ผมเป็นนร อยู่ม.6 กำลังจะไปสอบ Gat-pat 61 ที่โรงเรียนสมุทรปราการ พอสอบเสร็จปกติก็ไม่มีอะไร (ยังไม่เจอๆๆกัน)
เรื่องมันพึ่งจะเริ่ม   วันนี้จะต้องไปสอบ pat สถาปัตย์  ที่ปทุมคงคาไปกับเพื่อน 2 คน  ไปเช็คชื่อ เตรียมเข้าห้องสอบ
ผมสอบคนละห้องกับเพื่อน ก็เป็นเรื่องธรรมดาของผชที่จะต้องมองผญในห้อง และผมก็เหลือบไปเห็นเขา ก็สวย น่ารักดี เขานั่งอยุ่หน้าห้องสุดติดกระดานดำแถวขวาของผม ส่วนผมนั่งอยุ่เกือบหลังห้อง ก็ทำข้อสอบไปเรื่อยๆ ผมเป้นคนชอบมองนั้นมองนี้ไปทั่ว เอาง่ายๆสายตาอยู่ไม่สุข
55555 ก้นั่งทำข้อสอบไปตาก้มองไป จนใกล้จะหมดเวลาสอบ แบทุกคนในห้องก็จะหลับเกือบหมดเช่นกันผมก็ หลับๆ ตื่นๆ เธอก็เช่นกันแต่เขาจะหันหลังมา เวลามีอะไรทำให้ตกใจหรือ เสียงดับ  ซึ่งผมก็เผลอไปมองเธออยุ่สักพักไม่รุ้ทำไม จู่ๆเธอก็ตื่นขึ้นมามันตกใจสะดุ้งแล้วหันหลังมา
เธอหันไปไหนไม่ได้หรอก เพราะหันไปข้างหน้าก็กระดานจังๆ 55555  ตอนที่เขาหันมาก็เจอผมกำลังมองเขาอยุ่ ผมก้เลยรีบหันหนีไปทางหน้าต่างทันที แล้วทำนิ้วเคาะโต๊ะเล่น  พอหมดเวาลสอบก็จะมีเสียงจากกรรมการ.............บลาๆๆๆ       ทุกคนในห้องก็จะตื่นกัน เธอก็ตื่นปกติ ผมก็พึ่งจะตื่น หลังจากแถวาดภาพมา 5555 กรรมการเก้บข้ิอสอบเสร็จ ออกจากห้องได้ทุกก้ลุกออกประตูหน้า หลัง ผมเดินออกเธอเดินออกประตูหน้า  ผมลงจากตึกเพื่อมารอเพื่อนข้างล่าง พอเพื่อนผมลงมาเขา(เธอ)ก็ลงมาพอดีเหมือนกัน  เพื่อนผมเรียนผม ผมก้จะลุกเดินไป แต่สายตาผมไปเห้นเธอมองมาที่ผม ขณะที่เพื่อนเรียนชื่อผม แมนนน... ไอ้แมนนน (ใช่ครับคุยมาตั้งนานผมชื่อแมนน้าจ้า)    ผมก้มองไปที่เขาหน้าแบบเอ๋ออปากเจ่ออๆ  เขาก้มองมาแบบเหมือนสงสัยผม ไม่รุ้น่ะ แต่สายตาเธอแบบเหมือน คนตกใจยังไงๆ เหมือนจะหาเรื่อง(เออช่างมันเถอะ) ต่อๆ ผมก้เดินไปหาเพื่อนเดินโม้ว่าทำได้ โครตง่ายเลยยย เต็ม ชัววร์ เธอก้เดินอยุ่กับเพื่อนข้างหลังผม ผมก้เดินออกจากโรงเรียนจะเดินไปเข้าห้องน้ำห้าง เธอก้เดินมาตามๆแล้วขึ้นสะพานลอยไปอีกฝั่งรอรถเมล์ ผมหันหลังไปแอบมองห่างๆแล้วจึงค่อยเดินเข้าห้างวันนั่นผมก้กลับบ้านปกติ แต่ผมก้คิกระหว่างกับบ้านว่า คนอะไรนะน่ารักจัง มโนไปเรื่อย เพราะเธอเหมือนผญในอุดมคติของผม  ก้ไม่มีมีอะไร ก็แค่ผญสวยๆน่ารกๆทีตรงสเปก ผมก้ไม่ได้อะไรสกเท่าไหร่
