มีแต่คนบ่นลำไย นังผีฯ แต่สำหรับข้าผีการะเกด นางคือตัวเร่งปฎิกิริยา กล่าวคือ การที่นางกลับมาเพื่อหวงพระเอกนั้น ทำให้เกศสุรางค์เริ่มรู้ใจตัวเองสักที(สิวะ) ว่าตัวเองก็รักพี่ขุนเหมือนกัน แต่...รักไม่ได้ เพราะร่างก็ไม่ใช่ของเรา จะอยู่ที่นี่อีกนานไหมก็ไม่รู้ ช่างน่าอึดอัดปวดตับยิ่งนัก



ส่วนพี่ขุนฯ นั้น เมื่อพบว่า สาวเจ้าที่ปักใจนั้นไม่ใช่คนเดิม แถมยังรักคนที่ข้าก็ไม่รู้ว่า ว่าเขาคือใคร ยิ่งรัก ยิ่งร้อนรุ่ม ยิ่งหึงหวง เพราะเมื่อก่อน การะเกด คือของตาย จะทำยังไงก็ได้ แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป เขาไม่มีสิทธิ์เหนือนางอีกต่อไป เลยอาศัยทางผู้ใหญ่ให้บีบบังคับกลาย ๆ เพื่อครอบครองนาง



การะเกดเคยลุ่มหลงพี่ขุนยังไง ตอนนี้พี่ขุนเองก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน หากไม่ลิ้มลองรสชาติของความเจ็บปวด ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ (เพลงมา..)

ep.10 อีผีฯ เลยมีความหมายเพื่อทำให้เกศสุรางค์รู้ใจตัวเอง พี่ขุนฯ ลิ้มลองรสชาติของความผิดหวังเมื่อไม่ได้รักตอบบ้างเท่านั้นเอง เมื่อข้ามอุปสรรคหรือกรรมกงนี้ไปได้ เมื่อนั้นก็จักได้รักและเข้าใจ จะได้ครองคู่กันเสียที