็นความรู้สึกที่ปะปนอยู่ในบรรยากาศรอบๆ ตัวของผู้คนที่มาระลึกนึงถึงบรรพบุรุษที่ล่วงลับ บ้างก็คุยเรื่องความหลังที่ผ่านมา เด็กๆก็ดีใจที่มาเจอกัน มานั่งคุยวิ่งเล่นกัน  ที่สำคัญที่ปรากฏอย่างชัดเจน รายล้อมตัวยายในรูปแบบของสุสานรูปทรงต่างๆ   คือ "ความตาย" บ้างก็ว่าฟังดูน่ากลัว หรือ ไม่เป็นมงคลที่จะพูดถึงแต่สำหรับยายแล้ว สิ่งนี้  คือ  สิ่งปกติ เป็นความจริงแท้ที่ไม่มีใครที่เกิดแล้วจะหลีกหนีไปได้  ยังไงสักวันเราทุกผู้ก็ต้องประสบกับความตาย  ทางหลักพระพุทธศาสนาท่านสอนให้เจริญมรณานุสติทุกลมหายใจเข้าออกด้วยซ้ำ  แล้วตัวยายเอง รวมถึงเราท่านทั้งหลายระลึกถึงความตายกันกี่ครั้งในชีวิต  ...