  พอมาอีกวันผมมาสอบ pat ศิลปกรรม  ที่ปทุมคงคาเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือมาคนเดียวเพื่อนไม่มี 5555 แต่ผมก้ปกติ เพราะไปไหนมาไหนอยุ่คนเดียวอยุ่แล้วชีวิตผม  เดินเข้าโรงเรียนมาเช้ครายชื่อ ห้องสอบ เตรียมเข้าห้องสอบ   เชื่ออไหมผมเจอเธออีก เธอเดินเข้ามาในห้อง ผมก้มองเธอ คิดในใจอ้าวเธอคนเมื่อวานนี้น่า เจออีกเฉยยย เธอเดินเข้ามานั่งตรงไหนอันนี้ผมจำไม่ได้ เช่นเดิมเธอก็มองมาที่ผมเหมือนกัน  มองแบบเหมอนแปลกใจอะไรยังไง งงงงงง  ก็สอบไปเรื่อยๆ ผมมีความรุ้สึกเหมือนมีคนมองผมอยุ่ ผมจึงตะแคงซ้าย ตะแคงขวา ก้มีคนมองอยุ่แต่ไม่รุ้มองมองผมหรื่อป่าวใครก้ไม่ไรุ้ แต่เป้นผญ ไม่ใช่เธอเพราะ เขา(เธอ)แต่ตัวชุดนร เซนโยอะไรนี้ล่ะมั้ง หมัดโบสีขาวถักเปีย กระโปรงสีฟ้า
เสื้อแขนยาว ส่วนผญคนนั้น ผมก็เหล่ตาหน่อยๆกระโปรงสีน้ำเงิน จึงไม่ใช่เธอแน่นอน ก็สอบเสร้จปกติลงจากห้องสอบผมก้เดินขึ้นข้ามสะพานลอยไปรอรถเล์กลับบ้านน (ในใจผมก้คิกเจออีกล่ะน่ารักว่ะกุชอบบบ  ได้เป้นแฟนก้คงดี น่ารักคนอะไรยิ่งดูยิ่งมีเสน่ส์ 5555 เธอเหมือนผญห้าวเท่าที่ผมคิด นะ แต่จริงๆนิสัยเธอเป้นยังไงไม่รุ้ผมเดาเอา 5555) ผมก้เริ่มชอบว่ะ แบบคือแค่เห้นหน้าเขาก้ยิ้มๆในใจแล้วอะแบบว่ามีความสุข happy endy อะน่ะคือแบบไม่ต้องยิ้ม (ธอไม่ได้ยิ้มใหผมเลย ผมก้เช่น เหมือน เออ๋ออ เหว๋ออ กันทั้งสองคน) ก้ละลายแล้วออ่ะ ผมก้กลับบ้าน แต่วันนั้นไม่เห้นเธอหลังจากออกจากโรงเรียน สงสัยเธองกลับไปแล้วมั้ง ผมก้เฉยๆแต่ก้มีควาสุขเล็กๆ ผ่านนไปหลายวันผมต้องไปสอบ O-net 61 ทีราชวินิตบางแก้วผมก้ไปสอบไปถึงก็เดินหาเพื่อน เพราะเขาสอบรวมโรงเรียนๆไหนบ้างก้ไม่รุ้ ผมเดินอยุ่กับเพื่อนสองคนจนไปเจอเเพื่อนที่โรงหารก้นั่งกินข้าวเช้า เม้าท์มอย ซอยแปด (หยอกก) พอเสร้จเพื่อนคนนึงก่ชวนผมไปซื้อขนมกินที่สหกรณ์ ซึ่งอยุ่อีกข้างหน้าสุดของโรงอาหารอีกฝั่ง เดินๆไปก้ซื้อเเสร้จ เห้นคนเขาเช็ครายชื่อสอบที่ใต้อาคาร ผมกับเพื่อนก็เลยเดินไปดูบ้าง ดูราชื่อ ชื่อห้อง ผมสอบ ตึกผากาศ อะไรสัก สักอย่าง ชั้นสองห้อง 207  ผมก้กับไปบอกบอกเพื่อนมาเช็ครายชื่อห้อง เสร้จแล้วก้แยกย้ายขึ้นห้องสอบกัน ผมก้เตรียมอุปกรณ บัตร ปชช ปกติ ก้เข้าห้องสอบ  เธอกมาสอบเหมือนกันแต่ผมจำไม่ได้ว่าได้สอบห้องเดียวกับเธอหรือป่าว วันนั้นผมจำไมได้จริงๆ แต่รุ้เห้นเธอมาสอบตึกเดียวกับผม เอาเป้นว่า วั้นนั้นไม่ค่อยแน่ใจว่าได้เจอสักเท่าไหร่  แต่ก้ยังเจอแค่แวบเดียว วันนั้นก้ไม่มีอะไรเป้นพิเศษสอบเสร็จกับบ้านปกตินอนนน     พออหลายวันผ่านไปก้ใกล้จะหมด รอบโควต้าหรือว่ารอบ 2 ของเข้ามหาลัย ระบบ t-cas   ผมก็สมัครไปน่ะ สมัครที่
