ยามนภามืดฟ้าดาราหม่น จะมืดมนเท่าไหร่
ตรงนี้ยังสดใส เพราะมีเธอชิดใกล้สบตา
ยามสายลมพริ้วในคืนค่ำ ยังอุ่นใจทุกครา
ทุกคืนคะนึงแต่เธอยามนิทรา ชื่นอุราสองเรามาผูกพัน

เธอหนอเธอฉันมีแต่เธอในหัวใจ
เธอหนอเธอไม่มีผู้ใดเทียมเท่าทัน
มีแค่เธอผู้เดียวชะตาได้หมายมั่น  คนสำคัญของฉันเสมอ

เพียงชาติใดถ้าเราไม่อาจได้คู่กัน ในชาตินั้นจะยอมเปลี่ยวใจถ้าไร้เธอ
จะชาติใดขอใจติดตามไปพบเจอ เธอหนอเธอ ฉันเป็นของเธอผู้เดียว

ฟ้าดินแยกเราเท่าไรไม่ขาด ภพชาติพรากเราห่างกันไม่ได้
เมื่อบุพเพสันนิวาสมั่นหมายให้เจอ
เธอหนอเธอ ฉันเป็นของเธอผู้เดียว