เจ้าคุณทหรลาดกระบัง ใช้  ใ้ชโครต้า mou พื้นที่เอาับเกรดอย่างต่ำก้ 2 ซึ่งผมก้ใช้เกรด 2.22  เกรด 5 เทอมของผมสมัครสอบไป
555555555  ช่างกกล้าไม่รุ้ผมคิดอะไรอยุ่รุ้ แค่ว่าอยากลองงดู ถึงเราจะ เรียนไม่เก่ง เรียนก้โง่ ขก.หน่อยๆ น่ะ แต่โดยรวมคือ กุทำกับข้าวเป็นเป็นหากินเองได้ -เก่งแต่ไม่อ้วนสักที ผมเป้นคน ผอมสูงโปร่งร่างบาง สูง 170 นน 50 เท้า มือ เล็ก แต่...ไม่บอกละกัน เอาเป้นว่าผม
สมัคจ่ายตังไปแล้วเรียบร้อย   พอถึงวันสอบซึ่งก็คือวันนั้ี สอบที่ลาดคระบังคณะสถาปัตย์ สาขาช่างภาพ พอไปถึงทีนั้นก้เดินเข้าไปแบบเอ๋อๆงงๆสอบไหนว่ะ ที่นี้หรื่อป่าวว่ะ กุมาถูกป่าวว่ะ ผมไปคนเดียวและไปเป้นครั้งแรกก็ จะมึนนๆหน่อยๆ แต่บังเอิญไปเจอเพื่อนต่างห้อง ที่มากับแฟนมันซึ่งก้คือเพื่อนห้องเดียวกับผม มันมาสอบ ภาพยนต์ส่วนผมมาสอบช่างภาพแบบะเป๋มาใบเดียวช้างในไม่มีอะไรเลยนอกจาก เอกสารสมัรคงานหรือเอกสารต่างแต่เพื่อนผมมี กระดานที่ลองวาดรูป สีไม้ สีน้ำ ฯลฯ คือผมมองไปรอบๆเดินไปไหนก้เจอแต่คนถือกระดานลองวาดรูป ซึ่งคือกุไม่มีไงกุไม่ได้ซื้อไม่ได้เตรียมมาไง (ในใจ ตายๆๆๆๆยยเอ้ย) แต่ผมก้ไม่ได้คิกอะไรหรอกช่าง พอถึงเวลาใกล้สอบ ผมก้ปเช็ครายชื่อ กับเพื่อนที่อาคารเรียน  เช็คชื่อดูห้องสอบ เสร้จก้รอไปสอบ ผมสอบ ห้อง 301 ส่วนเพื่อนผมสอบห้อง 314 ชั้นเดียวเดียวแต่อยุ่คนละฝั่งกัน ผมก้เดินไปหน้าห้องสอบ เช็ครายชื่อ นั่งเก้าอี้หน้าห้องรอเขาเรียก พอนั้ง ก้มีคนทักกผม บอกมาสอบช่างภาพหรอ
ผม (ใครก้ไม่รุ้) ก็สอบเหมือนกัน ผม(กู)ก้ตอบอ่อครับๆพี่ก้สอบหรอ (เรียกพี่ไว้ก่อนเดี๋ยวฟันกุ ทรงโครตเด็กช่างผมหยิกๆ
เหมือนผม(กู) แสกกลางด้วยเหมือนพวก เทคนิค กศน อะไรแบบนี้) ก้ถามเขาไปมีกล้องมาไหม เขาห้ใช้กล้องหรือป่าว
(ในใจคิดว่าแต่ละสาขามันสอบปฏิบัติไม่เหมือนกัน ช่างภาพก้ต้องมีกล้องถ่ายภาพ พวกออกแบบก้ต้องงาดรูปอะไรแบบนี้) ผมก้ไม่มีมาเหมือน กัน ผมก้ไม่มีก้ ออ่ จบบทสทนานั่งเงียบๆกันไปมองไปเรื่อยๆเหมอนเดิมสายไม่เป็นสุขผมก้นั่งข้างผญคนนึง สวยน่ารักน่าตาแบบเหมือนคนง่วงนอนตลอดเวลาผมก้เลยไม่มองอะไรสักเท่าไหร่ แต่ก็น่ารักดัน่ะดูแบ๋วๆบ้องๆดี       ถึงเวลาสอบอาจารย์เรียกเข้าห้อสอบก้ต่อแถวกันเข้าห้อง
ผมต่ออีกแถวนึง เพราะมันมีสอง แถว เดินเข้าหากันเป้นรูปตัว L ผมก้เดินกำลังจะเข้าประตู ตาผมก็เหลือ่มไปเห้น กระโปรงฟ้า โบสีขาว ถักเปีย
เสื้อแขนยาว หุ่นอย่างนี้รูปร่างอย่างนี้ นี้มัน ช่ะๆๆๆๆ  ช่ะช่ะะช่ะะะะ ใช่เลยเธอนั้นเอง ผญที่ตรงเสกเปกผมจริงๆ  ผมมองเธอ เธอก็มองผม ด้วยความแปลกใจเหมือนเดิม มึนๆ งงงๆ เอ๋อๆ เหว๋ออ ทั้งคู่ แต่ผมก้รีบหันหนี เพราะไม่กล้างมองนาน (เขินนนหน่อยๆ แอบฉีกยิ้มในใจ)
มันทำให้ผมมองหน้าเธอไม่ชัดเท่าไหร่นัก แต่รุ้ว่าเป้นเธอแน่นอน ผมก้เดินเข้าห้องสอบ ไปที่นั่งสอบจ้าาา เด็กหลังห้องเลยกุ
ผมก้พยายามจะแอบมองหาเธอแต่ก็ไม่เห้น ก้สอบๆจนเสร็จรอบเช้า   ผมก้ไปหาเพื่อนที่อยุ่ใต้อาคารที่นั่งเล่นๆ ผมก้นั้งคิด (ใครว่ะเจอกันอีกแล้วหรอ อะไรมันจะบังเอิญเจอกันขนาดนี้ว่ะ 2-3 ครั้ง จะสี่ห้ารอบแล้วมั้ง เขาเป้นใครว่ะ  ทำไมกุช๊อบชอบบ) ผมก้นั่งคุยกับเพื่อน กินข้าวไปเรื่อยเปื่อย ผมกับเพื่อนก็ฟุบหัวกับโต๊ะแล้วนอนผมก้นอนนฟังเพลง ฟุบหัวขึ้นฟุบหัวลงลืมตาหลับตาไปมา มันนอนไม่หลับใจสั่นแปลกๆ หัวใจเต้นแรง ผิดปกติ  แล้วจู่ๆก้มีผญเหมือนเธอคนนั้นเดินคุยโทรศัพท์ทางที่ผมนอนแต่ผมก้มองเห้นหน้าไม่ชัดเพราะเอาแขนรองหนุนอยุ่ ไม่ได้ตั้งใจมอง จนเขาเดินมาหยุดที่ระเบียบและคุยโทรศัพท์ ผมฟุบหัวขึ้น หันไปมองแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ผญคนนั้นหันหลังอยุ่ ผมก้เลยไม่ได้
สนอะไร จนเขาเดินไปทีโต๊ะของเขาที่มีเพื่อนอยุ่ พอใกล้จะถึงเวลาสอบผม จากหลับอยุ่ก้ลืมตาสลึมสลือ  เงยหน้าขึ้นมามองไปเห็น
เธอกำลังนั่งคุยกับเพื่อนเธออยุที่โต๊อีกฝากนึง   ผมก็มองไปด้วยความแปลกใจ ว่าทำไมเจอบ่อยเกินไปไหม  จนถึงเวลา สอบ รอบบ่ายภาคปฏิบัติ เอ้ย ไม่ได้เตรียมห่าเหวอะไรมาเลย มี แค่ปากกา ดินสอ ปากกดำ เท่านั้น คนอื่นงง เต็มยศ ครบเซ็ท
ผมเดินขึ้นมาจากบรรไดจะไปหน้าห้องสอบ ก้เจอเธออีก แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรรีบเดินไปหน้าห้องเข้าห้องไปตายยยย อยุ่ในห้อง พอใกล้จะหมดเวเลาสอบ อาจาร์คุมสอบบอกใครเสร็จส่งได้  กุซึ่งแถไปทั่ววาด มั่ววๆไปตามคอนเซ็บที่ตัวเองเตรียมมา คนอื่นลงสีน้ำ
สีโปสเตอร์ สีไม้ สีสันสวยงาม(สัสส) กุแม่งงภาพนึกว่ากระดาษล้านปีดำปี๊มีแต่รอยแรเงาเปอะเต็มกระดาษไปหมด แรเงาก็แรเงาแบบติดๆขัดๆ
ดำบ้างไม่ ดำบ้าง เข้มบางจางบาง ห่ากบเหลา ก้ไม่มี ดินสอสองแท่งที่เตรียมกดแรเงาจน จะไม่เห็นหัวดินสออยุ่ล่ะช่างงงงงงงง
ส่งก้ส่ง มา ขณะที่ผมเก็บของกำลังลุกจะเดินไปส่ง ผมก็เห้นเธอลุกมาจากพื้น ส่งงานอาจารย์ แล้วรีบออกจากห้อง ผมจึงรีบเดินไปส่ง แล้วกะว่าออกไปจะได้เจอจังๆสักที พอเปิดประตูออกไป เธอหันมามองผมด้วยสายที่อ่อนหวาน แต่เหมือนกลัวอะไรผมก็ไม่รุ้สายตาของเธอมันบ่งบอก
ถึงเหือนคนมีความลับ (หรือผมคิดไปเองช่างมันนๆ แค่ได้องคุณจากตรงนี้ผมก็ดีใจ) แล้วผมก็มองเธอด้วย เอ๋ออเหมือนเดิม
แต่ยิ้มมากข้างในใจอีกเช่นเคย  แล้วเธอก้รีบหันไป (จ้องตากันยังไม่ถึง 5 วิเลย)   และเดินจากไปแบบเร็วๆ เหมือนหนี
อะไรบาอย่าง  ผมก็ได้แต่มองเธอเดินจกไปอย่างเร็ววๆๆ  ผมก้เดินไปทิ้งกระดาษที่รา่งแบบวาดภาพและฉีกมันด้วยความรุ้ แบบ...............
ก็น่ะน่าจะเดาง่าย  และผมก็เดินลงจากตึกอย่างรวดเร็วเหมือนกันแล้วเดินไปรอ รถกกลับบ้านเลย จบบเรื่องงง บุพเพสันนิวาส หรือ ป่าว หรือว่าอะไร พรมลิขิต หรือแค่ความบังเอิญจริงๆ ซึ่ง ก็ไม่มีใครอย่างให้เป็นแค่ความบังเอิญหรอก ใช่ไหมเนาะ
จะอะไรก็ตาม อย่างน้อยในชีวิตผมก็มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับชีวิตผม เคยแต่ได้ยินได้ฟังได้อ่าน แต่ไม่นึกว่า จะมาเจอกับตัวเองแบบนี้
รู้แล้วว่ามันรุ้สึกยัง ยังไงก็เก้บไว้เป้นความทรง ภาพทรงจำที่ดีในหัวตลอดไป
     ---------ถ้าว่าเป็นไปได้อยากจะพบเธอ (คุณ) อีกครั้งได้ไหม ให้ผมได้รู้จักคุณและบอกความรู้สึกของผมสักครั้ง-------
                                                              

                                       ถ้าเธอคุณ ได้มาอ่าน มาเห็นเรื่องราวบ้าๆ ของผมที่อยากระบายออกมานี้ ช่วยติดต่อ ผมกลับมาด้วยนะครับ                                                                                                                        
                                                                                                                           ผม(แมน) ครับ....